μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα να ταπεινώσει τη διεθνή κοινότητα, αφού κανείς εκ των ηγετών της δεν μπόρεσε να τον αναχαιτίσει στο πέρασμά του, για να προστατεύσει τους υπηκόους του. Ο αφηνιασμένος κορονοϊός σαν σίφουνας ήλθε στη ζωή μας και σκόρπισε φόβο και τρόμο στην ανθρώπινη γενιά μας, κυρίως τον θάνατο σε αθώες ανθρώπινες ψυχές. Αδηφάγος σαν την αρκούδα, πονηρός σαν την αλεπού, μοχθηρός σαν τις τίγρεις. Ο άνθρωπος μπορεί να υπερηφανεύεται για την ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, εδώ όμως στάθηκε αδύνατος, ανήμπορος, αμήχανος να εμποδίσει έναν εχθρό, ο οποίος χωρίς αντιστάσεις εισχώρησε σε ολόκληρη την οικουμένη, με την τελευταία να σηκώσει τα χέρια ψηλά και να αναζητά με το επιστημονικό της προσωπικό το κατάλληλο όπλο εξαφανίσεώς του.
Σε τέτοια δύσκολη στιγμή του κόσμου που ζούμε και δοκιμαζόμαστε, οφείλουμε να μάθουμε βαθύτερα πλέον συνειδητά να είμαστε ψύχραιμοι. Ο λαός πρέπει να ζει ως μία καρδιά, ως ένα κορμί πού πονά και χαίρεται ενωμένο και αδιάτμητο. Γιατί η ζωή διαφυλάγει μία ιερότητα σ’ όλες τις εκφάνσεις της, και όταν αυτό το συνειδητοποιήσουμε, τότε αξίζουμε να τη βιώσουμε μ’ έξαρση και ένταση. Αυτό προϋποθέτει μία αρμονία βίου, μία σύνθεση των καημών και των ευδαιμονιών για να μπορέσει η ψυχή του λαού να σφραγίσει την αδιάκοπη ροή του χρόνου της ιστορίας, να ενιστορηθεί. Μετρώ και ξαναμετρώ τα θύματα αυτής της τραγωδίας και σφίγγεται η καρδιά μου. Μόνο λύπη και πόνο μου προξενούν. Αντλώ όμως δύναμη και θάρρος όταν αντικρίζω τους γύρω μου να ζουν αρμονικά ως σύνολο.
Φοβισμένοι μεν. Αισιόδοξοι δε. Η διεθνής Κοινότητα από την πρώτη στιγμή που ο ύπουλος εχθρός εμφανίστηκε μπροστά της, ήταν αναστατωμένη και προβληματισμένη. Αυτοστρατεύθηκε όμως σε αγώνα συμπαράστασης μεταξύ των κρατών-μελών της. Αυτοί που προσωρινά αγνόησαν τον εχθρό, το πλήρωσαν ακριβά. Και όσοι τον διέγνωσαν έγκαιρα, μπορεί να μη πανηγυρίζουν, αισθάνονται όμως δικαιωμένοι, γιατί πρώτοι αυτοί μπήκαν στη φωτιά και κατόρθωσαν ένα τμήμα αυτής να το σβήσουν. Αν και ο άνθρωπος ταξίδεψε στο φεγγάρι και σε άλλους πλανήτες, στη συγκεκριμένη περίπτωση, μολονότι από την πρώτη στιγμή ενεργοποίησε όλους τους θεσπισμένους και οργανωμένους μηχανισμούς του, που είχε στη διάθεσή του, δεν μπόρεσε να ανακόψει τον ύπουλο εχθρό. Νικήθηκε.
Συνελήφθη απροετοίμαστος να τον δαμάσει από την πρώτη στιγμή, καίτοι είχε στα χέρια του την επιστημονική γνώση και την τεχνογνωσία σε υψηλά επίπεδα. «Ταπεινώθηκε η αξιοπρέπειά του» όπως υποστηρίζουν πολλοί, αφού στην πορεία της ζωής του, πέρασαν και άλλοι ιοί, που άφησαν το δικό τους στίγμα, όπως o SARS, o EMBOLA, o West, NiLe, LYME, MERS, που ταιριάζουν στο προφίλ του.
