και τις οικογένειές τους, όπως είναι αυτονόητη η υποχρέωση της πολιτείας και της κοινωνίας η αναγνώριση της πολύ μεγάλης προσφοράς των γιατρών του νοσηλευτικού, όλου του προσωπικού των μονάδων υγείας που αγωνίζονται με αυτοθυσία παρά τις ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό, εξοπλισμούς, μέσα και εφόδια.
Ο αναντικατάστατος ρόλος του Εθνικού Συστήματος Υγείας και η πολύ μεγάλη αξία του αναγνωρίζεται πλέον και από ορισμένους, μέχρι χθες φανατικούς πολέμιούς του και θιασώτες της συρρίκνωσής του. Είναι πλέον παλλαϊκό αίτημα και πρώτη προτεραιότητα για τη χώρα, η ανάγκη έμπρακτης πολύπλευρης στήριξης του ΕΣΥ και η κυβέρνηση έχει ευθύνη για τις καθυστερήσεις. Αυτή την περίοδο στη χώρα μας οι πολιτικοί, τα κόμματα, οι κοινωνικοί αυτοδιοικητικοί και επαγγελματικοί φορείς, η εκκλησία, όλοι οι πολίτες δίνουμε εξετάσεις με διακύβευμα την υπεράσπιση της ανθρώπινης ζωής.
Ιδιαίτερα για την πολιτική και τους πολιτικούς, εάν θέλουν να ξανακερδίσουν την αξιοπιστία τους που είναι κλονισμένη και την εμπιστοσύνη των πολιτών που είναι τραυματισμένη, είναι τώρα η μεγάλη ευκαιρία να δείξουν με πράξεις και όχι με λόγια ότι αντιλαμβάνονται τις προτεραιότητες των πολιτών και της χώρας. Τώρα είναι ανάγκη αντί για πόλωση και διχασμός να υπάρξει έμπρακτη διάθεση συνεννόησης και συστράτευση για το μείζον που είναι η ανθρώπινη ζωή. Τώρα είναι ανάγκη να σταματήσει η εκτόξευση «ρουκετών παραλογισμού» για λίγη δημοσιότητα και τη θέση της συνωμοσιολογίας και του ανορθολογισμού να πάρει η κοινή λογική και ο ορθολογισμός. Όσοι από τους πολιτικούς δεν αντιλαμβάνονται ότι από αυτή τη δεύτερη μέσα σε μία δεκαετία πολύ μεγάλη κρίση δεν μπορούμε να βγούμε με επανάληψη λανθασμένων πολιτικών επιλογών και πρακτικών της πρώτης μεγάλης κρίσης, όσοι δεν αντιλαμβάνονται τους πολύ μεγάλους κινδύνους, αφού το μετά την πανδημία θα είναι πολύ διαφορετικό σε σχέση με το πριν, πολιτεύονται με ασυγχώρητη ανευθυνότητα.
Για να βγει η χώρα από την κρίση με πολίτες συνειδητοποιημένους και αλληλέγγυους και όχι αγανακτισμένους και απογοητευμένους, όσοι καλούνται να πάρουν αποφάσεις οφείλουν να αντιληφθούν ότι λόγω της πανδημίας του κορονοϊού έχουν ήδη γίνει και θα γίνουν κοσμογονικές αλλαγές στην παγκόσμια οικονομία, στους συσχετισμούς δυνάμεων, στις μορφές και την οργάνωση της εργασίας, στα συστήματα υγείας και παιδείας, στις μορφές και τους τρόπους επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων, στις αντιλήψεις για την πολιτική και το ρόλο της, στις απαιτήσεις και τις προτεραιότητες των κοινωνιών, στους κινδύνους για τα ανθρώπινα δικαιώματα από τις νέες διακρίσεις και ανισότητες που γεννά η κρίση.
