ξέρανε πολλά, αν δε γεμίζαν ολοένα την κοιλιά, υπαλληλίσκοι φοβητσιάρηδες, δούλοι παχιοί, τους έχω βαρεθεί. Κι οι δάσκαλοι της νεολαίας νταντάδες, κόβουν στα μέτρα τους τους μαθητάδες, κάθε σημαίας πλαισιώνουν τους ιστούς, με ιδεώδεις υποτακτικούς, που είναι στο μυαλό νωθροί, μα υπακοή έχουν περισσή, τους έχω βαρεθεί. Κι ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος, από παθήματα χορτάτος, που συνηθίζει στην κάθε βρωμιά, αρκεί να έχει γεμάτο τον ντορβά κι επαναστάσεις στ’ όνειρά του αναζητεί, τον έχω βαρεθεί. Βόλφ Μπίρμαν «Γιατί έχετε εμμονή, στις υποτιθέμενες νόμιμες θέσεις, του Δικαίου της Θάλασσας; Μη χρησιμοποιείτε την Ε.Ε. Συμβιβαστείτε!». (Γερμανική ΤΑΖ) Κλίμα για να συρθούμε σ’ ολική διαπραγμάτευση κι άτακτη υποχώρηση; Ε, ναι. Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα στέλνουν τέσσερα F-16 και χειριστές στη Σούδα για συνεκπαίδευση. Καλή χειρονομία! Η Ε.Ε. στην οποία ενταχθήκαμε γι’ ασφάλεια, μας στέλνει δηλώσεις, προσκλήσεις διαλόγου και χαιρετίσματα… Κάθε χρόνο φεύγουν από κοντά μας σημαντικές προσωπικότητες κι όσο δεν αναπληρώνονται, φτωχαίνουμε ως χώρα. Έφυγαν αναστήματα όπως οι: παπά Γιώργης Μεταλληνός, Σαράντος Καργάκος, ο Μητροπολίτης Σισανίου Παύλος Ιωάννου, Ναταλία Μελά, (εγγονή του ήρωα) Γ. Ιωάννου, Γ. Μπεχράκης, Νάνος Βαλαωρίτης, Μπάμπης Χολίδης, Λ. Μαχαιρίτσας, Γ. Σπανός, Σ. Λεονάρδου. Χ. Χάλαρης κ.ά. Εκ των σημαντικών, ο Θάνος Μικρούτσικος. Προσωπικά δεν «κουμπώναμε» ύφος, στυλ, υπουργός, (χαρακτήρισε τη Δοκό αδόμητη, εγκλώβησε 350 ιδιοκτήτες) όμως οι μουσικοί δρόμοι που χάραξε θα μείνουν. Το τραγούδι «Αυτούς τους έχω βαρεθεί», είναι γραμμένo το ‘66, στην επαναστατική περίοδο του Βολφ (περιέγραψε, τη διπλή επικυριαρχία, Σοβιετική - ΝΑΤΟϊκή στη Γερμανία και το κατάντημα της κοινωνίας). Συμπεριλήφθηκε στη πρώτη δισκογραφική δουλειά του Θάνου Μικρούτσικου το 1975 με τίτλο «Πολιτικά τραγούδια». Παρότι ο Μπίρμαν είναι τραγουδοποιός, ποιητής, τα χώνει στους «ποιητές», τους διανοούμενους, που «...σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί, με τους σοφούς του κράτους τα ’χουνε πλακάκια. Aπ’ τους άλλους θεν παλικαριά, ενώ οι ίδιοι λερώνουν τα βρακιά». Μήπως οι στίχοι φωτογραφίζουν και τα δικά μας; « ...Στη δική μας χώρα χρέους υποτελής των δανειστών / εταίρων της, αναζητούνται εναγωνίως ηγεσίες με επίγνωση και «παλικαριά», αλλά δυστυχώς βασιλεύουν ακόμη οι «γραφειοκράτες», (επι)κυριαρχούν «Γερμανοί (και γερμανόφρονες) προφεσόροι», τα σχολεία βγάζουν ακόμη ιδεώδεις υποτακτικούς και η διανόηση όταν δεν «υμνεί της πατρίδας τον χαμό είναι τραγικά απούσα! ».