Μεταξύ άλλων, τόνισε τα εξής: «Θα πρέπει να αναγνωριστεί ότι η κατάρρευση της ΕΣΣΔ ήταν η μεγαλύτερη γεωπολιτική καταστροφή του 20ού αιώνα. Για τον ρωσικό λαό έγινε πραγματικό δράμα. Δεκάδες εκατομμύρια συμπολιτών και συμπατριωτών μας βρέθηκαν έξω από την Επικράτεια. Η επιθυμία διάσπασης ήρθε και στην ίδια τη Ρωσία». Λίγο μετά, μιλώντας σε ακροατήριο φοιτητών στη Μόσχα, είπε ότι «Όποιος δεν θυμάται την ΕΣΣΔ, δεν έχει καρδιά. ‘Οποιος τη θέλει όπως ήταν, δεν έχει μυαλό». Πώς όμως θέλει τη σημερινή Ρωσία ο Πρόεδρός της (που με ένα διάλειμμα δήθεν κατώτερης σε ισχύ πρωθυπουργίας από το 2008 έως το 2012) βρίσκεται στο ύπατο αξίωμα μιας ανεξέλεγκτης προεδρικής εξουσίας (αποκαλούμενης διαχειριζόμενης Δημοκρατίας) για 18 χρόνια;
Μελετώντας την πορεία Πούτιν, από την ημέρα που ο Γιέλτσιν του παρέδωσε τα ηνία το 1999, η Ρωσία αύξησε τον πλούτο της αρκετά. Το μεγάλο όμως κομμάτι αυτού του πλούτου πήγε στη 2η γενιά των «κολλητών» του Προέδρου ολιγαρχών. Ο Πούτιν εξουδετέρωσε αναλόγως: οικονομικά, πολιτικά και φυσικά, όσους δεν του παραχώρησαν γη και ύδωρ. Άρχισε από τον Χοντορκόφσκι, που του άρπαξε τη μεγαλύτερη εταιρεία φυσικού αερίου, την YUKOS, εμφανίζοντας ψευδώς ότι χρωστούσε φόρους δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ. Αμέσως τον έκλεισε φυλακή για δέκα χρόνια (2003-2013).Οι μέτοχοι της κολοσσιαίας αυτής εταιρείας προσέφυγαν, μετά την πτώχευσή της που μεθόδευσε το καθεστώς, στο Δικαστήριο της Χάγης, που τους επιδίκασε αποζημίωση 50 δισ. δολαρίων. Αν και πώς θα τα πάρουν είναι άγνωστο. Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι η Yukos πτώχευσε παράνομα. Ο Χοντορκόφσκι το 2003 ήταν ο πλουσιότερος άνθρωπος στη Ρωσία με περιουσία 15 δισ. δολαρίων, 16ος στον κατάλογο του Forbes, και προερχόταν από την «Κομσομόλ». Απέκτησε έναν σεβαστό αριθμό πετρελαιοπηγών στη Σιβηρία, τις οποίες και ενοποίησε σε μία εταιρεία, την Yukos. Η επίθεση του Πούτιν εναντίον του άρχισε όταν ο ολιγάρχης εκδήλωσε την πολιτική του προτίμηση σε πολιτικό του αντίπαλο. Σήμερα ζει στην Ελβετία, καθώς η Ρωσία τον έχει κηρύξει «εχθρό του Κράτους» σύμφωνα με ειδική νομοθεσία που ψήφισε η ελεγχόμενη απολύτως από τον Πρόεδρο ρωσική Δούμα αμέσως μετά την τραγωδία του Μπεσλάν*.
Εχθρός της Ρωσίας είναι όποιος, έστω και από αμέλεια, τροφοδοτεί ή αφήνει να περιέλθει σε ξένο κράτος, πολίτες ή οργανισμούς που συνδέονται με το κράτος αυτό οποιαδήποτε πληροφορία οικονομικής ή στρατηγικής σημασίας (sic)**. Οι προβλεπόμενες ποινές είναι από 3 έως 20 χρόνια. Την ίδια ώρα στη διάρκεια της «διαχειριζόμενης Προεδρικής Δημοκρατίας» ο πλούτος του Έθνους διαρκώς περιέρχεται στα χέρια των «ημετέρων». Κατά πολλούς το ρωσικό Κράτος μοιάζει με Ανώνυμη Εταιρεία, της οποίας διευθύνων σύμβουλος είναι ο Ηγέτης.
