Η κυρία Μπαζιάνα, πριν από δύο χρόνια, για να δικαιολογήσει την αποτυχία του τότε πρωθυπουργού και συντρόφου της να πραγματοποιήσει όσα είχε υποσχεθεί προεκλογικά, είχε εκστομίσει τη φράση: «Πήραμε την κυβέρνηση, αλλά όχι την εξουσία». Έτσι δικαιολόγησε την ανικανότητα του άντρα της, τον οποίο σύμφωνα με την άποψή της δεν άφηναν οι άλλοι, που κατείχαν την ‘εξουσία’, να πραγματώσει τα κυβερνητικό του πρόγραμμα. Αυτός τότε απλά ήταν πρωθυπουργός. Αν τον άφηναν «οι άτιμοι οι άλλοι», οι εξουσιαστές, σήμερα θα ζούσαμε με χρυσά κουτάλια!..
Τώρα ο κ. Τσίπρας επαναλαμβάνει το ίδιο «τροπάριο», αλλά με άλλη φρασεολογία, ισχυριζόμενος πως, αν και κυβέρνησε πάνω από τέσσερα χρόνια, απέτυχε στο έργο του, επειδή δεν «μπόρεσε να ελέγξει τους αρμούς της εξουσίας». Αυτό βέβαια σημαίνει πως το πρώτο που θα κάνει, μόλις του ξαναδώσουμε το πρωθυπουργιλίκι, θα είναι να ξεπαστρέψει αυτούς που ελέγχουν τους «αρμούς», ώστε ανεμπόδιστα να πραγματώσει τους στόχους του. Προσπάθησε βέβαια ως πρωθυπουργός να ξεμπερδέψει με τους επικεφαλής των αρμών, που τυχαίνει να είναι και πολιτικοί του αντίπαλοι, όπως π.χ. οι Σαμαράς, Βενιζέλος και λοιποί, αλλά δεν φαίνεται να τα κατάφερε. Τώρα όμως έχει σχέδιο. Δεν θα τον πιάσουν στον ύπνο, όπως την πρώτη φορά.
«Οι αρμοί της εξουσίας» είναι, θαρρώ, δύο ειδών: οι εσωτερικοί του κόμματος και οι εξωτερικοί. Τους επικεφαλής των εσωτερικών εξουσιαστικών αρμών τους ξεπάστρεψε. Παπαγιαννάκης, Αλαβάνος, Λαφαζάνης, Κωνσταντοπούλου κλπ. εξαφανίστηκαν πολιτικά. Μερικοί από τους εξωτερικούς Σαμαράς, Βενιζέλος κλπ. δεν αποτελούν πια κίνδυνο. Για τον Βενιζέλο βέβαια βοήθησε και η Φώφη, η οποία μαζί με τον άλλο πολιτικό φωστήρα, τον Γιωργάκη, πέτυχε να συρρικνώσει τον κεντροαριστερό χώρο, ο οποίος κάποτε πάλεψε όσο κανένας άλλος, για να επικρατήσουν και στην Ελλάδα οι δημοκρατικοί θεσμοί, κατορθώνοντας έτσι να τον κάνει σαν κάτι νεοφανή ακροδεξιά γκρουπούσκουλα, όπως του Βελόπουλου και του Βαρουφάκη.
Ο κ. Τσίπρας λοιπόν όσο ήταν πρωθυπουργός, χρησιμοποιώντας το μόνο τρόπο που γνωρίζει καλά, τη συκοφαντία, προσπάθησε, με ενέργειες του υπουργού του Παπαγγελόπουλου, να στείλει φυλακή όσους πίστευε πως είναι επικεφαλής των αρμών, όπως τον δικαστή Πικραμένο, τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο, τον Λοβέρδο και λοιπούς, αλλά το κόλπο δεν έπιασε. Γι’ αυτό φαίνεται πως μελέτησε πολύ τα αίτια της αποτυχίας και επανασχεδίασε το «κόλπο», για να ελέγξει στα σίγουρα πια τους «αρμούς της εξουσίας», ζητώντας όμως από μας να του δώσουμε ξανά την πρωθυπουργική εξουσία, ώστε αυτή τη φορά να μην αποτύχει.
Αλλά οι διάφοροι αρμοί της εξουσίας, που ονειρεύεται ο κ. Τσίπρας να κατακτήσει, δεν είναι άλλοι από τους κατοχυρωμένους δημοκρατικούς θεσμούς, όπως η δικαιοσύνη, η εκκλησία, η αντιπολίτευση, η αυτοδιοίκηση, οι ανεξάρτητοι δημοκρατικοί θεσμοί κλπ, που συνθέτουν μια δημοκρατική πολιτεία. Αυτούς τους θεσμούς μόνον δικτάτορες, όπως ο Μεταξάς, ο Στάλιν, ο Χίτλερ κλπ. πέτυχαν να ελέγξουν με τους γνωστούς τρόπους και μέσα. Μ’ ανάλογο τρόπο ονειρεύεται ο κ. Τσίπρας να ελέγξει τους «αρμούς», αν ξανάρθει στην εξουσία: Απλά νομίζω πως μέσα στην αμετροέπειά του ξεστομίζει πότε-πότε και τέτοιες «απόψεις».
Είναι πάντως λυπηρό που ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ένας νέος ηλικιακά πολιτικός, που για πάνω από τέσσερα χρόνια κυβέρνησε αυτόν τον τόπο, τώρα που έχει χρόνο, αντί να εκμεταλλευτεί την πείρα του, να διδαχτεί από τα λάθη του και να καθίσει να σχεδιάσει ένα μελετημένο και πραγματοποιήσιμο πρόγραμμα διακυβέρνησης της χώρας, βάζει ως στόχο μόνο την εξόντωση όσων νομίζει πως ελέγχουν τους αρμούς της εξουσίας και δεν τον αφήνουν να ενεργεί κατά τα κέφια του. Θα περίμενε λοιπόν κανείς, τώρα που έχει χρόνο, να σχεδιάσει και παρουσιάσει το μελλοντικό του πρόγραμμα, κι όχι να καθυβρίζει τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Από τον Γιάννη Μπασλή, δρ.φ.
