Στο φύλλο της ΕτΔ, 17/01/2022, σελ. 9, διαβάσαμε ότι ο βουλευτής Λάρισας κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος υπέβαλε ερώτηση στην υπουργό Πολιτισμού ζητώντας απάντηση για τις τυχόν δράσεις που προγραμματίζει το εν λόγω υπουργείο, με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη Μικρασιατική καταστροφή.
Επαινετέα και άκρως δικαιολογημένη η ερώτηση του βουλευτή, όπως άκρως αναγκαία είναι και η υπογράμμιση ότι «η φετινή επέτειος πρέπει ν’ αποτελέσει την αφορμή ενός εθνικού αναστοχασμού...», και αρκετά εύστοχες και οι υπόλοιπες παρατηρήσεις του. Πολλά, τελικά, πρέπει να αποτελέσει η μαύρη επέτειος των 100 χρόνων από το ναυάγιο της Μεγάλης Ιδέας και της πρωτοφανούς στην ιστορία τραγωδίας του έθνους μας. Και δοθείσης της ευκαιρίας θα θέλαμε ως ομάδα ιστορικής έρευνας, που έχει ασχοληθεί σε έκταση και βάθος με όλα τα γεγονότα του 1922, αφενός να εκφράσουμε ορισμένες απορίες μας και αφετέρου να δώσουμε κάποιες επισημάνσεις μας γύρω από τη μαύρη επέτειο της συρρίκνωσης του ελληνισμού:
- Το Υπουργείο Πολιτισμού δεν έπρεπε να μας είχε γνωστοποιήσει ποιο πρόγραμμα δράσεων έχει εκπονήσει; Δεν έπρεπε ως τώρα να είχε ενημερώσει τους φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης, και κατ’ επέκταση κάθε σχετικό φορέα σε όλη την επικράτεια, ώστε να ξεκινήσουν εγκαίρως οι απαιτούμενες προετοιμασίες;
- Σίγουρα το συγκεκριμένο υπουργείο έχει πληθώρα ανειλημμένων υποχρεώσεων. Το κατανοούμε. Στις υποχρεώσεις του όμως είναι και οι εκδηλώσεις εκείνες που άπτονται εθνικών ζητημάτων, ιστορικών γεγονότων και πολιτιστικών αρμοδιοτήτων, συντελώντας έτσι στην πολιτισμική μας συνέχεια και την εξέλιξη του ελληνισμού μέσα στους αιώνες.
- Το 2021 χαρακτηρίστηκε ως το έτος που καλύφτηκε με τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Επανάσταση του ‘21 που σήμανε την εθνική παλιγγενεσία. Στη συνείδηση όμως των Ελλήνων, γενικά έμεινε η αίσθηση ότι δεν το γιορτάσαμε όπως θα έπρεπε… Αυτό μας δίνει την αφορμή να εκφράζουμε τους φόβους μας ότι και για την επέτειο της Μικρασιατικής καταστροφής δεν θα γίνει τελικά αυτό που πρέπει να γίνει.
- Κι αυτό που πρέπει να γίνει δεν είναι άλλο απ’ το να μάθει ο κόσμος -σε γενικές γραμμές τουλάχιστον- τα γεγονότα που έλαβαν χώρα κατά τον Μικρασιατικό πόλεμο του 1919 – 1922, να διδαχτούμε από τα τεράστια εθνικά μας λάθη και τα πάθη εκείνα που πολλάκις δίχασαν τους Έλληνες και συρρίκνωσαν την Ελλάδα. Κι αυτά δεν γίνονται μόνο με τυμπανοκρουσίες.
- Αυτά χρειάζονται έναν σωστό συντονισμό σε μιαν απρόσκοπτη συνεργασία της πολιτείας, της εκπαίδευσης, της εκκλησίας, της τοπικής αυτοδιοίκησης, των άφθονων και ποικίλων Μ.Μ.Ε. Θα μπορούσε π.χ. η ελληνική τηλεόραση, η κρατική τουλάχιστο, να διαθέσει μία ώρα την εβδομάδα και με ειδικές εκπομπές με την παρουσία και τη συζήτηση ιστορικών επιστημόνων να ενημερώνει το κοινό! Αντί αυτού βλέπουμε σε μόνιμη πια βάση να πολλαπλασιάζονται οι σαχλοεκπομπές με απώτερο στόχο την πλύση εγκεφάλου του ήδη αποχαυνωμένου καλλιτεχνικά και ευνουχισμένου πνευματικά τηλεοπτικού κοινού. Κι απ’ το κοινό αυτό ακούς ως μόνιμη επωδό την αιτιολόγηση της άρνησης για τη μάθηση: «Ρε συ, εγώ έτσι γουστάρω...». Κι εφόσον έτσι γουστάρει, η τηλεόραση υποχρεούται να του καλύψει έτσι τα γούστα…
- Επίσης θα ήθελα να εκφράσω την πολύ οργισμένη απορία μου γύρω από το τι και πού στοχεύουν κάμποσοι «κύκλοι» που βγάζουν που και που νεαρούς στην τηλεόραση και διακωμωδούν την άγνοια, την αμάθεια ή την ημιμάθεια, τον αποπροσανατολισμό ή τις επιδόσεις των σε ενδιαφέροντα που αποκλίνουν από τα κοινώς παραδεδεγμένα ή τα θεωρούμενα κοινωνικώς αποδεκτά και ηθικά. Κι ακούς συχνά πυκνά σε ερώτηση δημοσιογράφου (;) προς φοιτητές την απάντηση ότι ο Βενιζέλος ήταν ποδοσφαιριστής (!), ο Καποδίστριας αρχιεπίσκοπος, κι ο Τρικούπης «…ε, ήταν, ο... πώς τον είπες; ήταν πάντως...». Και τέτοιας εκπομπής έχω προσωπική πείρα. Πέρασαν από τότε τρεις δεκαετίες και οι νεαροί εκείνοι, μεσήλικες ήδη, διαδραματίζουν ο καθένας στην κοινωνία τον ρόλο εφ ω ετάχθη.