Οι τρεις επιφανείς «κολλητοί» του Πούτιν, Βλαντιμίρ Ποτάνιν, Αντρέι Μελνιτσένκο και Λέοναρντ Μίκελσον, έχουν συγκεντρώσει έως τώρα περιουσία 80 δισ. δολαρίων, ενώ στα υπερτιμολογημένα γιγαντιαία έργα στο Σότσι για τους εκεί Χειμερινούς Ολυμπιακούς αγώνες του 2014, οι φίλοι και πρώην συνάδελφοι του Ρώσου Προέδρου στη KGP εισέπραξαν από τις απευθείας αναθέσεις αμύθητα ποσά. Πριν αρχίσει η επίθεση κατά της Yukos ο Στάνισλαβ Μπελκόφσκι σχεδιαστής πολιτικής στρατηγικής είχε συντάξει για τη Ρωσία την έκθεση «το Κράτος και οι ολιγάρχες». Ισχυρίστηκε εκεί, ότι ο Τιμτσένκο, εξ απορρήτων του Προέδρου της Ρωσίας, «ενήργησε ως πληρεξούσιος του Πούτιν, ο οποίος κατείχε τουλάχιστον ένα μέρος της Gunvor, καθώς και μετοχές στην Gazprom και τη Surgutneftegaz» (σ.σ.: όλες πετρελαϊκές εταιρείες). Εκτίμησε ότι «η αξία του δικτύου Πούτιν υπολογίζεται στα 40 δισεκατομμύρια δολάρια», ποσό που πλησίαζε μια μυστική εκτίμηση που είχε γίνει από τη CIA πριν λίγα χρόνια. Ο Μπελκόφσκι -κατά τον Στήβεν Μάγιερς- «επέμεινε ότι οι πηγές που του δόθηκαν ήταν από μέλη του Κρεμλίνου και προηγούμενες συναναστροφές με τον Ιγκόρ Σέτσιν και με άλλους, αλλά δεν είχε κανένα αποδεικτικό έγγραφο». Αντιμετωπίζοντας τους ισχυρισμούς πως είναι ο πλουσιότερος άνθρωπος στη γη, ο Πούτιν το 2007 αποκρίθηκε με χιούμορ: «Είμαι ο πλουσιότερος στη γη. Συλλέγω συναισθήματα. Νιώθω πλούσιος που ο Λαός, μου ανέθεσε δύο φορές (σ.σ.: αναφορά στο 2000 και 2004) την ηγεσία μιας τόσο μεγάλης χώρας. Αυτό είναι ο μεγαλύτερος πλούτος μου». Βέβαια στον καθηλωμένο στην υποταγή, την καθυστέρηση και τη θρησκοληψία ρωσικό Λαό -εκτός μεγάλων αστικών κέντρων- ο Ρώσος Πρόεδρος έχει μεγάλη αποδοχή. Ό,τι συμβαίνει μέχρι τώρα και με τον Ερντογάν. Είναι βεβαιωμένο όμως, πως όλες οι εκλογικές αναμετρήσεις -είτε για Πρόεδρο είτε για τα μέλη της Δούμας- υπήρξαν νοθευμένες. Αυτό διακηρύσσουν και δημοσιεύουν ξένοι δημοσιογράφοι, πολιτικοί αντίπαλοι του καθεστώτος, ολιγάρχες του ‘90, που είχαν φύγει από τη Ρωσία, ξένες μυστικές Υπηρεσίες. Το 2004 ο φιλελεύθερος υποψήφιος για την Προεδρία Ιβάν Ρούμπιν εξαφανίστηκε και πήγε στο Λονδίνο. Εκεί ισχυρίστηκε, ότι είχε ναρκωθεί και έχασε τις αισθήσεις του, αφού έφαγε ένα σάντουιτς και ήπιε τσάι σ’ ένα διαμέρισμα. Όταν γύρισε στη Μόσχα δύο ένοπλοι Ρώσοι του έδειξαν μία βιντεοκασέτα, την οποία αρνήθηκε να περιγράψει, αλλά είπε ότι φτιάχτηκε από ανώμαλους και είχε σκοπό να τον ταπεινώσει και να τον κάνει να σωπάσει. Ο συγγραφέας Αλεξάντερ Λιτβινένκο, που τον είδε στο Λονδίνο, υποστήριξε πως δηλητηριάστηκε με «sp-117», έναν ορό που χρησιμοποιείται από τη «FSB», τις μυστικές Υπηρεσίες της Ρωσίας. «Μόλις πάρετε το «sp-17», είπε ο Λιτβινένκο, μπορούν να σας κάνουν ό,τι θέλουν. Να σας περιφέρουν, να σας βάλουν στο κρεβάτι με κορίτσια ή αγόρια, να σας μαγνητοσκοπήσουν και ούτω καθεξής. Τότε παίρνετε ένα χάπι αντιδότων και είστε πάλι φυσιολογικός και δεν θυμάστε τι συνέβη» (Μάγιερς «Ο νέος Τσάρος» σ. 311). Τον Ρούμπιν δεν τον πίστεψε ούτε η γυναίκα του. «Είναι λυπηρό… που άνθρωποι σαν κι αυτόν θέλουν να κυβερνήσουν», είπε.
Έχετε διαβάσει Κάφκα; Αυτό είναι η Ρωσία σήμερα. Η χώρα που την εγκατέλειψαν 3,5 εκατομμύρια πολίτες, μόλις άρχισε η εισβολή στην Ουκρανία και που τα «μάζεψαν» μεγάλοι όμιλοι της Ευρώπης και της Αμερικής, ενώ έχουν κλείσει όλα τα καταστήματα εισαγόμενων προϊόντων, με ανοιχτές τις βιτρίνες τους «εν αναμονή»… Όμως εδώ θα κλείσω για σήμερα.* Στην τσετσένικη πόλη Μπεσλάν την 1η.9.2014, μέρα έναρξης της σχολικής χρονιάς, Τσετσένοι αντάρτες εισέβαλαν σε μεγάλο σχολικό συγκρότημα και κράτησαν ομήρους -ζητώντας αυτονομία της Τσετσενίας και απελευθέρωση ομοϊδεατών τους- πάνω από 600 ανθρώπους και μεταξύ τους όλα τα παιδιά του σχολείου. Σε εισβολή ρωσικών δυνάμεων σκοτώθηκαν 336 πολίτες και μεταξύ τους 186 μαθητές. Μεγάλη επιτυχία! Όλοι πλην ενός οι τρομοκράτες σκοτώθηκαν. Ο ένας φυλακίστηκε και βρέθηκε νεκρός στη φυλακή. Άλλη μια «επιτυχία»!
** (sic) Ας εξηγήσουμε το λατινικό αυτό λήμμα. Σημαίνει κατ’ ακριβολογία «έτσι», αλλά αποδίδεται στη νεοελληνική με την έννοια επισήμανσης κάποιας ιδιαιτερότητας, λάθους, ειρωνείας ή ανοησίας. (Συγγνώμη για την ανάγκη επεξήγησης).