Αγαπητή «Ελευθερία»,
Μια ανταπάντηση χωρίς άλλη συνέχεια…
Κατ’ αρχήν, αγαπητέ Κώστα Παπακωνσταντίνου, δεν είμαι διακεκριμένος θεολόγος, όπως, λαθεμένα, υποστήριξες στην, προ ολίγων ημερών, περιττή και ατυχή, κατά την άποψή μου, απάντησή σου σε άρθρο μου, στο οποίο αναφέρομαι σ’ εσένα. Είμαι κλασικός φιλόλογος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Η ιδιότητά μου αυτή, κατά βάση, με βοηθά να κατανοώ και τον λόγο του Ευαγγελίου και να εκφράζω, δημοσίως και κατά καιρούς, τις απόψεις μου και για διάφορα εκκλησιαστικά θέματα ως ευαισθητοποιημένος και συνειδητός χριστιανός, χωρίς αυτό να σημαίνει, ότι πρέπει, απαραιτήτως, να συμφωνούν οι πάντες μαζί μου.
Ως εκ τούτου, διάβασα και κατάλαβα πολύ καλά και το βιβλίο σου, «Τα Φυσιογνωμικά», και προηγούμενο άρθρο σου με τίτλο «Ο Υπέρλαμπρος Άμβων». Γι’ αυτό, μακριά από μένα το «ανέγνως και ουκ έγνως». Εκείνο, που, ωστόσο, δεν κατάλαβα, είναι, πώς είναι δυνατόν εγώ «ο αξιόλογος ερμηνευτής των θείων λόγων, που κηρύττω με πραότητα, λιτό, κατανοητό και ορθό λόγο», κατά τα λεγόμενά σου, «επιχείρησα να κρίνω τα γραφόμενά σου χωρίς στέρεα επιχειρήματα και εν συγχύσει να σε αναιρέσω». Μήπως, τελικά, κάποιος άλλος βρίσκεται σε σύγχυση και όχι εγώ;
Πέραν τούτου, στο άρθρο μου με τίτλο «Τι φταίει για το κακό φέρσιμο ορισμένων ρασοφόρων», το περιεχόμενο του οποίου προκάλεσε την απάντησή σου, δεν υπάρχει κάτι, για ν’ αλλάξω ή για να αποσαφηνίσω, προκειμένου να λύσω απορίες σου, μια που όλα ήταν ξεκάθαρα και σαφή, αλλά, ελαφρώς, διαφοροποιημένα απ’ τις δικές σου απόψεις. Άσκησα, έτσι, το δημοκρατικό μου δικαίωμα για διαφορετική άποψη και διαφωνία, αλλά χωρίς πρόθεση να σε αμφισβητήσω. Εξ άλλου, έχω ασχοληθεί και, άλλες φορές, με αρνητικές καταστάσεις, που πέφτουν στην αντίληψή μου και συμβαίνουν στους κόλπους της Εκκλησίας, όταν διαθέτω αποδείξεις, ενώ καταδικάζω με βδελυγμία, όσα επαίσχυντα είδαν, το τελευταίο διάστημα, το φως της δημοσιότητας. Δεν το έκανα στο άρθρο μου, γιατί όλα αυτά τα τελευταία κυκλοφόρησαν μετά τη δημοσίευσή του.
Και επειδή μου είναι αδύνατο να απαντήσω με ένα ΝΑΙ ή ΟΧΙ στις ερωτήσεις σου, εξυπακούεται, ότι λέω ΟΧΙ σε κάθε τι, που εκθέτει και προσβάλλει την Εκκλησία και το πλήρωμά της, ενώ λέω ΝΑΙ σε κάθε τι, που επαναφέρει την Εκκλησία στον δρόμο, που χάραξε ΕΚΕΙΝΟΣ και οι Ιερές Σύνοδοι, χωρίς, όμως, να θεωρώ δεδομένο και να αποσιωπώ το τεράστιο, ανά τους αιώνες, έργο της Εκκλησίας. Με το να επαναλαμβάνεις, βέβαια, στην απαντητική σου επιστολή, συνεχώς αυτήν τη φορά, ότι τα αρνητικά φαινόμενα έχουν να κάνουν, ευτυχώς, με λίγους ανάξιους της αποστολής τους μητροπολίτες και ιερωμένους, τοποθετείς το θέμα στην πραγματική του διάσταση.
