Προς μελλοντικούς υποψήφιους δημάρχους…

Από τον Κώστα Γιαννούλα

Παίρνω το θάρρος, για να γράψω αυτήν την επιστολή, λόγω του ενδιαφέροντος, που τρέφω για τα κοινά, της εμπειρίας, που έχω αποκτήσει ασχολούμενος μ’ αυτά, ενεργά και επί μακρόν, και λόγω του ότι υπήρξα, στο παρελθόν, υποψήφιος, αλλά αποτυχών κοινοτάρχης στο χωριό μου. Πιστεύω, μάλιστα, ότι θα βγει, πολλαπλά, ωφελημένος, όποιος τις λάβει υπόψη του.
Πρέπει, εξ αρχής, να τονίσω, ότι μια τέτοια υποψηφιότητα χαρίζει, μεν, από μόνη της και για ένα διάστημα, τη δημοσιότητα και την προβολή του ονόματός μας, αλλά το τίμημά της σε κάθε περίπτωση, πολύ δε περισσότερο αν δεν επιτευχθεί ο αντικειμενικός σκοπός, είναι δυσανάλογο με το κέρδος. Γι’ αυτό, πριν πάρει κανείς την απόφαση, για να ηγηθεί συνδυασμού, πρέπει να σκεφτεί καλά και εκ των προτέρων, τις συνέπειες πιθανής επιτυχίας ή αποτυχίας και να προετοιμασθεί, δεόντως, για κάθε ενδεχόμενο.
Πρέπει, λοιπόν, να γνωρίζουν, ειδικότερα όσοι κατεβαίνουν υποψήφιοι δήμαρχοι για πρώτη φορά και χωρίς προηγούμενη εμπειρία, ότι η εκδήλωση ενδιαφέροντος εκ μέρους τους πρέπει να γίνει, έγκαιρα και όχι την τελευταία στιγμή, πάντα και εφόσον υπάρχουν οι προϋποθέσεις. Πρέπει να γνωρίζουν, άλλωστε, ότι τα έξοδα μιας προεκλογικής καμπάνιας είναι πολλά, εφόσον αποφασίσουν να διεκδικήσουν με αξιώσεις το αξίωμα. Αν, λοιπόν, είναι γνωστοί στην πιάτσα ως αξιόλογοι επαγγελματίες ή αν διαθέτουν οικονομική ευρωστία και μπορούν απ’ το περίσσευμα να διαθέσουν για το κέφι τους το ποσό, που χρειάζεται, χωρίς άλλες συνέπειες, έχει καλώς. Αν, όμως, αναγκαστούν να οδηγηθούν σε υποχρεωτική λιτότητα αυτοί και το σπίτι τους ή να προστρέξουν σε δάνεια και χορηγίες, τότε, κινδυνεύουν να χάσουν τον ύπνο τους ή την ανεξαρτησία τους, αλλά και να υποστούν ζημιά στην εργασία τους, που σε θέλει πάντα δίπλα της, εκτός κι αν είναι κανείς δημόσιος υπάλληλος και συνταξιούχος, οπότε αλλάζουν, μεν, τα πράγματα, αλλά οι κίνδυνοι παραμένουν.
Επιβάλλεται, επίσης, εφόσον έχουν δημιουργήσει οικογένεια, να είναι αυτή σύμφωνη με την επιλογή τους, γιατί ο τρόπος ζωής ενός σωστού δημάρχου δεν έχει, συνήθως, ωράρια, ενώ η παρουσία στο σπίτι και οι οικογενειακές υποχρεώσεις παραμελούνται, αναγκαστικά και με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Πέραν τούτου, για να έχει κανείς πιθανότητες επιτυχίας, πρέπει, απαραιτήτως, να έχει δείξει, στο παρελθόν, ενεργό ενδιαφέρον για τις κοινές υποθέσεις, να έχει κολλημένα αρκετά κοινωνικοπολιτικά ένσημα και να μη βγει στο προσκήνιο ξαφνικά και σαν κομήτης. Περιττό, μάλιστα, να πω, ότι πρέπει να είναι "καθαρός", γιατί τα χτυπήματα κάτω απ’ τη ζώνη περισσεύουν στον προεκλογικό αγώνα, ενώ δεν πρέπει να είναι ανεπάγγελτος, αλλά ούτε και να βλέπει το δημαρχιακό αξίωμα ως επάγγελμα, προκειμένου να λύσει το βιοποριστικό του πρόβλημα, γιατί, κατά πάσα πιθανότητα, θα του βγει σε κακό.
