ενώ, υπό προϋποθέσεις, είναι τόσο ωραία, παρότι σύντομη και προσωρινή. Τα ποικίλα, μέχρι τώρα, συμφέροντα, όμως, ατομικά και συλλογικά, η ανισοκατανομή και η θεοποίηση του πλούτου, οι ανταγωνισμοί μεταξύ συστημάτων και κρατών με αποτέλεσμα εξοπλισμούς και πολέμους, η έλλειψη σεβασμού και αγάπης προς το περιβάλλον, τον συνάνθρωπο και το κράτος δικαίου, η αντιδημοκρατική συμπεριφορά μας, καθώς επίσης η αθεΐα και η περιθωριοποίηση των ηθικών αρχών και κανόνων χάριν της υλιστικής ευδαιμονίας, εμπόδιζαν τους λαούς να δημιουργήσουν έναν κόσμο ανθρώπινο. Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, διαφαινόταν ότι ήταν σχεδόν αδύνατη η αλλαγή του κόσμου προς το καλύτερο, και αρκετοί περιορίζονταν, πλέον, στο "ο σώζων εαυτόν σωθήτω", αλλά ματαιοπονώντας. Μας προέκυψε, όμως, ο κορονοϊός, που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του και που αποδεικνύει, καθημερινά, πόσο αδύναμοι και πόσο ασήμαντοι είμαστε οι μέχρι πρότινος κυρίαρχοι του κόσμου τούτου, αφού οικονομίες καταρρέουν, συμμαχίες δοκιμάζονται, πληθυσμοί αποδεκατίζονται, πολιτικές ηγεσίες και πολιτικά συστήματα απομυθοποιούνται, η επιστήμη αιφνιδιάζεται και δείχνει τα όριά της, ενώ αποκαλύπτεται, σ’ όλο της το μεγαλείο, η ματαιότητα του κόσμου τούτου. Παράλληλα, όμως, ήρθαν στην επιφάνεια αρετές και αξίες, που ήταν παρεξηγημένες και ανυπόληπτες, όπως η πειθαρχία των πολιτών και η υπακοή στους νόμους, η ατομική ευθύνη και αυτοπροστασία, η αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπο και ιδιαίτερα προς τις πιο αδύνατες και ευπαθείς ομάδες, η αξία του Ε.Σ.Υ., η αυταπάρνηση γιατρών και νοσηλευτών, η συναίνεση των πολιτικών δυνάμεων στα μέτρα, που λαμβάνονται, ο σεβασμός στα σώματα ασφαλείας και στις ένοπλες δυνάμεις, η αποτελεσματικότητα της τεχνολογίας, η θαλπωρή και η ασφάλεια του σπιτιού και της οικογένειας και, προπάντων, η αξία της υγείας, που, για να μην την αντιμετωπίζουμε, μόνο ως ευχή, έπρεπε, πρώτα, είτε να τη χάσουμε, είτε να κινδυνεύουμε όλοι μας να τη χάσουμε. Μετά απ’ όλα αυτά, δημιουργήθηκαν, πιστεύω, οι συνθήκες για ένα νέο ξεκίνημα αλλαγής του κόσμου επί τα βελτίω. Οφείλουμε, γι’ αυτό, όσοι γλιτώσουμε απ’ τις οδυνηρές συνέπειες της πανδημίας, να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα και με μπροστάρη σύσσωμη την πολιτική ηγεσία του τόπου, αλλά μονιασμένη και διδαγμένη απ’ τα λάθη της, και με συμβούλους της, πάντα και σε κάθε περίπτωση, τους άξιους να προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε και να στηρίξουμε κάθε τι θετικό, που προέκυψε απ’ αυτό το κακό που μας βρήκε, αφήνοντας πίσω μας, ει δυνατόν, κάθε τι προβληματικό που μας καταδυνάστευε. Οφείλουν, επίσης, οι νέοι μας, που συνήθως, αντιδρούν στα κακώς κείμενα και ονειρεύονται ν’ αλλάξουν τον κόσμο και να τον κάνουν καλύτερο, μόνο όσο είναι νέοι, να εκμεταλλευθούν την ευκαιρία συμμετέχοντας, ενεργά, σ’ αυτή την προσπάθεια, διατηρώντας, όμως, σ’ όλη τους τη ζωή την αγνότητα και την καθαρότητα της σκέψης τους, την ανιδιοτέλεια, αλλά και το αδούλωτο πνεύμα και την επαναστατικότητα, που είναι συνυφασμένα με την ορμή της νιότης τους, προκειμένου να μην καταντήσουν, και πάλι, όταν μεγαλώσουν, κατεστημένο, που τόσο απεχθάνονται. Πέραν τούτων, επειδή δυσκολευόμασταν πολλοί, στην προ κορονοϊού εποχή, να αποδεχθούμε Θεό Δημιουργό και Παντοδύναμο, μια που είναι αόρατος και με ιδιότητες ασύλληπτες απ’ τον ανθρώπινο νου, μας δίνεται, τώρα, η ευκαιρία, που ένας αόρατος ιός κάνει τη ζωή μας "άνω κάτω", να αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας, βλέποντας όλα αυτά, που συμβαίνουν γύρω μας, και να πορευθούμε, οι Ορθόδοξοι Έλληνες χριστιανοί, τουλάχιστον, κατά το θέλημά Του και σύμφωνα με τις οδηγίες Του. Επειδή, όμως, ο πλανήτης μας και η χώρα μας, δεν κατοικείται μόνο από Ορθοδόξους, οφείλουμε, τουλάχιστον, όλοι όσοι ενδιαφερόμαστε για τις τύχες των λαών, και μέτρα να πάρουμε, αλλά και να θυμούμαστε ότι ο κορονοϊός είναι προϊόν και των λαθών μας, της απληστίας μας, της έλλειψης σεβασμού, κυρίως, και μόλυνσης του περιβάλλοντος, αλλά και της απρονοησίας μας, τη στιγμή που, μέχρι το πρόσφατο παρελθόν, δεν ήταν λίγοι οι ιοί, που μας αναστάτωσαν και έκαναν τη ζωή μας δύσκολη, αλλά αγρόν αγοράζαμε. Εύχομαι, γι’ αυτό, και ελπίζω, κρατώντας, όμως, μικρό καλάθι, γιατί εύκολα ξεχνάμε, ότι, αυτή τη φορά, το πάθημα θα μας γίνει μάθημα, δεν θα μείνουμε, μόνο, σ’ έναν ευσεβή πόθο και θα μπορέσουμε, με κοινή προσπάθεια, ν’ αλλάξουμε τον κόσμο κάνοντάς τον καλύτερο.
Από τον Κώστα Γιαννούλα