Σε επί μέρους ερωτήματά σου έχω να πω με συντομία, ότι, όντως, ορισμένοι μητροπολίτες και η ηγεσία της Εκκλησίας, κάποιες φορές, όπως και πολλοί λαϊκοί αξιωματούχοι, κατά κόρον, διστάζουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους και πελαγοδρομούν στον αγώνα για αντιμετώπιση της πανδημίας, ενώ ο ήχος των μεγαφώνων των ιερών ναών ενοχλεί, μεν, όταν είναι εκκωφαντικός εντός του ναού, βοηθά, όμως, αυτήν την περίοδο τους χριστιανούς, που παρακολουθούν, αναγκαστικά, τη θεία λειτουργία έξω απ’ τον ναό λόγω των μέτρων κατά της πανδημίας. Όντως, επίσης, είναι ελλιπής η θεολογική και εκκλησιαστική μόρφωση του κατώτερου κλήρου και, γι’ αυτό, κάτι πρέπει να κάνει η Πολιτεία και η Ιεραρχία, μακάρι, δε, να δοθούν αυξήσεις όχι μόνο στους κληρικούς, αλλά και σ’ όλους τους χαμηλόμισθους, παρότι εκτιμώ, ότι η συμπεριφορά ορισμένων κληρικών ούτε, τότε, θα βελτιωθεί. Και για να μη μακρηγορώ, δεν θα επαναλάβω τους λόγους, για τους οποίους πιστοί σαν και μένα ανεχόμαστε κάποιους απ’ αυτούς, που είναι κατώτεροι του λειτουργήματός τους.
Και κάτι τελευταίο ως κατακλείδα. Γνωρίζεις πολύ καλά, αγαπητέ Κώστα, ότι, όταν παρασυρόμαστε και χρησιμοποιούμε στον λόγο μας ύφος και εκφράσεις πέραν του δέοντος σκληρές, τότε, και τα χίλια δίκαια να έχουμε, κινδυνεύουμε, συνήθως, να τα χάσουμε, έστω κι αν πρόθεσή μας είναι να αποδώσουμε το μέγεθος του αποτροπιασμού μας για ανομήματα συνανθρώπων μας και στην περίπτωσή μας αμαρτωλών ιερέων. Θέλω, μάλιστα, να πιστεύω, πως ύστερα απ’ όλα αυτά δεν θα διαταραχθούν οι σχέσεις μας.
Κώστας Γιαννούλας
«Στοπ στα παζάρια του οικοπέδου»
Ίσως είναι καιρός να μάθουμε όλοι για κάποια ιστορία του οικοπέδου ΙΚΑ, τώρα ΕΦΚΑ. Διαβάζω στην έγκριτο εφημερίδα της Λάρισας για πολλοστή φορά για το υπάρχον οικόπεδο της Ασκληπιού και Ηπείρου ότι μελετάνε σχεδιαστές να γίνει πάρκο, να πωληθεί σε κάποιους για να το κάνουν πολυκατοικία ή κάτι άλλο.
Κύριοι, αυτό το οικόπεδο είναι ο ιδρώτας των Ασφαλισμένων Λαρισαίων από τότε που αποκτήθηκε και χρησιμοποιήθηκε για την εξυπηρέτηση στον γιατρό, μικροβιολόγο, ακτινογραφικό κ.λπ.
Αυτό το οικόπεδο έπρεπε να οικοδομηθεί με χρήματα των Ασφαλισμένων του ΕΦΚΑ και όχι να πουληθούν και να εγκαταλειφτούν όλες οι υπηρεσίες και να μην τρέχουν οι ασφαλισμένοι στη Φιλιππούπολη, στη Ρούσβελτ και δεν ξέρω πού με νοικιασμένα κτίρια.
Μένω στη συμβολή Αβέρωφ και Αγίου Γεωργίου και παίρνω δύο λεωφορεία να επισκεφθώ το σπίτι μου. Έλεος. Να πάρει η υπηρεσία του ΕΦΚΑ, οι ιθύνοντες ένα δάνειο και να κτίσει το οικοδόμημα στην Ασκληπιού στο κέντρο της πόλης με όλες τις υπηρεσίες, η έκταση του οικοπέδου φτάνει και περισσεύει και όχι να είναι διάσπαρτο και τα νοίκια να γίνουν οι δόσεις ή να γίνει αυτοχρηματοδότηση από την υπηρεσία. Το όφελος θα είναι μεγάλο για τους ασφαλισμένους.
Σταματήσετε την αποκέντρωση υπηρεσιών πολιτισμού, ασφάλειας πολιτών, οικονομικών υπηρεσιών. Ως εδώ. Το οικόπεδο είναι των ασφαλισμένων υγείας συνταξιούχων Λαρισαίων. Στοπ στα παζάρια του οικοπέδου.
Δημήτριος Γιγελόπουλος, συνταξιούχος ΕΦΚΑ - ΤΣΕΑΠΓΣΟ