(Σταύρος Χριστακόπουλος - Ποντίκι) Η έμπνευση δεν λείπει στην Ελλάδα. Οι μόνοι που δεν γονάτισαν στην εξουσία, είναι στιχουργοί και ποιητές. Οι άγρυπνες ματιές, οι ευαίσθητες χορδές της «ωραίας κοιμωμένης», συν λιγοστοί ακαδημαϊκοί, όχι παραπάνω απ’ τα δάκτυλα των χεριών. «Είμαι περήφανος, θα πει ο Θέμης Λαζαρίδης στην «Ελευθερία» στις 29-1-2012 (καθηγητής Χημείας, του City College, του City University of New York) για την καταγωγή, τη γλώσσα, την Αρχαία Ελλάδα, κι όχι μόνον, τον Μακρυγιάννη, τον Βενιζέλο, τον Καζαντζάκη, τον Ελύτη, τον Χατζηδάκη, τον Πλέσσα. Για ‘κείνους που κάνουν 2 δουλειές προκειμένου να θρέψουν οικογένειες. Για τη στάση μας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Για τα όμορφα νησιά, το κουλούρι, την μπουγάτσα, το φραπεδάκι. Νοιώθω ντροπή για την κατάσταση της χώρας. Μίζες, επίορκοι γιατροί που τα παίρνουν, εφοριακοί με βίλες, πολιτικοί με ασυλία, γενικευμένη αλαζονεία (εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, εκείνοι…) Θλίβομαι για την ΟΛΜΕ, τη ΓΕΝΟΠ, τους τραμπούκους των πανεπιστημίων, τους βανδάλους των γηπέδων, τους ανεγκέφαλους που μουτζουρώνουν τοίχους και πινακίδες, τον τσαμπουκά του ΠΑΜΕ, τα μπλόκα των αγροτών, τη «λογική» οι ξένοι φταίνε, το κάπνισμα σε κλειστούς χώρους. Έργο δεν είναι τα ρουσφέτια, αλλά οι θεσμικές παρεμβάσεις που λύνουν τα προβλήματα όλων των πολιτών. Έστω πως «αλλάζει» το πολιτικό σύστημα. * Θ’ αλλάξει η νοοτροπία στην κοινωνία; * Θα μάθουμε να κοιτάμε πέραν του βραχυπρόθεσμου ατομικού συμφέροντος και να νοιαζόμαστε για το μακροπρόθεσμο συλλογικό, το κοινό καλό; *Θα μεταβούμε απ’ την κοινωνία του «φαίνεσθαι» σε κείνη που επιδιώκει αποτελέσματα; * Θ’ αλλάξει ο τρόπος που αξιολογούν οι πολίτες τους πολιτικούς; * Θάχουμε πολίτες που αυτενεργούν αντί να τα περιμένουν όλα απ’ το κράτος;» «Ένα μερίδιο ευθύνης το έχει η Ε.Ε με τον ελλιπή σχεδιασμό, θα προσθέσει ως υποψήφιος βουλευτής τον Μάη του ’12. Το μεγαλύτερο όμως μερίδιο είναι δικό μας, που τόσα χρόνια επαναπαυτήκαμε στα δανεικά και δεν προσπαθήσαμε καν να βελτιώσουμε την παραγωγικότητα της οικονομίας. Μόνος τρόπος ανάκαμψης: οι βαθιές μεταρρυθμίσεις στο φορολογικό, στο ασφαλιστικό, στην Παιδεία, στην Υγεία, στο πολιτικό σύστημα. Βλέπω μ’ απογοήτευση όλα σχεδόν τα κόμματα να υπόσχονται παροχές. «Λεφτά υπάρχουν» μ’ άλλα λόγια. Κούφιες υποσχέσεις. Επέλεξα - όντας ο ίδιος αρνητής της γερμανοκρατούμενης «ένωσης» - κριτική φιλοευρωπαίου, για να νιώσει το κοινό, το κενό του πράγματος. Τα φίδια της γείτονος μας ζώσαν. Απόντες απ’ τη διάσκεψη Βερολίνου καμαρώνουμε - από θέση άμυνας και αδυνάτου - τις ανακοινώσεις των δυτικών, (βλέπε και ΟΗΕ / Κύπρος), και το «διεθνές δίκαιο». Τι μένουν; Τα τετελεσμένα! Δεδομένου ότι η επικρατούσα ως τώρα «στρατηγική» θέλει την Ελλάδα δεμένη στο αμερικανικό άρμα, ας έχουμε υπ’ όψιν, ότι ο αφέντης μας ίσως να μην είναι τόσο έξυπνος όσο νομίζουμε (Κώστας Γρίβας - καθηγητής Σχολής Ευελπίδων). Ο ελληνισμός θα επιβιώσει, αλλά ως τι; Ως άντρο ανομίας όπου επικρατούν επιτήδειοι ή ως ένα ισχυρό κράτος δικαίου; Έθνος που θα το σέβονται και φοβούνται φίλοι και οχτροί. Αντιός αμίγκος
* Ο Πέτρος Ιωάννου είναι καθηγητής Θεολογίας, μέλος της Περιφερειακής κίνησης «Πρωτοβουλία».
