Θα μπορούσε κανείς να συμπεράνει ότι η Ελληνική Κοινωνία ανταποκρίθηκε με συνέπεια και υπευθυνότητα στις επιταγές των Ειδικών Λοιμωξιολόγων αλλά και των αρμοδίων Πολιτικών Οργάνων και στα μέτρα προστασίας που λήφθηκαν και αυτό αποδεικνύεται από τα ελάχιστα ποσοστά θνησιμότητας αλλά και διασποράς του κορονοϊού σε σύγκριση με τα στοιχεία που παρουσιάζουν οι υπόλοιπες ισχυρές χώρες.
Βέβαια αυτά τα μέτρα προστασίας και συγκεκριμένα ο περιορισμός στη ζωή μας είχαν και έχουν πολλές σοβαρές επιπτώσεις, οικονομικές αλλά και ψυχολογικές.
Αρχικά πολλές επιχειρήσεις μετά από εντολή του Ελληνικού Κράτους παρέμειναν κλειστές για βδομάδες με σκοπό το γενικό καλό στην υγεία του συνόλου. Το αποτέλεσμα ήταν να πληγούν οικονομικά, ανεβάζοντας τα ποσοστά της ανεργίας, δεδομένου ότι τα τελευταία χρόνια λόγω της οικονομικής κρίσης προσπαθούσαν να ανακάμψουν οικονομικά.
Επίσης, η απειλή στην υγεία αλλά και ο καθημερινός «βομβαρδισμός» ειδήσεων σχετικά με τις δραματικές εξελίξεις που είχε στη ζωή των ανθρώπων δημιούργησε ένα κλίμα φόβου στις κοινωνικές μας σχέσεις με αποτέλεσμα ο Έλληνας να περιοριστεί στο σπίτι του. Συμπεριφορές ακραίες ήταν το χαρακτηριστικό στη ζωή μας, όπως επιπόλαιες μαζικές αγορές υπό δοκιμήν φαρμάκων, υπερβολικές αγορές μασκών-αντισηπτικών, άδειασμα των ραφιών των Σούπερ Μάρκετ κ.ά. ενώ δημοσιεύθηκαν και φαινόμενα αισχροκέρδειας.
Επίσης, πολίτες από τη μία στην πλειοψηφία τους να αντιλαμβάνονται τις συνέπειες της πανδημίας και να προστατεύουν τον εαυτό τους και τους γύρω τους και από την άλλη, σε μικρό ποσοστό ευτυχώς, συμπολίτες μας αψηφώντας τον κίνδυνο οργάνωναν μικρές εκδηλώσεις θέτοντας τον εαυτό τους και τους μεγαλύτερους σε ηλικία στην οικογένειά τους σε κίνδυνο.
Να μην παραβλέψουμε να αναφερθούμε στην κρίση που πέρασαν οι σχέσεις στην ελληνική οικογένεια οι οποίες κατά ομολογία χαρακτηρίζονται από ακραίες συμπεριφορές. Πολλοί δεν άντεξαν τη συνεχή περιοριστική συμβίωση, δεδομένου ότι υποβόσκαν και κάποια αισθήματα αντιπάθειας στο ζευγάρι από το παρελθόν, με αποτέλεσμα να σκέφτονται να φθάσουν μέχρι και στο διαζύγιο.
Στρες, άγχος, φόβος, ψυχοσωματικά προβλήματα ήταν αυτά που διαφάνηκαν έντονα κατά την περίοδο του εγκλεισμού σε σχέση πολλές φορές με την ανεργία, ενώ πιο έντονα παρατηρήθηκαν οι αρνητικές επιπτώσεις της απειλής της πανδημίας σε πληθυσμούς των πόλεων.