Τώρα διάφοροι φιλελεύθεροι κήνσορες θεοποίησης του ρόλου αγοράς, άρνησης του ρυθμιστικού ρόλου του κράτους, αγιοποίησης του ιδιωτικού έναντι του δημοσίου ακόμη και για το Σύστημα Υγείας δεν πρέπει να αισθάνονται «βολικά». Οι πολίτες γνωρίζουν πλέον καλά τι θα γινόταν στη χώρα χωρίς το Εθνικό Σύστημα Υγείας και τις δομές πρόνοιας, τι θα γινόταν στην παγκόσμια οικονομία χωρίς την κρατική παρέμβαση για τη στήριξη επιχειρήσεων, εργαζομένων και ανέργων. Αυτή όμως είναι μία μεγάλη συζήτηση που θα γίνει αναλυτικά και σε βάθος αργότερα, τώρα στη χώρα προέχει η αντιμετώπιση της πανδημίας.
Τώρα από πολιτικούς και πολίτες και κυρίως από την κυβέρνηση που έχει τη συνολική ευθύνη των αποφάσεων για τη διαχείριση της κρίσης πρέπει να απαντηθεί με ειλικρίνεια και σαφήνεια το πολύ κρίσιμο ερώτημα. Γιατί από την πετυχημένη αντιμετώπιση του κορονοϊού στην πρώτη φάση την άνοιξη φτάσαμε στην πολύ οδυνηρή δεύτερη φάση του φθινοπώρου και τι πρέπει να γίνει τώρα; Ποιο είναι το σχέδιο για να σωθούν οι ανθρώπινες ζωές, για να αντέξει το ΕΣΥ και οι άνθρωποί του, που ομολογουμένως λειτουργούν με ηρωικές προσπάθειες;
Για να υλοποιηθεί με επιτυχία σχέδιο αντιμετώπισης του κορονοϊού, βασική προϋπόθεση είναι η εμπέδωση σχέσεων εμπιστοσύνης μεταξύ πολιτείας και κοινωνίας και για αυτό έχει μεγάλη ευθύνη κυρίως η κυβέρνηση. Σχέσεις εμπιστοσύνης όμως δεν είναι εύκολο να εμπεδωθούν όταν ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση οτιδήποτε θετικό προσπαθούν να το οικειοποιηθούν μικροκομματικά, όταν ακόμα και για αυταπόδεικτες καθυστερήσεις και ανεπάρκειες δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη, αντιθέτως η ευθύνη καταλογίζεται στους πολίτες, στοχοποιώντας για παράδειγμα πότε τους νέους και πότε τους ηλικιωμένους. Σχέσεις εμπιστοσύνης δεν μπορούν να οικοδομηθούν όταν από την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση για μικροκομματικούς λόγους στήνεται σκηνικό πόλωσης και διχασμού και αυτή την περίοδο που η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών θεωρεί ότι ένας είναι ο εχθρός, ο κορονοϊός. Με πανστρατιά και όχι με πόλωση και διχασμό μπορούμε να νικήσουμε τον κορονοϊό.
Μακριά από εμάς η κινδυνολογία, επειδή όμως ο χειμώνας είναι μπροστά μας και όπως αποδείχτηκε και από την εξέλιξη του κορονοϊού στη χώρα μας από την άνοιξη στο φθινόπωρο ο εφησυχασμός είναι πολύ επικίνδυνος, η χώρα πρέπει να είναι σε εγρήγορση, προετοιμασμένη και θωρακισμένη για κάθε ενδεχόμενο. Είναι απολύτως σαφές πλέον ότι για να σταματήσει ο πόλεμος που γίνεται στα νοσοκομεία όλης της χώρας θα πρέπει η Πολιτεία, η κυβέρνηση, τα κόμματα, με αίσθημα αυξημένης ευθύνης να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και εμείς οι πολίτες, ακούγοντας το μυαλό και την καρδιά μας, να αναλάβουμε την ευθύνη των πράξεών μας με αισθήματα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης. Έτσι μπορούμε να νικήσουμε τον κορονοϊό.
Από τον Βασίλη Έξαρχο, πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ
