Η Πολιτεία καταβάλλει συνεχείς προσπάθειες, ώστε να εμπεδώσει στην πράξη τις αρχές αυτές και να περιορίσει τα φαινόμενα που τις παραβιάζουν και οι οποίες συνιστούν κατάφωρη παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Οι προσπάθειες αυτές έχουν αποδώσει σε μεγάλο βαθμό, ωστόσο οι θεσμικές εγγυήσεις δεν αρκούν από μόνες τους. Χρειάζεται να γίνει συνείδηση όλων μας ότι η ισότητα των δύο φύλων για μια δημοκρατική κοινωνία δεν είναι κάτι δεδομένο, αλλά απαιτεί αγώνα, μεταρρύθμιση και κυρίως αλλαγή στη νοοτροπία σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο.
Η 8η Μαρτίου, ημερομηνία ορόσημο για τους αγώνες των γυναικών, έρχεται να αναδείξει κάθε χρόνο την αξία της ισότητας μεταξύ γυναικών και ανδρών και τον πολυδιάστατο ρόλο της γυναίκας σε όλα τα πεδία της ζωής. Η ισότητα είναι ζήτημα που μας αφορά όλους. Είναι εργαλείο για να πετύχουμε τη βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη, την ανταγωνιστικότητα και την κοινωνική συνοχή της χώρας μας. Παρά τις προόδους σε θεσμικό επίπεδο, η ισότητα στην πράξη δεν έχει ακόμη επιτευχθεί όσο θα επιθυμούσαμε. Οι ανισότητες λόγω φύλου είναι αρκετές φορές εμφανείς σε όλο το φάσμα της κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης, στην αγορά εργασίας, στο εργασιακό περιβάλλον, στην εκπαίδευση, στη συμμετοχή στα κέντρα αποφάσεων, στις ευθύνες της οικογενειακής ζωής. Ταυτόχρονα, οι διάφορες μορφές βίας σε βάρος των γυναικών υπονομεύουν τα ανθρώπινα δικαιώματά τους και αποτελούν μια επιπλέον έκφραση διάκρισης λόγω φύλου. Είναι μια ξεχωριστή Ημέρα (η αυριανή) για άνδρες και γυναίκες, για όλους μας, γιατί οι σχέσεις και οι διαδρομές μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένες και απολύτως συνυφασμένες σε κάθε έκφανση της ζωής. Σε κάθε χώρα του κόσμου, σε κάθε σύγχρονη κοινωνία, με δικαιώματα, με ελευθερίες, με ισότητα ευκαιριών, σε κάθε κοινωνία που επαγγέλλεται και κατοχυρώνει τη δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά, η θέση της γυναίκας και ο ρόλος της αποτελούν το πιο ασφαλές μέτρο ισονομίας και ισοπολιτείας, το πιο αδιαμφισβήτητο κριτήριο πολιτισμού και προόδου. Κλείνοντας, με τον απόηχο του ποιητή και με τον τίτλο: «Σεβασμός προς τη γυναίκα»/ Σεβασμός προς τη γυναίκα όχι πια μια μέρα μόνο, της χρειάζονται λουλούδια και στοργή όλο τον χρόνο./ Δεν μπορεί κάθε γυναίκα να κρατάς σε ομηρία, στον πλανήτη έχει γράψει τη δική της ιστορία./ Θα την δούμε ν’ ασχολείται στους αιθέρες, σε βαπόρια, σε θαλασσοτρικυμίες, να την πνίγουνε μποφόρια./ Στο γραφείο, στο χωράφι, σ’ εργοστάσιο... στη στάνη, επιστήμονα μεγάλη και δουλειές σπιτιού να κάνει./ Είν’ αυτή που μας φροντίζει, είναι μάνα... νοσοκόμα κι όταν χρειαστεί θα φτάσει και στον θάνατο ακόμα./ Η γυναίκα ξενυχτάει, λαχταράει για τα παιδιά της και τα αχ και βαχ τη δόλια, ξεριζώνουν την καρδιά της./ Οτιδήποτε συμβαίνει, θυσιάζεται και τρέχει κι ανταπόκριση καμία, δυστυχώς ποτέ δεν έχει./ Είναι έγκλημα ο άντρας, τη γυναίκα του να δέρνει, να σαπίζεται στο ξύλο και να νιώθει μειωμένη./ Την αξία της γυναίκας ποιητές αναγνωρίσαν γράψαν ύμνους, την τιμήσαν και τη χιλιοτραγουδήσαν./ Ο μοχλός της κοινωνίας, η γυναίκα είναι μόνο, είν’ αυτή που μας γεννάει και αισθάνεται τον πόνο./ Μας φιλοξενεί στα σπλάχνα πριν τη γέννα εννιά μήνες, οι γυναίκες είναι όλες... ηρωίδες μπουμπουλίνες.
Από τον Γιώργο Ξενόφο