Η αιτία της πανδημίας του κορονοϊού παραμένει άγνωστη μολονότι διατυπώθηκαν και ακούστηκαν πολλές απόψεις. Οι περισσότεροι όμως συναισθανθήκαμε ότι αυτή η παγκόσμια κρίση υγειονομική και κοινωνικοοικονομική ήταν αποτέλεσμα του εγωκεντρικού τρόπου ζωής, της κατάκρισης του συνανθρώπου μας, της έκπτωσης των ηθών και εν τέλει της απομάκρυνσης του ανθρώπου από τον Τριαδικό Θεό.
Συναισθανθήκαμε πολλοί από μας ότι αρχίσαμε να «ξοδεύουμε» τη ζωή μας άσκοπα, λησμονήσαμε πανανθρώπινες αξίες, τα ισχυρά κράτη προσπαθούσαν να εφευρίσκουν εκτός των άλλων και βιολογικά όπλα ώστε να κυριαρχήσουν γαιοπολιτικά και οικονομικά, ενώ ταυτόχρονα μολύνουν το περιβάλλον, τον αέρα, τη Γη η οποία μας χαρίστηκε από τον Θεό και δικαιωματικά τίποτε δεν μας ανήκει. Ομως, «ουδέν κακόν αμιγές καλού» δηλαδή παρ’ όλη την αρνητική αυτή κατάσταση για την υγεία μας και την ψυχολογία αρχίσαμε να διακρίνουμε και τη θετική πλευρά της πανδημίας.
Αρχικά συνειδητοποιούμε ότι ο άνθρωπος είναι τρωτός, ευάλωτος στις ασθένειες κάτι, που τα φιλόδοξα σχέδιά μας κάνουν να ξεχνάμε, ότι η εγωιστική καθημερινότητά μας πρέπει να δώσει τη θέση της σε μία πιο ανθρώπινη κοινωνία, όπου θα εκτιμούμε τον συνάνθρωπό μας, δεν θα βιαζόμαστε να τον κρίνουμε, θα τον σεβόμαστε και θα τον βοηθάμε σε θέματα που μπορεί να αντιμετωπίζει υγείας, οικογενειακά, οικονομικά. Δεν πρέπει να υποτιμούμε, ούτε να αδιαφορούμε αλλά μαζί με κοινή προσπάθεια να ξεπερνάμε οι Έλληνες τις δυσκολίες.
Επίσης, στην οικογένεια στις δύσκολές αυτές στιγμές δόθηκε η ευκαιρία να βρεθούν τα μέλη όλα μαζί. Γνώρισε καλύτερα και εκτίμησε ο ένας τον άλλον, αφού ο ξέφρενος ρυθμός καθημερινά καθιστούσε αδύνατη την επικοινωνία. Παρατηρούσαμε να λείπει ο αλληλοσεβασμός στα μέλη της. Έτσι τώρα καταλαβαίνουμε ότι αυτό θα πρέπει να αλλάξει, θα πρέπει τη ζωή μας να τη διέπουν αξίες και ήθη. Η ηθική κατάπτωση στα ζευγάρια, που πολλές φορές φαινόνταν φυσιολογική, τώρα πια αυτός ο τρόπος ζωής αρχίζει να μας προβληματίζει.
Να σημειωθεί επιπλέον ότι ελάχιστα θύματα θρήνησε η ελληνική οικογένεια από αυτοκινητιστικά δυστυχήματα την περίοδο των περιοριστικών μέτρων.
Η ιστορία μάς διδάσκει ότι ο άνθρωπος στο παρελθόν αντιμετώπισε πολλές πανδημίες. Η συγκεκριμένη, παρ' όλες τις τεράστιες ψυχολογικές και κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις που έχει, μας διδάσκει ότι μπορούμε να την περιορίσουμε εφόσον η ελληνική κοινωνία διατηρεί τις αξίες της και τα ήθη της, την ορθόδοξη πίστη της αλλά και πειθαρχώντας στις εντολές και κατευθύνσεις των ειδικών-επιστημόνων της.
Από τον Γεώργιο Ηλ. Μπέτσιο, κοινωνικό λειτουργό
