Την αισιοδοξία του όμως αυτή για τη διάλυση του τουρκικού στρατού του Κεμάλ και την απελευθέρωση των Ελλήνων που αντιπροσώπευαν το 25% της Τουρκίας, ο Γούναρης την είχε και από μία επιστολή που πήρε ως υπ. Στρατιωτικών από τον υποστράτηγο και αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού Κωνσταντίνο Γουβέλη που αφορούσε στην πορεία της Στρατιάς στη Μικρά Ασία. Στην επιστολή αυτή ο Γουβέλης αναφέρει ότι η παράτολμος και υπερπόντιος αυτή εκστρατεία του ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία είναι ριψοκίνδυνος και αμφίβολος αλλά όμως «… Η όλη εκστρατεία διαιρείται σε δύο περιόδους:
Α’ περίοδος: Κατάληψη σιδηροδρομικής γραμμής Εσκί Σεχίρ – Αφιόν Καραχισάρ και εγκατάσταση ελληνικών στρατευμάτων 100 χιλιομέτρων περίπου ανατολικά τούτης ... Αύτη έσεται εν τω μέλλοντι η τελική οροθετική γραμμή του ελληνικού κράτους εν Μικρά Ασία… ,
Β’ περίοδος: Προέλασις προς Άγκυραν… ανάγκη επιτακτική,
α) Αμέσου σήμερον προσκλήσεως υπό τα όπλα τεσσάρων ( 4 ) ηλικιών εφέδρων… Αι κλάσεις αύται θα αποδόσωσι δύναμιν 70.000 περίπου ανδρών… Αρχομένου Μαρτίου, πανίσχυρος ο ελληνικός στρατός θα προελάσει και αναιμάκτως σχεδόν θα καταλάβει εντός 15–20 ημερών την σιδηροδρομικήν γραμμήν Εσκί Σεχίρ – Αφιόν Καραχισάρ…
β) Της προσκλήσεως, με τη κατάληψη της σιδηροδρομικής ταύτης γραμμής, δύο ή τριών το πολύ κλάσεων εφεδρικών… Αρχομένου ή Μεσσούντος Μαΐου o ελληνικός στρατός θα επιχειρήσει την κυρίαν προς την Άγκυραν προέλασιν… Δεν πρέπει κατ’ ουδένα λόγο ο ελληνικός στρατός να ευρεθή και κατά τον επερχόμενον χειμώνα πάλιν υπό τα όπλα, πάλιν εν εκστρατεία. Τούτον έσται ολέθριον. Ο δισταγμός, η παρέλκυση, η αδράνεια σημαίνουν αυτόχρημα όλεθρος.
Εν Αθήναις, 18 Ιανουαρίου 1921
Ο αρχηγός της Επιτελικής Υπηρεσίας Στρατού Κ. ΓΟΥΒΕΛΗΣ»
( βιβλ. 2, σελ. 553)
Με τις προτάσεις και υποδείξεις του Γουβέλη, ο Γούναρης προβληματίστηκε και κυρίως στο θέμα της επιστράτευσης, διότι αυτός και η φιλοβασιλική παράταξή του πριν από τις εκλογές (01.11.1920) ήταν αντίθετοι στη συνέχιση του πολέμου. Με αυτό το σύνθημα κέρδισαν τις εκλογές και τώρα θα ζητούσαν από τον ελληνικό λαό των περίπου 5.000.000 νέα επιστράτευση. Τελικά όμως μετά από συνάντηση με τον Γουβέλη, ο Γούναρης πείστηκε να καλέσει τρεις κλάσεις 1913, 1914 και 1915, που άργησαν όμως να φθάσουν στη Μικρά Ασία και δεν πρόλαβαν να πάρουν μέρος στην εαρινή επίθεση. Μετά από λίγο όμως κάλεσε άλλες τρεις κλάσεις του 1912, 1905 και 1904. Μετά την παραίτηση της κυβέρνησης Καλογερόπουλου (05.04.1921), υποβάλλει και ο Γουβέλης την παραίτησή του στον πρωθυπουργό Γούναρη. Τη θέση του παίρνει ο υποστράτηγος και δεξί χέρι του Κωνσταντίνου, Βίκτωρ Δούσμανης.
Έτσι μετά την επιστράτευση η δύναμη της στρατιάς Μικράς Ασίας φτάνει τις 220.000 ανδρών, όπου ανάμεσά τους ήταν και 14.000 περίπου Έλληνες Μικρασιάτες. Με τη μεγάλη αυτή δύναμη του ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία, ο Γούναρης πίστευε ότι σε 3 με 4 μήνες θα εξουδετέρωνε τον τουρκικό στρατό. «Η επιθυμία του να ξεπεράσει τις επιτεύξεις του Βενιζέλου ήταν τόσο έντονη, ώστε καμία γνώμη δεν μπορούσε να τον συγκρατήσει στην πορεία του προς τον βάραθρο» (βιβλ.1, σελ. 53).
Η αγωνία του για τα μελλούμενα και την πορεία της στρατιάς Μικράς Ασίας προς το εσωτερικό της Τουρκίας τον ανάγκασε να πάει στη Σμύρνη για να γνωρίσει και να δει από κοντά τον στρατό και την ηγεσία του. Έτσι στις 28 Απριλίου 1921 (ν.ημ.) έφθασε στη Σμύρνη συνοδευόμενος από τον υπουργό στρατιωτικών Ν. Θεοτόκη, τον Ξεν. Στρατηγό και τον αρχηγό Επιτελικής Υπηρεσιών Βίκτωρα Δούσμανη. Εκεί τους περίμεναν ο Διοικητής Στρατιάς Αν. Παπούλας και ο επιτελάρχης Στρατιάς Κ. Πάλλης με στρατιωτικό άγημα. Από την επίσκεψη που έκανε στις μονάδες του μετώπου, στο Γ’ Σώμα στρατού στον Βορρά και στο Α’ Σώμα στον Νότο, διαπίστωσε από τους αξιωματικούς και οπλίτες ότι το ηθικό τους ήταν υψηλό, ιδίως μετά και τη νίκη τους στο Τουμπλού Μπουνάρ στις 10.04.1921. Επέστρεψε ενθουσιασμένος στην Αθήνα στις 5 Μαΐου 1921 (ν.ημ.).
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
1) «ΤΑ ΦΟΒΕΡΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ, ΣΑΓΓΑΡΙΟΣ», Δημήτρης Φωτιάδης, εκδ.Φυτράκη, Αθήνα, 1974
2) «Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΣ, ΕΛΕΥΘ.ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ - ΠΟΛΕΜΙΚΟΣ ΗΓΕΤΗΣ», Δ. Βάκα, Αθήνα, 1964
Από τον Στέφανο Παπαγεωργίου