Και επειδή, για να γίνει κανείς δήμαρχος, δεν αρκεί, μόνο, η εκδήλωση του δικού του ενδιαφέροντος για κάτι τέτοιο, εκτός κι αν έχει όλο το πακέτο των προϋποθέσεων, δεν πρέπει να ξεχνά, ακόμα, ότι χρειάζεται και τη στήριξη φίλων του, προκειμένου να καταρτίσει ένα αξιόλογο ψηφοδέλτιο, και, κυρίως, τη στήριξη κομματικού φορέα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Σημειωτέον ότι, έστω κι αν καταφέρει να πάρει επίσημο χρίσμα από κάποιο κόμμα, πρέπει, για ευνόητους λόγους, να λάβει πολύ σοβαρά υπόψη, πριν ανακοινώσει την κάθοδό του στις εκλογές, το αν θα αντλεί ψήφους απ’ την ίδια κομματική δεξαμενή και άλλος υποψήφιος, είτε ως ανεξάρτητος, είτε ως αντάρτης.
Όλα αυτά ισχύουν για όσους κατεβαίνουν στις εκλογές, για πρώτη φορά. Αλλά και όσοι είναι, εν ενεργεία, δήμαρχοι, δεν πρέπει να ξεχνούν, όσο γλυκιά κι αν είναι η καρέκλα της εξουσίας, ότι είναι προτιμότερο να ξεπεζεύουν, έγκαιρα και με δική τους πρωτοβουλία, πριν αρχίσει η μεγάλη φθορά, και όχι όταν αποφασίσει να τους στείλει ο λαός στο σπίτι τους. Τότε, μόνο, μπορούν να απολαμβάνουν, επί μακρόν, την αναγνώριση του έργου τους και τη σταθερή εκτίμηση του κόσμου στο πρόσωπό τους. Αντίθετα, όποιος επιμένει με διάφορα κόλπα να κερδίζει χρόνο και να μακροημερεύει στο πόστο, είναι σχεδόν βέβαιο, πλην ελαχιστότατων εξαιρέσεων, ότι, αργά ή γρήγορα, θα υποστεί επονείδιστη ήττα. Πέραν τούτου, η μακροημέρευση φθείρει, συνήθως, και επειδή ο κόσμος, χρόνο με τον χρόνο, αλλάζει, σε υποχρεώνει να προσαρμόζεσαι στα νέα δεδομένα και να αλλάζεις απόψεις, με τις οποίες συγκίνησες και γαλούχησες, κάποτε, τους νεότερους. Για του λόγου το αληθές, μάλιστα, αρκεί μια σύντομη ματιά στα όσα συνέβησαν και συμβαίνουν στο Δήμο Λαρισαίων.
Και επειδή κάποιοι, εν ενεργεία, δήμαρχοι κατέχονται από καθεστωτική αντίληψη και δυσκολεύονται να παίρνουν μια τέτοια απόφαση, καλό είναι, όπως ξαναέγραψα, να τεθούν εμπόδια απ’ την Πολιτεία και να επιτρέπονται μόνο δύο συνεχείς δημαρχιακές θητείες και δυνατότητα νέας καθόδου μετά από μία θητεία κάποιου άλλου, προκειμένου να μπαίνει νέο αίμα στα δρώμενα της αυτοδιοίκησης.
Είπα και λάλησα, έγκαιρα• αμαρτία δεν έχω.