Η διαχρονική αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο με κορύφωση τον νεο-οθωμανικό αναθεωρητισμό των καιρών μας, οδηγούν το ελληνικό αρχιπέλαγος σε μια περιοχή διαρκούς εντάσεως. Ουσιαστική ευθύνη στο ζήτημα αυτό έχουν: η άνευ πρακτικής σημασίας χλιαρή αντίδραση της Ευρώπης, η εμμονή του νατοϊκού παράγοντα στην πολιτική των ίσων αποστάσεων και η ανήμπορη πρακτική παρέμβαση του ΟΗΕ.
Αυτό συμβαίνει, γιατί τους παράγοντες αυτούς δεν τους συμφέρει να αποδώσουν το δίκαιο εκεί που πρέπει, χρησιμοποιώντας τη γνωστή λεκτική: βρείτε τα μόνοι σας ή στην καλύτερη περίπτωση των χλιαρών και άνευ πρακτικής σημασίας αντιδράσεων... Κι αυτό φαίνεται απ’ τη διαιώνιση των προκλήσεων, των καθημερινών παραβιάσεων και παραβάσεων, της ανήκουστης ψευδολογίας, των παληκαρισμών, των απειλών του συνόλου σχεδόν του πολιτικού κόσμου της Τουρκίας.
Όλες οι παραπάνω συμπεριφορές προδίδουν τη σκοτεινή και ύπουλη πρακτική σε βάρος της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, η οποία εκπορεύεται από τις δυνάμεις εκείνες, οι οποίες, μέσω της Τουρκίας, επιχειρούν την ενίσχυση των οικονομικών τους συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή. Αποτέλεσμα αυτών και η σημερινή ρωσο-ουκρανική κρίση…
Για την επίτευξη του στόχου αυτού είναι απαραίτητη, λόγω θέσεως, η συνδρομή της Τουρκίας. Αυτός είναι ο λόγος που Αμερικανοί και Ευρωπαίοι με τη μέθοδο της ανοχής και των ήπιων φραστικών αντιδράσεων αφήνουν πρακτικά ατιμώρητη τη διαρκή και μόνιμη παραβατικότητά της.
Η τουρκική πολιτική για να στηρίξει και να βάλει πλάτη στην προώθηση των δυτικών συμφερόντων, πάγια, ζητά ανταλλάγματα. Κι αυτά εντοπίζονται στην κυριαρχία του Αιγαίου. Στα νησιά μας, την ΑΟΖ, την υφαλοκρηπίδα, τα θαλάσσια και εναέρια σύνορα. Με λίγα λόγια ο τουρκικός αναθεωρητισμός για την υποστήριξη των αμερικανο-νατοϊκών και μεγαλο-ευρωπαϊκών συμφερόντων ζητά, τη θυσία της «Ιφιγένειας». Τη θυσία του Αιγαίου. Την παύση της διά διεθνών συνθηκών καθορισθείσας ελληνικής κυριαρχίας. Και όλα αυτά παρά τις χλιαρές, ήπιες, καθησυχαστικές και υποκριτικές διαβεβαιώσεις της δύσης.
Επομένως, οι παράγοντες που καθορίζουν τη σκοτεινή υποστήριξη των δυτικών στην Τουρκία είναι: τα οικονομικά συμφέροντα, η μεγάλη αγορά της, οι επενδύσεις των Ευρωπαίων και Αμερικανών, η γεωπολιτική και γεωγραφική της θέση που ακουμπά Ρωσία και Μέση Ανατολή.
Η ιταμή αυτή προκλητικότητα σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων πρέπει να σημάνει εθνικό συναγερμό με τον ήχο των σειρήνων να φθάνει ως τα πέρατα της οικουμένης. Ως τις εσχατιές του έθνους μας. Καλώντας τούς όπου γης Έλληνες σε πανεθνική στράτευση προς έναν και μοναδικό σκοπό: τη σωτηρία της πατρίδας. Την προάσπιση της εθνικής μας ακεραιότητας, που πρέπει να αποτελεί το πρώτιστο καθήκον. Για να μη δημιουργήσουμε και άλλες χαμένες πατρίδες. Για να σταματήσουν οι θρήνοι, οι γόοι, τα μοιρολόγια, τα δάκρυα…
Για τον σκοπό αυτόν οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου θα πρέπει να προσέλθουν σε μια εθνική και πατριωτική σύναξη: να κουβεντιάσουν, να συνεννοηθούν, να αποφασίσουν και να καταλήξουν σ’ ένα μόνιμο σχέδιο εθνικής δράσης. Έτοιμο ανά πάσα στιγμή να αποκρούσει και να συντρίψει κάθε απόπειρα βιασμού των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Έτσι θα αποτρέψουμε τα πιθανά και ύπουλα σχέδια μετατροπής του Αιγαίου σε σύγχρονη «Ιφιγένεια» εξυπηρέτησης των δυτικών και νεο-οθωμανικών συμφερόντων.
Τι πρέπει να περιλαμβάνει όμως αυτό; Περαιτέρω ενδυνάμωση της διπλωματικής ικανότητας και κινητικότητας, που θα σχετίζεται με τη διεθνή προβολή και ενημέρωση για το δίκαιο των συμφερόντων μας. Προσθέτοντας, στη φαρέτρα μας όλο και περισσότερους συμμάχους. Το πλέον, όμως, ανήσυχο για μας είναι η συνεχιζόμενη αναβάθμιση της τουρκικής προκλητικότητας, σ’ όλα τα πεδία, με τη σιωπηρή ανοχή «εταίρων» και «συμμάχων. Αυτό μας αναγκάζει να βρισκόμαστε σε ασίγαστη και ανύσταχτη εκπαιδευτική και αμυντική εγρήγορση, που σημαίνει άριστη γνώση και ικανότητα χρήσης των υπερσύχρονων οπλικών συστημάτων με τα οποία εφοδιάζονται οι Ένοπλες Δυνάμεις μας.
Όλα τα παραπάνω, αποτέλεσμα της ενωτικής πρακτικής, θα αποτελέσουν την αιχμή του δόρατος, που θα συντρίψει και θα λιώσει κάθε απόπειρα προσβολής της εθνικής μας κυριαρχίας.