- Πολύ θα το επιθυμούσαμε να βρει τον τρόπο η ελληνική πολιτεία με αφορμή τις εθνικές μας επετείους να περνάει στον κόσμο τα κύρια διπλωματικά και στρατιωτικά ορόσημα χάρη στα οποία συνεχίζουμε να υπάρχουμε ως έθνος και να έχουμε ως κράτος τη δική μας θέση πάνω στον παγκόσμιο χάρτη. Και τα μέσα υπάρχουν και η διάθεση των ειδικών είναι δεδομένη. Τα ενδιαφέροντα του κοινού πρέπει να καλλιεργηθούν.
- Και σαν σε παράδειγμα: το 1922 που σήμανε τη λήξη του Μικρασιατικού πολέμου, που τόσα δεινά έφερε στον ελληνισμό, ήταν στην ουσία μια εθνικοϊδεολογική σύγκρουση ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία. Και η σύγκρουση αυτή είναι η γενεσιουργός αιτία όλων των γεγονότων που έλαβαν χώρα σε Ελλάδα και Τουρκία εκείνη την περίοδο και δυστυχώς μέχρι σήμερα έχουν μείνει πληγές ανοιχτές που αιμορραγούν. Και για να γίνω σαφής. Η σύγκρουση εκφράστηκε μέσα από δύο συνθήματα: Απ’ την πλευρά της Ελλάδας: Η Μεγάλη Ιδέα! Απ’ την πλευρά της Τουρκίας: η Τουρκία στους Τούρκους!
- Είναι η εποχή όπου οι Αγγλογάλλοι με συμμάχους την Ιταλία και την Ελλάδα αποφάσισαν να διαμελίσουν την άλλοτε κραταιά και χαϊδεμένη τους οθωμανική αυτοκρατορία. Κατά συνέπεια τα διάφορα έθνη που την αποτελούσαν αυτομάτως γίνονταν κληρονόμοι των εδαφών της, υπό τας ευλογίας μάλιστα των Αγγλογάλλων. Και παράλληλα οι Σοβιετικοί προσδοκούν διέξοδο στη Μεσόγειο.
- Κληρονόμος και η Τουρκία. Κι αυτή κατά τους Τούρκους εθνικιστές του Μουσταφά Κεμάλ ανήκει στους Τούρκους. Όλα τα άλλα έθνη πρέπει να φύγουν απ’ το έδαφός της. Έχουμε, στη συνέχεια πολλά να δούμε. Η Τουρκία σώθηκε, με αποτέλεσμα σήμερα ο Ερντογάν, δίκην Σουλτάνου, να προβάλει σύνορα καρδιάς, γαλάζιες πατρίδες, μεγάλες Ιδέες! Τουρκία δύο ηπείρων …
- Η Μεγάλη Ιδέα των Ελλήνων ναυάγησε τελικά στα παράλια της Σμύρνης τον Αύγουστο του 1922. Το γιατί, θέλουμε στη συνέχεια να το εξηγήσουμε. Τα γεγονότα που μεσολάβησαν από το 1917, οπότε μπήκαμε στην Αντάντ, για να εξυπηρετήσουμε τελικά τους Άγγλους, μέχρι το 1923 που υπογράφηκε η διαβόητη συνθήκη της Λοζάνης, τα διπλωματικά παρασκήνια, οι μυστικές συμφωνίες, οι ίντριγκες, οι φονικές μάχες, οι γενοκτονίες, τα έκτροπα, ο ξεριζωμός και οι συνέπειες όλων αυτών για Ελλάδα και Τουρκία, θα μας απασχολήσουν στη συνέχεια.
- Και επειδή η «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» ως τώρα μας φιλοξενεί δημοσιεύοντας κάθε μας δουλειά, είμαστε βέβαιοι πως και τούτη τη φορά, ανά βδομάδα σε καθορισμένη μέρα, θα δημοσιεύει και ένα σημαντικό γεγονός του Μικρασιατικού πολέμου με απόλυτη χρονολογική σειρά.
Με τιμή
Για την Ομάδα Ιστορικής Έρευνας Αγιάς
«Δημ. Αγραφιώτης»
Οδυσσέας Β. Τσιντζιράκος