Το έγραψα και άλλοτε, στις κρισιμότατες στιγμές που ζούμε, οικουμενικά κρισιμότατες αν μπορεί κανείς να ψέξει τη διεθνή κοινότητα είναι, ότι αντιλήφθηκε αργά την προέλασή του και υποτίμησε τη δυναμική του καταστροφικότητα. Βράδυνε να θέσει σε κινητοποίηση τους μηχανισμούς που διέθετε για την εξουδετέρωσή του, με συνέπεια να επικρατεί ένα μπάχαλο ανάμεσα πολλών κρατών που ακολούθησαν διαφορετικούς τρόπους αντιμετώπισής του, από εκείνους που ορίζουν οι κανόνες της ιατρικής επιστήμης. Αυτές οι θρυμματισμένες απόψεις μόνο κακό έκαναν στον λαό. Η δική μας χώρα κατόρθωσε αυτό που δεν κατόρθωσαν άλλες χώρες. Κατόρθωσε η ηγεσία της να λειτουργήσει μέσα στον λαό ενοποιητικά. Να τον συνθέσει σ’ ένα σώμα προκειμένου να πετύχει αυτό που δεν πέτυχαν άλλοι.
Δικαιολογημένοι οι έπαινοι των άλλων κρατών προς τη χώρα μας και την ηγεσία της. Στις μεγάλες συμφορές του βίου των ανθρώπων, οι τελευταίοι πάντα αναζητούσαν τον υπεύθυνο ή τους υπεύθυνους μιας μεγάλης τραγωδίας. Αν υπήρχαν πράξεις η παραλήψεις κάποιων, εξ αιτίας των οποίων επήλθε η συμφορά και η καταστροφή, στη δική μας περίπτωση είναι γνωστό, ότι η Κίνα, από την οποία πρωτοεμαφίνιστηκε η επιδημία, είχε ενημερώσει έγκαιρα τους αρχηγούς των μεγάλων δυνάμεων και τον Οργανισμό της Παγκόσμιας Υγείας. Πλην όμως κανείς των δεν έλαβε σοβαρά αυτήν την προειδοποίηση, αφού όλοι τους την εξέλαβαν ως μία απλή γρίπη, σαν εκείνες που περνούν τα κράτη κάθε χρόνο.
Επρεπε να δουν τα στρατιωτικά αυτοκίνητα να μεταφέρουν τους νεκρούς στους τάφρους που οι μπουλντόζες άνοιγαν καθημερινά για να τους θάψουν αφού τα νεκροταφεία είχαν γεμίσει, για να συνειδητοποιήσουν τη μεγάλη συμφορά. Και το ερώτημα που γεννάται στην ψυχή κάθε ανθρώπου. Θα τιμωρηθούν οι ένοχοι αυτής της τραγωδίας; Όσοι αμέλησαν να λάβουν έγκαιρα τα μέτρα;
Όσοι αγνόησαν τις συμβουλές και τις υποδείξεις των ειδικών; Όσοι ενήργησαν αυτοβούλως παραμερίζοντας τους ειδικούς; Θα μπει κανείς από αυτούς στη φυλακή;.
‘Όλοι μας γνωρίζουμε τη στάση του πλανητάρχη και εκείνη του πρωθυπουργού της Αγγλίας και άλλων ηγετών μεγάλων και μικρών κρατών. Θα φυλακιστεί κανείς από αυτούς, για να αγαλλιάσουν ορισμένες ψυχές που μπορούσαν να σωθούν αν τα μέτρα λαμβανόταν στην ώρα τους; Φρονώ πως όχι. Θα τους τιμωρήσει όμως ο Θεός και η ιστορία. Και θα είναι καταδικασμένοι πάντα στη συνείδηση των λαών του κόσμου, ως άρχοντες ανίκανοι να διαχειριστούν κρίσιμες καταστάσεις για τη χώρα τους και για όλο τον κόσμο. Ως άτολμοι και ψυκρόψυχοι, ως μικρονοήμονες και ολιγόψυχοι...
