Ο γιατρός δεν είναι κανένα τυχαίο πρόσωπο. Είναι ο άνθρωπος που μαζί με τους υπόλοιπους συναδέλφους του, έρχονται καθημερινά σε επαφή με τους ασθενείς του Νοσοκομείου, τους προσβεβλημένους από κορονοϊό. Οι γιατροί είναι τα πρόσωπα των ημερών, που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του πολέμου και κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να μολυνθούν από τον ιό. Με πόνο ψυχής και βαθιά συναίσθηση του χρέους και της ευθύνης, που είχε μέσα του ο γιατρός του Νοσοκομείου «Παπανικολάου» προσπάθησε ο λόγος του να μην αφίσταται από το πλαίσιο της ειλικρίνειας, είπε την οδυνηρή του εμπειρία για το τι ακριβώς συμβαίνει στο Νοσοκομείο. Ζούμε μέρες οδύνης. Μέρες σκληρές. Μέρες επώδυνες. Άνθρωποι καθημερινά εισάγονται στα νοσοκομεία της χώρας και έρχονται αντιμέτωποι με τον θανάσιμο εχθρό.
Ολομόναχοι παλεύουν με το θηρίο χωρίς να γνωρίζουν τι θα τους συμβεί. Μέσα σ’ αυτό το ομιχλώδες κλίμα γιατροί και νοσηλευτές δίνουν τη δική τους μάχη. Τον δικό τους αγώνα ενάντια στη μεγάλη πανώλη για να σώσουν ανθρώπινες ψυχές, κάτω από δυσμενείς συνθήκες και μεγάλες δυσκολίες. Να σώσουν το πολυτιμότερο αγαθό του ανθρώπου στη γη, τη ζωή του. Είναι η πιο μεγάλη προσφορά και θυσία που μπορεί να προσφέρει ο άνθρωπος προς τον συνάνθρωπό του. Νιώθω την ανάγκη να υποκλιθώ μπροστά στο αθόρυβο μεγαλείο των γιατρών όλης της χώρας και να καταθέσω τον σεβασμό μου, την αγάπη και την ευγνωμοσύνη απέναντί τους για το τεράστιο έργο και την προσφορά τους που επιτελούν αυτές τις δύσκολες στιγμές, που περνάει ο λαός μας.
Μια κατάθεση θυμιάματος για τη μεγάλη τους θυσία και τον αποφασιστικό αγώνα τους για την προστασία της ανθοφορίας της προσωπικότητας των ανθρώπων. Θέλω να πω στους γιατρούς της χώρας, ότι παρακολουθούμε με αγωνία και πόνο ψυχής τον τιτάνιο αγώνα, που δίνουν καθημερινά, τους κινδύνους και τις ταλαιπωρίες, που υφίστανται και να τους διαβεβαιώσω, ότι ο νους και η καρδιά του ελληνικού λαού είναι μαζί τους. Στεκόμαστε σιωπηλοί και άφωνοι, στο έργο της προσφοράς και της ανδρείας τους μέσα στον θόρυβο των ημερών, στον μόχθο τους, που δεν καταγράφεται σαν μοναδική καταξίωση και δεν περνά στα τηλεοπτικά μέσα και τις εφημερίδες, με τη βαρύτητα που ζούμε αυτές τις στιγμές και τις ώρες. Στη θυσία τους που δεν εισπράττει την ευγνωμοσύνη και τον έπαινο, την καταξίωση, από μέρους μιας μερίδας της κοινωνίας μας.
Σ’ αυτήν την ιστορία, εμείς δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών. Σε ανύποπτο χρόνο μάς είχαν προειδοποιήσει, τόσο η Πολιτεία, όσο και οι ειδικοί επιστήμονες, ότι αυτό το καλοκαίρι πρέπει όλοι μας να τηρούμε με θρησκευτική ευλάβεια τα μέτρα της Πολιτείας. Διαφορετικά το φθινόπωρο θα έχουμε μεγάλη έξαρση της πανδημίας. Πολλοί όμως από εμάς πίστεψαν ότι με το πρώτο κύμα, όπου τα πήγαμε καλά, όλα τελείωσαν, αφού η Κυβέρνηση τότε αντέδρασε γρήγορα και σωστά.
