«Δωροδοκία» και Πασοκική περίοδος

ΕΠΙΣΤΟΛΗ – ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ κ. ΑΠ. ΒΛΙΤΣΑΚΗ

Αγαπητή «Ελευθερία»
Εξεπλάγην όταν είδα τα δύο άρθρα του κυρίου Βλιτσάκη στην «Ε» της 11ης και 12ης Σεπτεμβρίου. Αναφέρεται δήθεν στον τίτλο, δικού μου κειμένου «Η δωροδοκία». Και βέβαια δωροδοκία δεν σημαίνει τη διά χρήμασι εξαγορά συνειδήσεων για πράξεις ανομίας.

Δωροδοκία γίνεται και με μια ψευτιά, μια υποκρισία, μια εκλογική νοθεία, μια παραπληροφόρηση κ.τ.λ. Εγώ όμως στο άρθρο μου καταφέρθηκα κατά της επί χρήμασι δωροδοκίας. Και για συγκεκριμένη εποχή και γνωστά πρόσωπα. Και ιδού η έκπληξή μου: Με χρησιμοποιήσατε για δύο δημοσιεύματα, μακρόστενα, με 2.680 λέξεις. Πράγμα, που φανερώνει, πως δεν σας πείραξε ο όρος του τίτλου «Δωροδοκία» αλλά ότι σας αναστάτωσαν τα όσα γράφω, για την Πασοκική περίοδο των μεγάλων σκανδάλων. Αλλά γιατί; Είναι η διατύπωση της γνώμης αναφαίρετο δικαίωμα του ελεύθερου πολίτη και δημοκρατικός θεσμός; Ναι ή όχι; Φυσικά Ναι.
Προχωρώντας λοιπόν στην ανάγνωση του έργου σας διεπίστωσα με λύπη, ότι με χρησιμοποιήσατε για να πλατειάσετε για τα προσωπικά σας φρονήματα. Επειδή στη ζωή μου έμαθα να είμαι δίκαιος και σαφής έγραψα, αναφέρομαι για τους Παπανδρέου, λες και είδατε άλλον μαχητή της Πασοκρατίας. Πρώτος λοιπόν ο Γ. Παπανδρέου, ο Γέρος της Δημοκρατίας. Άνθρωπος τίμιος όπως όλοι οι πολιτικοί της εποχής του. Ήτο οξυδερκής, πανέξυπνος, έντιμος, μαχητικός. Η Ελλάδα τού χρωστά πολλά και κυρίως για τον ρόλο του, που έπαιξε σε δύσκολες ώρες της Πατρίδας μας και αντιμετώπισε τα σχέδια της Ζαχαριαδικής ουτοπίας σε διάλυση της ένοπλης αντίστασης των Κομμουνιστών.
Ο δεύτερος των Παπανδρέου, ο Ανδρέας, ήταν ένα άνθρωπος αξιόλογος με ιδιαίτερες ηγετικές δυνάμεις. Θα μπορούσε να οδηγήσει την Ελλάδα σε δρόμους ανάπτυξης και ευφορίας. Δυστυχώς δεν το έπραξε. Λάτρης της εξουσίας. Εμφορείτο με πάθη προσωπικά και ροπές προς τη διαφθορά. Ο οικογενειακός και πολιτικός βίος του, καταμαρτυρεί τοις πάσι γνωστά και περιττά προς συζήτηση. Μόλις πήρε την εξουσία, που είχε τόσο αίγλη δίχασε τον λαό. Μας επέβαλε τους Πρασινοφρουρούς και τους Τομεάρχες. Πρόσωπα στερούμενα Αρχών και Θεσμών. Μειωμένων νοητικών και άλλων ικανοτήτων, ανίκανους να παράξουν έργο αξιόλογο. Η μόνη γνώση τους και πολύτιμη προσφορά προς το κόμμα του ΠΑΣΟΚ ήταν η αφισοκόλληση. Δεν έκανες βήμα, δίχως την άδειά τους. Κατήργησε τον θεσμό του Επιθεωρητού των Σχολείων και δημιούργησε τα Συμβούλια. Εκκλήθημεν να υποβάλουμε αιτήσεις, προς κρίση. Υπέβαλα και εγώ. Με συγγραφική δράση την έκδοση 15 βιβλίων Παιδαγωγικής και Διδακτικής ύλης.
Μετέφρασα μάλιστα και βιβλίο εκ της Αγγλικής με ευρείαν απήχηση. Το Απολυτήριο του Γυμνασίου ως και το πτυχίον της Ακαδημίας με Άριστα (9,4). Της Παιδαγωγικής Ακαδημίας με (9,6) στο Πανεπιστήμιο με (9,5). Αρχηγός σειράς Σχολής Εφέδρων Αξιωματικών. Αρχηγός Τάξης στη Σχολή Στρατολόγων Αξιωματικών. Και απερρίφθην παταγωδώς. Εξελέγη συνάδελφος Πρασινοφρουρός, με αρ. Πτυχίου (7,5) αποδειχθείς ανίκανος επί πάσι. Τι έχετε να πείτε;
