γραφεί, πως ο Πουκβίλ έμαθε καλά τα ελληνικά και πως τα έργα του "Ταξίδια εις Μωρέαν, Κων/λιν, Αλβανίαν, "Ταξίδια εις Ελλάδα", και "Ιστορία αναγέννησης της Ελλάδος (γεγονότα 1740-1824)" -γραμμένα στη μητρική του γλώσσα- του άνοιξαν τις πύλες της Γαλλικής Ακαδημίας. Γιατρός στο επάγγελμα, ο συγγραφέας, περιηγητής και εξερευνητής Πουκβίλ παρασημοφορήθηκε από τον Οθωνα με το ανώτατο ελληνικό παράσημο του τάγματος του Σωτήρος. Στο κείμενό του, που αναφέρεται στην Αρτα κατά το 1810 περίπου, ο Πουκβίλ γράφει: "Η Αρτα έδινε την εντύπωση μεγάλης πολιτείας. Υπήρχε σεράι του βεζύρη, Γαλλικό προξενείο, αρχιεπισκοπικό μέγαρο, 26 εκκλησίες, εφτά συναγωγές και πέντε τζαμιά. Ο πληθυσμός υπολογιζόταν σε 7.000 Ελληνες, 800 Τούρκους και 1.000 Εβραίους από την Απουλία και την Καλαβρία. Στα 36 χωριά των Τζουμέρκων ζούσαν 10.200 Βλάχοι και Ελληνες. Στο Ροδοβίζι με 40 οικισμούς ή τσιφλίκια ο πληθυσμός υπολογιζόταν σε 9.300 ψυχές. Η παραγωγή των Τζουμέρκων ήταν κερί, μέλι, κτηνοτροφικά, δέρματα λαγών και αλεπούδων. Θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν τα αλατορυχεία και τα δάση. Σε αυτήν την περιοχή υπήρχαν τα καλύτερα πεύκα της χώρας. Το Ροδοβίζι έδινε μπαμπάκι, μετάξι, ζαφορά, κόμι τραγάκανθας (σημ. κολλώδης ουσία κατάλληλη για γομολάστιχες, καουτσούκ, κόλλες επιφανειών κ.λ. από αγκαθωτά φυτά), καπνά και σιτάρια".
Ανεβαίνοντας στα θεσσαλικά Μετέωρα, που επισκέφθηκε εκτός άλλων (με μυστική αυτός αποστολή) ο Αγγλος λοχαγός W.M.Leake - που περιγράφει τη λειτουργία του βαρούλκου ανόδου των επισκεπτών στη μονή Μεγ. Μετεώρου- διάλεξα από το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο ένα χαρακτικό της μονής Βαρλαάμ του C.R.Cockerell κατά το 1820 με το οποίο και κλείνω αυτό το σημείωμα.