Ο δρόμος λοιπόν των ελεφάντων. Κάποιος, σύμφωνα με το ντοκιμαντέρ αποφάσισε να κτίσει το σπίτι του. «Όχι του λένε εδώ. Από δω περνούν οι ελέφαντες και θα στο χαλάσουν». «Σώπα καημένε. Κοτζάμ σπίτι θα συναντήσουν και θα παρακάμψουν. Μη φοβάστε. Όλα θα πάνε καλά». Αλλά όταν είδαν τα μάτια τους δεν το πίστευαν. Μόλις οι ελέφαντες έφθασαν στο σπίτι όχι μόνον δεν το παρέκαμψαν, αλλά έπεσε όλη η αγέλη των ελεφάντων πάνω στο σπίτι και το κατέστρεψαν όπως είπαμε. Οι ελέφαντες έχουν μνήμη δυνατή. Δεν έχουν όμως κρίση. Οι καημένοι είχαν χαράξει στο μυαλό τους, το δρομολόγιο, που πάντα ακολουθούσαν και ό,τι εύρισκαν μπροστά τους το ισοπέδωναν.
Το γεγονός είναι αδιαμφισβήτητο, αληθινό, αλλά και εντυπωσιακό. Στην Αφρική όπου ζουν οι περισσότεροι ελέφαντες, οι κάτοικοι το γνωρίζουν αυτό και παίρνουν άμεσα τα κατάλληλα μέτρα. Ξέρουν καλά για τον δρόμο των ελεφάντων και γι’ αυτό δεν τον πειράζουν. Όποιος τολμήσει να φράξει τον δρόμο τους, δεν τη γλιτώνει. Θα τον σκοτώσουν οι ελέφαντες γιατί τόλμησε να βρεθεί μπροστά τους. Μα γιατί τόσος λόγος για τους ελέφαντες; Μα γιατί υπάρχουν και άνθρωποι με την ίδια νοοτροπία. Μερικοί άνθρωποι, αν βάλουν κάτι στο μυαλό τους, επιμένουν να το πραγματοποιήσουν. Κολλάνε στην ιδέα, πως πρέπει να το υλοποιήσουν, έστω κι αν κατά βάθος, συναντούν δυσεπίλυτα εμπόδια. Έχουμε το φαινόμενο της «εμμονής». Εξ αυτού και οι «έμμονες σκέψεις» από τις οποίες βασανίζονται πολλοί άνθρωποι. Το φαινόμενο είναι καθαρά ψυχολογικό και χρήζει τη βοήθεια ψυχολόγου.
Από τον Κων/νο Παπακωνσταντίνου
