επιβληθεί ως έσχατη ποινή, σε κάποιον πιστόν της Εκκλησίας, που διαφωνεί ριζικά με την Ορθοδοξία. Τότε η Εκκλησία τον αφορίζει και τον αποβάλλει από τους κόλπους της. Αλλιώς προκαλεί θυμηδία. Όπως ακριβώς συνέβη με τον Μητροπολίτη, που νόμισε, ότι κατακεραύνωσε τον Μητσοτάκη, την Κεραμέως και τον Χαρδαλιά. Γιατί άραγε, δεν αφόρισε και τον Τσιόδρα; Αυτόν που ήταν άλλωστε και πρωτομάστορας, να πείσει την Εκκλησία, να δεχθεί το κλείσιμο των Ναών; Το ήξερε, πως αν αφόριζε και τον Τσιόδρα, θα τον πετροβολούσε ο λαός.
Ο εν λόγω Μητροπολίτης είναι γνωστός και από άλλες παρόμοιες αταξίες και ανεπίτρεπτες πρακτικές. Δεν είναι πολύ μακριά, όταν δημιούργησε επεισόδιο με τον Ν. Φίλη, υπουργό Παιδείας επί ΣΥΡΙΖΑ. Ήθελε να ψηφισθεί ένα Νομοσχέδιο του Υπουργείου του, στο οποίο αντίδρασε λυσσαλέα ο Μητροπολίτης Αμβρόσιος. Είπε λοιπόν στον Φίλη προκλητικά: «Αν ψηφίσεις, αυτό το Νομοσχέδιο, ο Θεός να σαπίσει το χέρι σου»!!! Μωρέ τι είναι τούτος; Απεσταλμένος πάντως του Θεού, δεν είναι. Μήπως διακρίνει κανένας σας, στα λόγια του, πνεύμα αγάπης;
Άλλο επεισόδιο. Όταν μερικοί -ίσως και αντίχριστοι- είπαν πως θα φάνε κρέας κατά τη Σαρακοστή, τους καταράστηκε. Αν δεν ενθυμούμαι και αν τους αφόρισε. Τους είπε: Αν φάτε κρέας τη Σαρακοστή, αυτό το κρέας να σας σταθεί πέτρα στο στομάχι»! Κουβέντες που μου θυμίζουν τεκέδες ή εκδοροσφαγείς του παλιού καιρού.
Αυτοί δεν είναι στρατευμένοι Χριστιανοί. Οι ίδιοι, καθώς και όλος ο Ελληνικός λαός δεν καταλάβαμε, πως ένας Ιεράρχης έχει τόσο θολωμένο μυαλό και τόσο δηλητηριασμένο μένος. Και μάλιστα κατά ατόμων διακεκριμένων στην κοινωνία, αλλά και διαλεχτών μαχητών κατά του ενσκήψαντος ιού. Ο Μητσοτάκης, αρχιτέκτονας της θαυμάσιας και ομολογουμένως επιτυχούς μάχης κατά του ιού. Κατά της Κεραμέως ως υπουργού Παιδείας και κατά του χαλκέντερου συνεργάτη τού Τσιόδρα, ο οποίος επί μήνες αλώνιζε όλη την Ελλάδα για να ανακόψει το κακό. Ιδού το αμάρτημα των αφορισμένων.
Στον κατήφορο μιας ανόητης και επιβλαβούς για την Ιεραρχία πράξης, πήραν τα πυρά και τον Αρχιεπίσκοπο, γιατί επέτρεψε να κλείσουν οι Εκκλησίες για τον αγώνα κατά του ιού. Του προσήψε δε την κατηγορία ότι «Κοιμάται τον ύπνο του δικαίου». Φυσικά δεν προκάλεσε και θέμα στην Ιερά Σύνοδο, γιατί τέθηκε σ’ αυτή θέμα αταξίας, ενός μέλους της, έστω και πρώην. Ο λαός όμως δυσανασχετεί, όταν βλέπει τέτοιους παραλογισμούς στην Εκκλησία, η οποία έχει τόσα προβλήματα να λύσει. Και θα προσήπτε κανείς, τη βαριά κατά του ζωηρού και άτακτου Μητροπολίτη κατηγορία, πώς δεν συγκινήθηκε διόλου από το βαρύ και τραγικό παγκόσμιο γεγονός της εκατόμβης χιλιάδων θυμάτων. Όλο αυτό το θανατικό, δεν έθιξε, ούδ’ επ' ελάχιστον, την ανάλγητη ψυχή του ιερωμένου; Να πει κι αυτός δύο λόγια παρηγοριάς, συμπόνιας και αγάπης; Βέβαια ησχολείτο με τον Αφορισμό.
Ο εν λόγω Μητροπολίτης είναι γνωστός και από άλλες παρόμοιες αταξίες και ανεπίτρεπτες πρακτικές. Και πολύ κατηγορήθηκε γι’ αυτές, αλλά μυαλό δεν βάζει: «Φύσιν πονηράν μεταβαλλείν ου ράδιον». Δηλ. είναι πολύ δύσκολο να μεταπείσεις έναν άνθρωπο που τρέπει στην αθυροστομία, στην έλλειψη καθαρού λόγου ή στην ανυμποριά καθαρής σκέψης.
Στην Εκκλησία από πολύ παλιά, οι αφορισμοί ήταν μύδροι, που τους εκτόξευαν αφειδώς. Αφορισμούς έχουμε πολλούς, όταν αντιλόγησαν μεταξύ Καθολικής και Ορθόδοξης Εκκλησίας. Αφορισμό κατάφερε η Τουρκία, να κάνει το Πατριαρχείο Κων/λεως, δηλ. ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε’. Υπό την πίεση της Πύλης ο Γρηγόριος αφόρισε τους Έλληνες, που ξεσηκώθηκαν να επαναστατήσουν από τον Τουρκικό ζυγό. Ουδόλως όμως ωφέλησε τον Γρηγόριο αυτό, αφού οι Τούρκοι τελικά τον σκότωσαν και τον έριξαν στο Βόσπορο, κι αυτός έμεινε με το στίγμα του δειλού. Δεν τόλμησε να γίνει ένας Χρυσόστομος. Στη σύγχρονη Ιστορία μας έχουμε άλλους δύο αφορισμούς. Ο Βενιζέλος έπεσε θύμα των πολιτικών του αντιπάλων. Και από ήρωας των πέντε θαλασσών, αφορεσμένος της Εκκλησίας. Και τέλος ο Ν. Καζαντζάκης, ως κυνικός και θρασύς συγγραφέας.
Η Εκκλησία έχει ρήσεις αντιφατικές, για τον αφορισμό: «Δώσε κακά, τοις ενδόξοις της γης». Αλλά και «Δός αυτοίς Κύριο ειρηνικόν Βασίλειον, ίνα γαλήνιον βίον, διάγωμεν».
Ας επιστρέψουμε εις τον φαιδρόν Μητροπολίτην. Ας καθίσει στην άκρη και ας παύσει να κρίνει τους πάντες και τα πάντα. Καιρός να κατανοήσει ότι οι λόγοι του προκαλούν. Βλάπτουν την Ιεραρχίαν, την οποία υποτίθεται ότι υπηρέτησε ευόρκως. Αλλά και τον λαό, που αναμένει από την Εκκλησίαν, πνεύμα καταλλαγής και ηρεμίας, οδήγηση εις το καλό και λύση των προβλημάτων από τα οποία χειμάζεται.
Από τον Κων/νο Ι. Παπακωνσταντίνου
