Τα ψηφιακά «άλματα» που έγιναν μέσα σε λίγους μήνες στη χώρα, θα έπρεπε να αποτελέσουν την αφορμή για να εξασφαλίσει η πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα, ένα καλύτερο και ποιοτικότερο μέλλον για τους δημότες της. Δυστυχώς όμως, δυσκολευόμαστε πολύ να αλλάξουμε τρόπο σκέψης και κυρίως δράσης. Φοβόμαστε να συγκρουστούμε με τον «κακό» μας εαυτό. Καλλιεργούμε κουλτούρες ωχαδερφισμού και νοοτροπίες ενός μακρινού παρελθόντος.
Είναι δυνατόν να πίνεις τον καφέ σου σ’ έναν κεντρικό πεζόδρομο της πόλης και εκείνη τη στιγμή να σταματάει το απορριμματοφόρο ακριβώς μπροστά σου, για τη γνωστή συγκομιδή; Ναι είναι, αν και δεν θα έπρεπε, καθώς σε κάθε σύγχρονη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, αυτό γίνεται μόνο μεταμεσονύκτιες και πολύ πρωινές ώρες.
Είναι δυνατόν στον πεζόδρομο που κυκλοφορεί ένας γονιός με το παιδί του, να μπορεί να εισέρχεται ταυτόχρονα ένα όχημα για να ξεφορτώσει ή να περνάει με ταχύτητα ξυστά ένα μηχανάκι; Ναι είναι, αν και δεν θα έπρεπε, καθώς σε κάθε σύγχρονη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, η είσοδος σ’ έναν πεζόδρομο επιτρέπεται μόνο σε οχήματα της αστυνομίας και της πυροσβεστικής, ενώ για λόγους φορτοεκφόρτωσης μόνο τις πρώτες πρωινές ώρες.
Είναι δυνατόν να θέλεις να πεζοδρομήσεις ένα ολόκληρο κέντρο μίας πόλης κάνοντας τη ζωή κάθε οδηγού μαρτύριο, όταν δεν έχεις προβλέψει προηγουμένως επαρκείς χώρους στάθμευσης; Ναι είναι, αν και δεν θα έπρεπε, καθώς σε κάθε σύγχρονη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, πεζοδρομείς βάζοντας πινελιές καλαισθησίας, μόνο όταν ήδη έχεις εκπονήσει σοβαρό σχέδιο με χιλιάδες θέσεις στάθμευσης στην πράξη και όχι σε μακέτες.
Είναι δυνατόν ενώ έχεις τόσο μεγάλη ιστορία ως πόλη, τα ποσοστά τουρισμού που αναπτύσσεις να είναι σχεδόν μηδαμινά; Ναι είναι, αν και δεν θα έπρεπε, καθώς σε κάθε σύγχρονη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, ήδη «τρέχουν» πολλές δράσεις με ίδιους πόρους των δήμων αλλά και ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά εργαλεία για «πλούσιες» μορφές τουρισμού, που αφήνουν έσοδα στα ταμεία μίας πόλης.
Ένας σταθερός πολιτικός κανόνας λέει ότι χρειαζόμαστε μια καλή αντιπολίτευση, όσο μια καλή αρχή. Κάποιοι πιστεύουν ότι ζούμε ακόμη στην εποχή που η αντιπολίτευση περίμενε απλώς να πέσει το «ώριμο φρούτο» ή να ξεχειλίσει ο θυμός των πολιτών. Ακούω μάλιστα συχνά τη φράση που δικαιολογεί την προσωπική μας ανικανότητα και λέει «ο τάδε έχει φθορά...». Το θέμα φίλε μου δεν είναι να μου πεις πόση φθορά έχει κάποιος, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ καλύτερα. Πες μου πώς θα αλλάξεις εσύ την κατάσταση, ποια θέση πήρες για όλα τα σημαντικά που συμβαίνουν γύρω μας, τι προτείνεις για όσα απασχολούν τον δημότη...
