Εξοντωτική φορολόγηση των αναδρομικών…

Από τον Κων/νο Τσιρονίκο

Κεραυνός εν αιθρία ήταν για τους συνταξιούχους η είδηση της βαριάς φορολόγησης των αναδρομικών για το 11μηνο Ιούνιος 2015-2016, τα οποία, αφού προστεθούν στα εισοδήματα των ετών 2015 και 2016, θα φορολογηθούν στο σύνολο που θα προκύψει με συντελεστές από 22% έως και 45%. Αν στους συντελεστές αυτούς υπολογισθούν και αυτοί της εισφοράς αλληλεγγύης και της αλλαγής φορολογικών κλιμακίων η τελική επιβάρυνση μπορεί να φθάσει στα επίπεδα του 24% έως 55%.
Το ερώτημα που εύλογα προβάλλει στον φορολογούμενο πολίτη είναι, γιατί το κράτος αυτό χάλασε τα όμορφα συναισθήματα και την ευφορία που δημιούργησε η δικαστική δικαίωση των συνταξιούχων, ρίχνοντας ξαφνικά τη βόμβα της εξοντωτικής φορολόγησης; Γιατί, αφού αυτό είχε κατά νου δεν το έκανε απ’ την αρχή και δεν φορολόγησε τα ποσά αυτά στην πηγή τους; Απλούστατα για να φανούν πολλά και να επιδειχθεί η κρατική «γενναιοδωρία».
Όπως είναι γνωστό οι ωραίες αυτές στιγμές κράτησαν μέχρις ότου φθάσει η καταραμένη μέρα της υποβολής των φορολογικών δηλώσεων. Τότε, έγινε η αποκάλυψη του μεγάλου ψέματος για τα πολλά λεφτά που πήραν οι συνταξιούχοι. Τότε επαληθεύθηκε η αξία της αιγυπτιακής παροιμίας ότι το ψέμα βγάζει άνθη, αλλά δεν κάνει καρπούς. Αγγελιοφόροι και κομιστές του θλιβερού αυτού μαντάτου οι λογιστές. Σ’ αυτούς έλαχε ο κλήρος, λόγω της δουλειάς τους, να γίνουν οι άγγελοι της αποκρουστικής αυτής ενημέρωσης. Αυτοί απάντησαν στο «γιατί» των φορολογουμένων, που συμπυκνώνεται στη φράση: «Διότι δεν έγινε καμία παρακράτηση». Και τον λογαριασμό της εξαπάτησης αυτής καλούμαστε να τον πληρώσουμε εφάπαξ μέχρι το τέλος του οικονομικού έτους ή, όπως ακούγεται, με την επί δαπάνη μέθοδο των δόσεων.
Και ερχόμαστε τώρα στο ρεζουμέ της «αρπαγής» αυτής με θύματα τους συνταξιούχους, στους οποίους επιβάλλουν εντελώς αναίτια τις τόσο βάναυσες παρακρατήσεις επί των αναδρομικών. Στα χρήματα αυτά που ετσιθελικά και άτοκα «άρπαξε» η εξουσία για να αποπληρώσει τις υποχρεώσεις της έναντι των μνημονίων… Είναι λυπηρό, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα. Μας πήραν τα δεδουλευμένα μιας ζωής, χωρίς επιστροφή και δίχως καμία επίτοκο χρηματική επιβάρυνση, αν και όποτε αυτά επιστρεφόντουσαν.
Και ύστερα από αγώνες και προσφυγές των συνταξιούχων έρχεται η στιγμή που η εξουσία εξαναγκασμένη από δικαστικές αποφάσεις να επιστρέψει ένα μέρος των «αρπαγμένων», επιβάλλοντας όμως στο ποσό αυτό υπέρογκες φορολογικές κρατήσεις. Αυτές που καλούμαστε να αποπληρώσουμε με τις συμπληρωματικές δηλώσεις… Κατά τη γνώμη μου, και διορθώστε με αν κάνω λάθος, παρακρατήσεις έγιναν και στην πηγή των ποσών αυτών κατά τα έτη της είσπραξης των συντάξεων. Άρα το ποσό των αναδρομικών (παλιές συντάξεις) η Πολιτεία το θεωρεί καινούργιο εισόδημα και το φορολογεί εκ νέου.
Όμως, το άδικο αυτό δεν σταματά εδώ. Και σ’ αυτό οφείλει η Πολιτεία να δώσει μια απάντηση. Γιατί δεν πληρώνει στους συνταξιούχους τους τόκους των αναδρομικών ποσών που τους στέρησε και τα εκμεταλλεύθηκε εξοφλώντας υποχρεώσεις μνημονίων και κοινωνικών και εθνικών αναγκών; Δυστυχώς, απάντηση στο διαχρονικό αυτό ερώτημα δεν δόθηκε ποτέ. Ο λαός όμως περιμένει.
Κλείνοντας το σημερινό μας πόνημα έχουμε να πούμε στην εξουσία το εξής σημαντικό. Το κράτος αυτό δεν πρόκειται να γίνει ποτέ δημιουργικό, προοδευτικό και προ πάντων δίκαιο, αν δεν πάψει να αδικεί τον λαό του. Γιατί η αδικία σε βάρος των πολιτών του θα το ωθεί όλο και περισσότερο στην ανεντιμότητα και στην πλημμελή υπεράσπιση των κοινωνικών συμφερόντων. Δείγμα της καταστάσεως αυτής η σημερινή εξοντωτική φορολόγηση των αναδρομικών των συνταξιούχων. Ευελπιστούμε το δίκαιο να καταστεί ο νικητής της σύγκρουσης αυτής.