Ο μετριόφρων πρωθυπουργός Παναγής Τσαλδάρης όταν έμαθε το γεγονός έδωσε αυστηρή εντολή να συλληφθούν οι εγκληματίες και να τιμωρηθούν. Από τις έρευνες που έγιναν διαπιστώθηκε ότι οργανωτής της δολοφονικής απόπειρας ήταν ο διοικητής της Γενικής Ασφάλειας Αθηνών, Ι. Πολυχρονόπουλος. Η απόφαση μετά την εκδίκαση της δολοφονικής απόπειρας (ανακρίσεις, αναζήτηση υπευθύνων, δύο αναβολές της δίκης) βγήκε στις 22.02.1935 στο Κακουργιοδικείο Αθηνών: «Για φόνο, απόπειρα φόνου και οπλοχρησία εκ συστάσεως για τους: Ι. Πολυχρονόπουλο και Α. Δικαίο ως ηθικούς αυτουργούς και Ν. Πολυχρονόπουλο, Π. Φρυτζαλά, Κ. Σουλιώτη, Λ. Φασουλά και Γ. Καραθανάση ως φυσικούς αυτουργούς... το βούλευμα δεχόταν ότι κάποιος υπήρξε χρηματοδότης της απόπειρας, για την οποία είχε δαπανηθεί ποσό πάνω από δύο εκατομμύρια δραχμές της εποχής εκείνης. Αλλά δεν ανέφερε ποιος». (βιβλ. 1, σελ. 100).
Η δίκη όμως διακόπηκε οριστικά, διότι επτά μέρες μετά ξέσπασε το αποτυχημένο βενιζελικό Κίνημα της 1ης Μαρτίου 1935, όπου από κακή συνεννόηση και έλλειψη συντονισμού μεταξύ Σαράφη και Πλαστήρα απέτυχε και οι συμμετέχοντες βενιζελικοί πολιτικοί και στρατιωτικοί παράγοντες καταδικάστηκαν από τα στρατοδικεία που στήθηκαν και άρχισαν να δικάζουν από 18 Μαρτίου έως 14 Μαΐου 1935 (τότε έγινε και η άρση του στρατιωτικού νόμου), αφού αποστρατεύτηκαν 2.000 βενιζελικοί αξιωματικοί που πριν 20 χρόνια με τους αγώνες διπλασίασαν την Ελλάδα. Τα στρατοδικεία καταδίκασαν σε θάνατο 60 άτομα (55 ερήμην, διότι έφυγαν από την Ελλάδα). Δύο στρατηγοί εν αποστρατεία που ήταν μέλη της «Δημοκρατικής Άμυνας» εκτελέστηκαν στις 24.04.1935, Μεγάλη Τετάρτη, ζητωκραυγάζοντας πριν την εκτέλεση «Ζήτω η Δημοκρατία!». Ήταν ο διοικητής Στρατιάς Μικράς Ασίας Αναστάσιος Παπούλας 72 ετών και ο στρατηγός Μιλτιάδης Κοιμήσης. Στις 5 Απριλίου είχε εκτελεστεί με απόφαση του Στρατοδικείου Θεσσαλονίκης ο Ίλαρχος Στυλιανός Βολάνης. Χάρη δόθηκε σε δύο επαναστάτες του Ναυτικού που δικάστηκαν από το Ναυτοδικείο σε θάνατο, γιατί έστειλε τηλεγράφημα στις 3 Μαΐου ο βασιλιάς Γεώργιος Β' από το Λονδίνο προς τον Τσαλδάρη για να σταματήσουν οι εκτελέσεις. Βενιζέλος και Πλαστήρας κατέφυγαν στη Γαλλία, ενώ ο αντιστράτηγος Καμμένος, διοικητής του Δ' Σώματος Στρατού που επαναστάτησε, δεν προχώρησε προς Θεσσαλονίκη, αλλά σταμάτησε στον Στρυμόνα, θέλοντας να μη χυθεί ελληνικό αίμα, έφυγε στη Βουλγαρία με πολλούς αξιωματικούς και από εκεί στην Κωνσταντινούπολη.
Στις 11 Μαρτίου έληξε οριστικά το κίνημα και ο Κονδύλης που του δόθηκε ο βαθμός του αντιστρατήγου, όταν έφτασε στη γέφυρα του Στρυμόνα είπε στους επιτελείς του: «Σε τούτα τα θολά και παγωμένα νερά πνίγηκε η Δημοκρατία». Δεν είχε άδικο. Όσα γεγονότα επακολούθησαν δικαίωσαν τα λεγόμενά του. Η επιστροφή του βασιλιά Γεωργίου Β' στην Αθήνα στις 25.11.1935 έγινε μετά από το «δημοψήφισμα» στις 03.11.1935 με 98% ΝΑΙ. Τα βενιζελικά κόμματα απείχαν. Ο Γεώργιος και ο νέος υπηρεσιακός πρωθυπουργός Κων. Δεμερτζής αποφάσισαν να γίνουν εκλογές στις 26 Ιανουαρίου 1936. Οι εκλογές αυτές έγιναν ήρεμα με το πλειοψηφικό σύστημα. Τα βενιζελικά κόμματα εξέλεξαν 142 βουλευτές με ποσοστό 44,7%, τα αντιβενιζελικά κόμματα 143 βουλευτές με 47,6% και το Παλλαϊκό Μέτωπο (Κ.Κ.Ε.) εξέλεξε 15 βουλευτές με ποσοστό 5,7%. Ο αρχηγός των φιλελευθέρων Σοφούλης πρότεινε να γίνει κυβέρνηση εθνικής ενότητας και δεν έγινε αποδεκτή. Ήρθε σε συνεννόηση με τον αρχηγό του Κ.Κ.Ε., Στ. Σκλάβαινα, που όμως και αυτή δεν προχώρησε λόγω αντιδράσεων φιλελευθέρων βουλευτών. Εν τω μεταξύ στις 31.01.1936 πέθανε ο Κονδύλης, στις 18.03.1936 πέθανε ο Ελ. Βενιζέλος στο Παρίσι και στις 13.04.1936 ο πρωθυπουργός Δεμερτζής.
Ο Γεώργιος Β' διόρισε τότε πρωθυπουργό τον Ιωάννη Μεταξά και σε συνεδρίαση της Βουλής στις 27.04.1936 η κυβέρνηση πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από 241 βουλευτές έναντι 59 βουλευτών που ψήφισαν κατά και προέρχονταν από το Κ.Κ.Ε., το κόμμα του Μυλωνά και το κόμμα του Γεωργίου Παπανδρέου. Στις 30.04.1936 η Βουλή έκλεισε και θα άνοιγε 30 Σεπτεμβρίου. Στις 17.05.1936 πεθαίνει και ο αρχηγός του Λαϊκού Κόμματος Τσαλδάρης και παραμονή μιας γενικής απεργίας στις 4 Αυγούστου 1936, ο Μεταξάς και ο Γεώργιος Β' κηρύσσουν δικτατορία καταργώντας το Σύνταγμα και τη Βουλή.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
1. «ΤΑ ΦΟΒΕΡΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ - 1η Μαρτίου 1935», Κ.Ν. Καλιγάς, Εκδ. Φυτράκη, ΑΘΗΝΑ, 1974.
Από τον Στέφανο Παπαγεωργίου
