Οι αγώνες των Ελλήνων στο διάβα της ιστορίας...

Από τον Κων/νο Τσιρονίκο

Ο αγώνας του σημερινού Έλληνα για επιβίωση και δημιουργία είναι συνέχεια των αγώνων του, στο διάβα της εθνικής του ιστορίας. Το προοδευτικό και ανήσυχο πνεύμα του, η πρόοδός του στον πνευματικό και υλικό πολιτισμό και κυρίως οι οικονομικές του ανάγκες τον έφεραν και εκτός των οριζόντων της πατρίδας του, οδηγώντας τον στη δημιουργία αποικιών με ονομαστότερες αυτές της Μεγάλης Ελλάδας... Μετά τη δόξα και την ακμή του ελληνισμού ακολούθησε η ρωμαϊκή κυριαρχία. Σκληρή και δύσκολη στην αρχή, ανθρώπινη στη συνέχεια, λόγω της υπεροχής του ελληνικού πολιτισμού και της δίψας των Ρωμαίων για ελληνική παιδεία. Ακολούθησε η δόξα του Βυζαντίου με τον θρίαμβο της επικράτησης της ελληνικής γλώσσας και του χριστιανισμού.
Την ακμή του ελληνικού πνεύματος σταμάτησε η μαύρη και μακραίωνη νύχτα της οθωμανικής δουλείας. Τη συνέτριψαν οι φύτρες του σπόρου της λευτεριάς που έσπειραν οι νεο-Έλληνες διαφωτιστές: κοσμικοί και ιερωμένοι, μυημένοι και αμύητοι, που με τη γραφίδα, τους πύρινους λόγους και τους θούριους κράτησαν άσβεστη την ελπίδα της ανάστασης.
Έτσι ήρθε ο αθάνατος, για την ιστορική μνήμη, ξεσηκωμός του 1821. Ο καθοριστικός για τη λευτεριά της πατρίδας μας και ο καταλύτης διάλυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και των άλλων της Ευρώπης. Συντελεστής του θαύματος αυτού η αποφασιστικότητα και ο ηρωισμός των επώνυμων και ανώνυμων παλικαριών του απελευθερωτικού αγώνα. Ένας αγώνας που στην αρχή υποτιμήθηκε, χλευάσθηκε και καταδικάσθηκε στη Βερόνα της Ιταλίας το 1822 από τους εκπροσώπους της ιεράς συμμαχίας. Κι όμως η αθάνατη ελληνική ψυχή δεν κιότεψε και δεν έκανε πίσω, πιστεύοντας ακράδαντα στον εαυτό της και στην ανίκητη δύναμη της ιδέας για την ανάσταση του γένους. Κι ήρθε η μέρα της λευτεριάς και το μικρό στην αρχή ελληνικό κράτος όλο και μεγάλωνε και έφθασε με τον αίμα των παιδιών του στη σημερινή του μορφή.
Αιματοβαμμένη πατρίδα μου, παρά τους πολέμους, τις δόξες, τις ατυχείς εκστρατείες, τις μαύρες περιόδους των εμφυλίων και των σημερινών σου βασάνων, εξακολουθείς να στέκεσαι όρθια. Κι αυτό θα συμβαίνει εσαεί, γιατί η διαθήκη της κληρονομιάς, η γραμμένη με το αίμα των προγόνων μας, υπογραμμίζει την αιωνιότητα και την αθανασία αυτού του τόπου.
Σεβόμενοι την προγονική μας παρακαταθήκη είμαστε υποχρεωμένοι ν’ αγωνιζόμαστε ενωτικά, για να κρατάμε περήφανη και ζωντανή την Ελλάδα μας. Αυτό κάνει και σήμερα ο ελληνικός λαός. Προσπαθεί, εν μέσω κοινωνικών και οικονομικών δυσχερειών, να μην κάνει πίσω στα προβλήματα που δημιούργησε η εξουσία. Ο αλόγιστος δανεισμός και η σπατάλη των ακόπως εισπραχθέντων χρημάτων. Αυτόν τον λογαριασμό της ηθικής και υλικής διαφθοράς εξοφλούμε σήμερα.
Από τα παραπάνω αντιλαμβανόμαστε ότι η μοίρα του ελληνισμού είναι συνυφασμένη με αγώνες. Σήμερα, κατά της ανεργίας, της φτώχειας και του ξενιτεμού των νέων μας, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην πληθυσμιακή μας συρρίκνωση. Ενάντια σ’ αυτήν πρέπει ν’ αγωνιζόμαστε για να προλάβουμε τα χειρότερα. Όπλο μας, η δημιουργία μιας προοδευτικής κοινωνικής και εθνικής ατζέντας από την παρούσα κυβέρνηση. Προϋπόθεση υλοποίησής της: η ουσιαστική οικονομική ανάπτυξη του κράτους με πλημμυρίδα επενδύσεων, που δε θ’ αφήνουν κανέναν άνεργο.
Αυτό θα γίνει με γνώμονα την αξία της αλήθειας και του δυναμένου να υλοποιηθεί και όχι με τα κατά καιρούς λεχθέντα ψέματα. Κάτι τέτοια με μεταλλαγμένη φρασεολογία ακούγονται και τώρα,αποπνέοντα τη δυσοσμία των γνωστών ανεκπλήρωτων υποσχέσεων. Απέναντι στην πρακτική αυτή θα πρέπει να βρίσκεται η λαϊκή κριτική σκέψη, για να μη γινόμαστε θύματα της κατ’ εξακολούθηση εξαπάτησης.
Τελειώνοντας το σημερινό μας άρθρο οδηγούμαστε στο συμπέρασμα, ότι οι αγώνες του ελληνικού λαού δεν έχουν τελειωμό. Ένας απ’ αυτούς πρέπει να είναι και ο πόλεμος κατά του πολιτικού ψέματος, τις ολέθριες συνέπειες του οποίου βιώνουμε στους καιρούς μας. Αυτό πρέπει να συντρίψουμε, αν θέλουμε ν’ αλλάξουμε, να εξυγιάνουμε τον πολιτικό μας βίο. Γι’ αυτό επιβάλλεται να βρίσκεται στην πρώτη θέση των αγώνων του σήμερα.