Ο τρίτος των Παπανδρέου. Ένας από τίποτα θυμάμαι το Καστελόριζο και το «Λεφτά έχουμε» ενώ -Θεέ μου τι επιπολαιότης- προσπάθησε να μας βάλει στο ΔΝΤ την αιτία πολλών κακών μας. Ψάχνω λοιπόν στα άρθρα σας να βρω κάτι που να έχει σχέση με τον τίτλο του δικού μου άρθρου «Η Δωροδοκία». Δυστυχώς για σας, σας βρίσκω καθ’ όλον το κείμενό σας, διαπρύσιον κήρυκα της οικογένειας Παπανδρέου. Μέχρι δικολάβος αναλάβατε, για την περιουσία Μινέικου, για το σπίτι που φιλοξενήθηκε ο Τσώρτσιλ την κληρονομιά της Μιμής, της Μαργαρίτας, αυτή κι αν ζάπωσε πολλά. Αλλά κι εμείς πού ζούσαμε; Όλα τα κατορθώματα του Ανδρέα. Το σκηνικό του αεροπλάνου καθώς επέστρεφε από το Χέρφιλντ, τρικλίζοντας να κάνει σήμα στη Μιμή να τον ακολουθήσει και ο λαός να ωρύεται: «Νάτος, νάτος ο Σιδερένιος». Το έρμο το πόπολο. Και προσωπικώς τα υπέστην όλα. Εγώ μάλιστα έζησα ενεργά και την εποχή της Δικτατορίας του Μεταξά.
Θέλετε να πείτε τα καλά σας λόγια για τον Ανδρέα. Πέστε ελεύθερα από την αρχή, έτσι σαν το πιστεύω σας στην Πασοκοκρατία. Για την περίπτωσή σας, σας βόλεψα να με χρησιμοποιήσετε για τα πιστεύω σας. Αλλά γιατί επιλέξατε εμένα; Πιστέψτε όπου θέλετε χωρίς κολαούζο. Και μήπως είμαι ο πρώτος ο οποίος απαξιωτικά μιλάει για την Πασοκοκρατία; Να αισθανθώ τύψεις για το αρθράκι των 600 μόνο λέξεων; Όχι δα. Όσα έγραψα τα πιστεύω ακράδαντα. Έζησα όχι μόνο αυτά αλλά και πολλά άλλα.
Κι εσείς, έγκριτος Δικηγόρος, αλλά και διακεκριμένο μέλος της Λαρισαϊκής κοινωνίας. Χρόνια ασχολούμενος με την Πολιτική, αν και δυστυχώς δεν σας τίμησε. Στον δρόμο σας κρατώντας ρομφαία υπέρ του αμαρτωλού ΠΑΣΟΚ. Να μη συγκρίνετε τον κάποιον δικό σας, με το κακό που έκανε ένας αντίπαλός σας. Δηλ.: Να εφαρμόζετε το αφού εκείνος έκανε το ίδιο κακό γιατί να μη το κάνουμε κι εμείς. Δηλαδή όπως αναφέρετε: Γιατί να μην κλέψει ο Τσοχατζόπουλος, αφού έκλεψε και ο Παπαγεωργόπουλος της Ν.Δ.; Γιατί να μην κλέψει ο Παπαντωνίου, αφού έκλεψε και ο Βουλγαράκης της Ν.Δ.
Σεις ως διακεκριμένος Διάκονος της Θέμιδος, οφείλετε να υπερασπίζεσθε μόνη την αλήθεια και το Δίκαιο. Παρασύρθηκα και εγώ να υπερασπίζομαι τα φρονήματά μου, τα οποία ουδέποτε πρόδωσα.
Φίλε Απόστολε μια γνήσια γνωριμία, που μας συνδέει χρόνια τώρα, για χάρη ενός άρθρου σας, ολίγον νεφελώδους και καθαρού κομματικού φανατισμού, να τρωθεί. Σου ομολογώ ότι επί 42 χρόνια συνεργασίας μου με την «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» είσαι ο τρίτος, που θέτει εν αμφιβόλω τα πιστεύω μου. Και -λόγω ηλικίας- δεν προτίθεμαι να σε κακολογήσω. Εσύ να θυμάσαι μόνον τη γνωριμία μας. Η ηλικία μου είναι μεγάλη όπως και η δύναμη να μην απολογηθώ σε αίολους χαρακτηρισμούς.
Συνέχεια δεν θα δώσω.
Μετά τιμής
Κων/νος Ι. Παπακωνσταντίνου