Πέντε χρόνια έχουν περάσει από τις 3 Ιουνίου 2016, οπότε και έφυγε από τη ζωή ο Muhammad Ali. Tο ανέκφραστο πρόσωπό του (το επιλεγόμενο και παρκινσονικό προσωπείο των πασχόντων από τη συγκεκριμένη νόσο), ο τρόμος του κεφαλιού και των χεριών του και οι ελαφρές, στην αρχή και μέτρια εντονότερες, χοριοαθετωσικές κινήσεις, μαρτυρούσαν, σε κάθε του δημόσια εμφάνιση, τον άνισο και σκληρό προσωπικό αγώνα που ο πρωτοπυγμάχος έδινε -για χρόνια- με τη νόσο του Πάρκινσον. Μια ύπουλη νευροεκφυλιστική νόσο η οποία δεν κάνει διακρίσεις. «Πλούσιος ή πένης, βασιλεύς ή στρατιώτης», ο Πάπας ή ο Μωχάμετ Άλι. Ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής, που με τις θρυλικές του νίκες, το εκρηκτικό του ταμπεραμέντο και τον ιδεολογικό του ακτιβισμό, είχε κατακτήσει προ πολλού τη θέση του στο πάνθεον της λαϊκής φαντασίας, της συλλογικής αθλητικής και κοινωνικής μνήμης και της παγκόσμιας pop culture, υπέκυψε πριν από 5 xρόνια, αρχές καλοκαιριού, του τελευταίου θέρους της ζωής του, στο τελευταίο, θανατηφόρο ντιρέκτ των επιπλοκών της νόσου του Parkinson. Από αυτό το αντίστροφο μέτρημα της νευροεκφυλιστικής πάθησης, δεν τα κατάφερε να σηκωθεί.
Η επετειακή εστίαση του παγκόσμιου δημοσιογραφικού ενδιαφέροντος στη θλιβερή είδηση του θανάτου του, είθε να επαναφέρει στο προσκήνιο την ανάγκη βελτίωσης της ποιότητας ζωής των Παρκινσονικών ασθενών, ανακούφισης του πόνου και αξιοποίησης των νεότερων δεδομένων σχετικά με τις αποτελεσματικότερες φαρμακευτικές και ψυχοκοινωνικές παρεμβάσεις και τις προοπτικές και τις δυσκολίες της γονιδιακής και επεμβατικής θεραπείας. Αυτή θα είναι η τελευταία νίκη του Πρωταθλητή που πλέον «πετά ξανά σαν πεταλούδα και τσιμπά σαν μέλισσα», γιατί η δυσκαμψία της νόσου δεν μπορεί να καθηλώσει το σώμα του, που δεν κυνηγά πια -με το ιαμβικό του βάδισμα, σκυφτό, με τα κοφτά του βήματα- το κέντρο βάρους του που έγερνε, μπροστά, για να μην πέσει. Γιατί πλέον, ακόμη κι αν πέσει, από αυτό το Knock Down της λήθης, είναι σίγουρο πως θα ξανασηκωθεί! ...Γιατί, έτσι σηκώνονται οι Πρωταθλητές!
Υ.Γ.: «Μια πεταλούδα είναι η ψυχή του ανθρώπου», όπως έλεγε και ο δικός μας, Ν. Καζαντζάκης.
