Διακυβέρνηση Μητσοτάκη και όχι Νέας Δημοκρατίας;

Τα δύο τελευταία χρόνια και μετά τις γενικές βουλευτικές εκλογές του 2019 που κέρδισε η Νέα Δημοκρατία, παρατηρείται ένα αξιοπερίεργο φαινόμενο που αφορά στον δημόσιο λόγο κυρίως υψηλόβαθμων κυβερνητικών, αλλά και κομματικών στελεχών.

Παρατηρούνται εκφράσεις όπως «η διακυβέρνηση Μητσοτάκη», «η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη», «αυτό ή το άλλο θα το αποφασίσει ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης». Φυσικά πάντα να τονίζεται μόνο το όνομα . Καμία σχεδόν αναφορά στο μεγάλο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Σαν να μην υπήρξε ποτέ αυτό, σαν να μην υπάρχει ούτε και σήμερα. Σαν να μην υπάρχουν σε αυτό το κράτος θεσμικά όργανα που να προβλέπεται να παίρνουν αποφάσεις και να ασκούν διοίκηση πάντα σύμφωνα με τον νόμο. Όλα δηλαδή είναι του Κυριάκου Μητσοτάκη, κυβέρνηση, διακυβέρνηση, αποφάσεις, διοίκηση.
Το ίδιο ακριβώς έκανε και ο υπΕΞ κ. Δένδιας στη διαδικτυακή εκδήλωση που διοργάνωσε το Συμβούλιο Διεθνών Σχέσεων με θέμα «Συζήτηση για την Ελληνική Υψηλή Στρατηγική. Η Διάσταση της Εξωτερικής Πολιτικής». Δήλωσε συγκεκριμένα ο υπΕΞ ότι όσον αφορά στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, είμαστε ευχαριστημένοι για αυτό το οποίο έχει επιτευχθεί τα δύο τελευταία χρόνια της διακυβέρνησης Μητσοτάκη.
Αυτή ακριβώς η δήλωση εγείρει απορίες, καθότι δεν είναι δυνατόν ένας κατά γενική εκτίμηση των πολιτικών αναλυτών, διάδοχος του κ. Μητσοτάκη στην προεδρία της ΝΔ, να παραβλέπει τον κυρίαρχο ρόλο του κόμματος στη διακυβέρνηση της χώρας και να αναφέρεται μόνο σε αυτήν του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ένα στέλεχος που ανδρώθηκε πολιτικά μέσα στους μηχανισμούς του κόμματος, που υπήρξε μέλος της ΟΝΝΕΔ από το 1978, συνδικαλιστής της φοιτητικής παράταξης της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, εκλεγμένος από το 1980 στην Κεντρική Γραμματεία Φοιτητικού της ΟΝΝΕΔ. Tέλος, ένα στέλεχος που διετέλεσε για πολλά χρόνια υπουργός σε σημαντικά Υπουργεία όντας κυβέρνηση το κόμμα της ΝΔ.
Ασφαλώς και είναι πρόδηλη η κυριαρχία του κ. Μητσοτάκη στον κομματικό μηχανισμό του κυβερνώντος κόμματος. Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει, πως στελέχη του πολιτικού εκτοπίσματος του κ. Δένδια είναι υποχρεωμένα να τον λιβανίζουν περιφρονώντας στην ουσία τα εκατομμύρια οπαδούς που δηλώνουν Νεοδημοκράτες και όχι απαραίτητα και Μητσοτακικοί. Είναι βέβαιο πως όλοι οι πολίτες γνωρίζουμε ότι όλα τα κόμματα είναι αρχηγικά. Όμως υπάρχουν και όρια και κάθε τι που τα υπερβαίνει είναι μη αποδεκτό.
Υπάρχουν πολλοί αναλυτές που προβλέπουν βουλευτικές εκλογές το φθινόπωρο και αυτό είναι φυσικό να δημιουργεί αισθήματα ανασφάλειας σε πολλούς σημερινούς βουλευτές που διεκδικούν μία εκλόγιμη θέση στα ψηφοδέλτια κάποιας περιφέρειας και είναι σχεδόν φυσικό να ρέπουν στο λιβάνισμα. Ο εμπλουτισμός όμως του κόμματος της ΝΔ με στελέχη προερχόμενα από όμορους και όχι μόνον πολιτικούς χώρους και η βεβαιότητα πως θα κάνουν το παν για να συμπεριληφθούν στα ψηφοδέλτια της ΝΔ είναι φυσικό να αυξάνουν την ανασφάλειά τους. Αν και ο σκληρός πυρήνας των στελεχών του κόμματος αντιστέκεται δυναμικά σε αυτό το ενδεχόμενο, είναι βέβαιο ότι τελικά ο μέγας αρχηγός θα το κάνει. Θα συμπεριλάβει αρκετούς από αυτούς. Αυτό ασφαλώς θα σημάνει ένα νέο πολιτικό άνοιγμα προς τα αριστερά, αλλά και προς τα δεξιά της ΝΔ.
Υπάρχει όμως και ένα άλλο ενδεχόμενο που μένει να το δούμε στο επικείμενο συνέδριο της ΝΔ το φθινόπωρο. Τον Οκτώβριο 2018 ο κ. Μητσοτάκης άλλαξε το έμβλημα του κόμματος, όπως το ίδιο είχε κάνει και ο Αντώνης Σαμαράς το 2011 και ο Γεώργιος Ράλλης με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και τον Ευάγγελο Αβέρωφ το 1985. Τώρα δεν απομένει παρά στο επερχόμενο συνέδριο ο Κυριάκος Μητσοτάκης να κάνει το μεγάλο βήμα. Να αλλάξει το όνομα του κόμματος. Είναι μία κίνηση που θα του προσδώσει τον τίτλο του ιδρυτή, θα τον απαλλάξει από τα όποια αρνητικά κουβαλάει το όνομα της ΝΔ και από τις πολλές επιρροές του Καραμανλικού και Σαμαρικού μπλοκ και θα οδηγήσει στη δημιουργία ενός νέου και αυστηρά προσωποπαγούς κόμματος. Το αν το τολμήσει θα το δείξε το μέλλον. Το φθινόπωρο δεν αργεί να έρθει.
Θανάσης Μπρισίμης.
σμήναρχος ε.α.