Η Λάρισα έχει όλες τις προδιαγραφές για να γίνει ένα σπουδαίο διαμεταφορικό κέντρο, που θα ενώνει το Βορρά με το Νότο. Πηγή μεγάλων επενδύσεων και καινοτομίας, σπουδαίων αθλητικών γεγονότων, θρησκευτικού, αρχαιολογικού, αγροτικού, ιατρικού τουρισμού. Η Λάρισα δεν μπορεί να είναι μόνο οι «περιβόητες» πλατείες και ο ποιοτικός της καφές. Είναι η διασύνδεση των αρχαιολογικών της σημείων, ο καλλωπισμός και οι παρεμβάσεις στις περιφερειακές γειτονιές αρχικά και στη συνέχεια στο κέντρο της.
Η Λάρισα μπορεί να γίνει μία «Αυθεντική» πόλη, όπου οι νέες τεχνολογίες θα βρίσκονται στην υπηρεσία του δημότη σε κάθε γωνία, σε κάθε πλατεία, σε κάθε κεντρικό δρόμο. Μία πόλη με υψηλό επίπεδο οδοποιίας, καθαρή και «πράσινη», με λιγότερο μπετόν στις πλατείες της. Μία πόλη με κανόνες που επιβάλλουν ορθή οδηγική συμπεριφορά, εκτεταμένη χρήση μέσων μαζικής μεταφοράς σύμφωνα με ευρωπαϊκά πρότυπα και επαρκείς χώρους στάθμευσης. Μία πόλη με οργανωμένο σώμα δημοτικής αστυνομίας, με σωστά εκπαιδευμένα στελέχη στην υπηρεσία του δημότη, όπως συμβαίνει σε κάθε σύγχρονη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα.
Η Λάρισα μπορεί να γίνει μία «Έξυπνη» πόλη, με δράσεις που γεννούν κουλτούρα ανακύκλωσης και ορθής χρήσης του νερού από τον δημότη. Με «έξυπνο» φωτισμό στις γειτονιές και παροχή σε δημότες και επισκέπτες μιας σειράς από καθημερινές ψηφιακές ευκολίες, όπως παγκάκια με δημόσιο wi-fi, ψηφιακούς χάρτες της πόλης στις πλατείες, δέκτες στις πινακίδες ονομασίας των οδών με πληροφορίες σχετικά με την ιστορία, τον πολιτισμό και τα αξιοθέατα, σημεία φόρτισης ηλεκτρικών οχημάτων.
Οι έτοιμες κομματικές συνταγές, οι κομματικές επετηρίδες και τα πολιτικά «δαχτυλίδια» ανήκουν στο παρελθόν. Αυτό που απαιτούν σήμερα οι πολίτες, είναι την ημέρα μετά τις εκλογές να κάθονται γύρω από ένα τραπέζι άνθρωποι ικανοί και πρακτικοί, για να διαχειριστούν αποτελεσματικά τις κρίσεις. Δεν αποδέχονται πολιτικάντηδες και «μαϊντανούς του πεζοδρόμου». Ευτυχώς, ο σύγχρονος ψηφοφόρος έχει γίνει απαιτητικός. Κανείς δεν μπορεί πλέον να διεκδικήσει την ψήφο του, αποφεύγοντας να τοποθετηθεί στα μεγάλα ζητήματα και καταφεύγοντας σε απλοϊκά συνθήματα και «ανέξοδες» φωτογραφίες. Μέσα σ’ αυτούς τους απαιτητικούς ψηφοφόρους – δημότες της Λάρισας, βάζω πρώτο εμένα...
Από τον Βάσο Π. Καραμπίλια
δικηγόρο Αθηνών, μέλος του Μητρώου Στελεχών της Ν.Δ., επιστημονικό συνεργάτη στη Βουλή των Ελλήνων.