Η χαλάρωση και ο καλός καιρός συνηγορούσαν για μέρες καλύτερες και παραγωγικές για τον τόπο. Εδώ όμως η Κυβέρνηση πλανήθηκε. Δεν εκτίμησε σωστά τα πράγματα με συνέπεια η πρώτη της επιτυχία, που καταγράφεται στο ενεργητικό της, να εκμηδενισθεί από τη ραγδαία επέλαση των γεγονότων που επακολούθησαν. Έκανε λάθος η Κυβέρνηση να ενδώσει στις ασφυκτικές πιέσεις των επαγγελματικών και των παραγωγικών τάξεων να επιτρέψει τη χαλάρωση των μέτρων και το άνοιγμα των καταστημάτων της χώρας, με τους τότε περιορισμούς.
Ήθελε και την πίτα άθικτη και τον σκύλο χορτάτο. Δεν μπορεί να έχεις δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη. Με το πρώτο κούνημα θα πέσουν και θα σκάσουν. Νόμιζε, ότι μπορεί να τακτοποιήσει τα ατακτοποίητα. Να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. Και την καταρρέουσα οικονομία να προστατέψει και να περιορίσει τις ζημίες της, αλλά και τον κορονοϊό να ελέγξει. Το καλοκαίρι βοήθησε την κατάσταση.
Βοήθησε όμως και τον κορονοϊό, ύπουλα και αθόρυβα να εισέλθει στο σώμα μας, όταν εμείς διασκεδάζαμε στα μπαράκια και στις καφετέριες, στους δρόμους και τις πλατείες, στα πάρτι των εξοχικών και των μισθωμένων βιλών, να συγκατοικήσει μέσα μας και μετά την επώασή του να μας κυνηγά, να μας εξαφανίσει. Και όλα αυτά, γιατί οι αρχές του τόπου δεν έλαβαν έγκαιρα τα μέτρα, εμείς δε οι ίδιοι δεν υπακούσαμε στις οδηγίες και τις εντολές της Πολιτείας.
Τώρα βλέπουμε τον αόρατο εχθρό να μας επιτίθεται με μανία και να μας κτυπά αλύπητα, ανελέητα, αδηφάγα και τους συνανθρώπους μας να μάχονται γενναία μαζί του. Μέσα σε αυτήν την κόλαση, όλοι είμαστε ενωμένοι, συστρατευμένοι απέναντί του. Ο λαός εμπιστεύεται τους επιστήμονές του και προσέρχεται στην κοινή προσπάθεια καταπολέμησής του. Και είναι εδραία η πεποίθησή του, ότι πολύ σύντομα θα τον κατεβάσει από τον θρόνο της κορύφωσής του και θα τον θάψει μια για πάντα στα έγκατα της γης. Τραγικό πορτραίτο αυτής της ιστορίας ορισμένοι πολιτικοί μας που βρήκαν την ευκαιρία να επιτεθούν άγρια στην Κυβέρνηση. Είπαμε, ότι αυτή έκανε λάθη. Και έχει τις δικές της ευθύνες. Αυτήν όμως τη στιγμή δεν χρειάζονται πολιτικές αντιπαλότητες και συγκρούσεις.
Τώρα χρειάζεται περισυλλογή, ψυχραιμία, ενότητα, γενναιότητα όλων για την αντιμετώπιση του εχθρού. Όταν περάσει αυτή η θύελλα, τότε μπορεί να ανοίξει η αυλαία της επίρριψης ευθυνών, σε όσους στάθηκαν ανίκανοι να προστατέψουν τον λαό και να ζητηθούν τυχόν ευθύνες. Τότε μπορούν να ζητηθούν αυτά που έγιναν και δεν έπρεπε να γίνουν και αυτά που δεν έγιναν.
Δεν πρόκειται να βάλω τελεία και παύλα στην παρούσα κατάθεσή μου. Όσο περισσότερο την εγγίζεις και τη μελετάς, τόσο περισσότερο ανοίγουν οι ορίζοντες της ενημέρωσής σου, εμπλουτίζεται η καρδιά σου, ταυτόχρονα όμως ανεβαίνει ο γράδος της οδύνης σου, καθώς ανακαλύπτεις ότι ο αριθμός των κρουσμάτων και των θανάτων καθημερινά αυξάνεται. Τότε μόνο θα ησυχάσω, όταν δω τους συνανθρώπους μου να πορεύονται μέσα στον κοινωνικό ιστό με γέλια και χαρά, με αγάπη και ευτυχία.
Από τον Αθανάσιο Φώτο, επί τιμή δικηγόρο
