Ύστερα, όλοι στην ελληνική τηλεόραση μαγειρεύουν και μας προτρέπουν «Φορέστε όλοι τις ποδιές…», ενώ οι διαφημιστές, δείχνοντας το ζωηρό ενδιαφέρον τους για την υγεία μας… φιλοσοφούν: «Ο κόσμος μας χρειάζεται περισσότερους μάγειρες, γιατί όσο υπάρχουν μάγειρες, υπάρχει ελπίδα…». Αυτό το διαφημιστικό μήνυμα, μας θυμίζει τη ρήση του σπουδαίου Βρετανού Μαθηματικού-Φυσικού Στήβεν Χόκινγκ (1942-2018), ο οποίος τετραπληγικός ων, στην αναπηρική πολυθρόνα, είπε: «Όσο υπάρχει ζωή, υπάρχει ελπίδα», αλλά μας θυμίζει και το θαυμάσιο ποίημα του Λευτέρη Παπαδόπουλου, που μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης:
………………………………………………….
Κι όταν θα έρθουν οι καιροί, που θα ‘χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα
Υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα.
Ας πιάσουμε τώρα το νήμα από την αρχή. Στη διεθνή πολιτική σκηνή περισσεύει η υποκρισία. Βλέπεις τον Αμερικανό να μαγειρεύει με τα γνωστά και δοκιμασμένα στο παρελθόν υλικά, του «κάνει κι έτσι κάνει κι αλλιώς», όπως έλεγε στα χρόνια μας, καθηγητής του Α΄ Γυμνασίου, όταν δεν μπορούσε να απαντήσει στις απορίες των μαθητών, βλέπεις τον Ρώσσο με τα δικά του υλικά να μαγειρεύει νέες κι αλλοπρόσαλλες συμμαχίες και την Ευρώπη να μη θέλει να πάρει ξεκάθαρη θέση, την ίδια ώρα, που ο Τούρκος αλωνίζει και λογαριασμό δεν δίνει.
Εδώ, οι δικοί μας μαγειρεύουν κι αυτοί -με την καλή όμως έννοια- με τους κοντινούς αλλά και με τους μακρινούς μας συμμάχους (αραβικές χώρες) την κοινή πολιτική και αμυντική στάση απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα. Να κι ένα καλό μαγείρεμα.
Ναι όμως, στην επιμονή της κ. Γεννηματά για συνάντηση των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για τη σφυρηλάτηση του εσωτερικού μετώπου, απέναντι στην τουρκική απειλή, οι ίδιοι αυτοί μάγειρες κρεμάνε τις… κατσαρόλες και τις κουτάλες και αρνούνται, για να μην τους κλέψει τη… δόξα.
Όπως και στο ασφαλιστικό. Από τις εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019 μέχρι σήμερα, όλο μαγειρεύουν, δίνουν κάποιες… κουταλιές στους ενδιαφερόμενους για να δοκιμάσουν, ξαναανακατεύουν με άλλα υλικά και συνεχίζουν.
Στον οικονομικό τομέα μαγειρεύουν για το μέλλον, αφού μας λένε πως εντός των προσεχών μηνών θα δούμε τη διαφορά από τη μείωση του φόρου, της εισφοράς αλληλεγγύης και του ΕΝΦΙΑ. Δηλαδή, θα τα ανακατέψουν στην κατσαρόλα μέχρι τον Απρίλιο πάνω στη φωτιά και αφού εξατμισθεί το ζουμί, θα μοιράσουν ό,τι θα έχει μείνει στον πάτο…
Καλά, στον χώρο της Δημόσιας Υγείας δεν κουνιέται τόσους μήνες τίποτα, αυτοί έχουν κρεμάσει τις κατσαρόλες και τις κουτάλες και το σκέφτονται ακόμα, αν και σήμερα, 4 του μηνός, διαβάζουμε, πως «Νοικοκυρεύουν με ΣΔΙΤ (σύμπραξη του Δημοσίου με τον Ιδιωτικό Τομέα) την υγεία», αφού πρώτα εγκατέλειψαν και απαξίωσαν (όπως και οι προηγούμενοι οι ΣΥΡΙΖαίοι) το ΕΣΥ (Εθνικό Σύστημα Υγείας), αυτή την πρωτόγνωρη κατάκτηση για την Ελλάδα, που άλλοι προηγουμένως (ΠΑΣΟΚ) εμπνεύστηκαν, μόχθησαν και το έστησαν και τώρα το υποβαθμίζουν, βάζοντάς το, δίπλα στους ιδιώτες κλινικάρχες.
Τέτοιο μαγείρεμα, αν τελικά πραγματοποιηθεί, θα είναι η χαριστική βολή στη δημόσια υγεία και στο ΕΣΥ το οποίο -αξίζει να το αναφέρουμε για να μαθαίνουν οι νέοι- οι δύο αυτές παρατάξεις (Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ), όταν ήλθε στη Βουλή των Ελλήνων, το 1983, προς ψήφιση, το καταψήφισαν. Για να μην ξεχνιόμαστε…
Ο γράφων είναι αρκετά ανήσυχος για την πορεία και την ακεραιότητα του περίφημου ΕΣΥ και εν τέλει της ύπαρξής του, αφού ήταν από τους πρώτους 10 γιατρούς που έκλεισαν τα ιατρεία τους και έσπευσαν -ύστερα από την κρίση ειδικής επιτροπής- στις αρχές του Νοεμβρίου 1985, να επανδρώσουν τις κλινικές του Γενικού Νοσοκομείου της Λάρισας. Γι’ αυτό αισθάνεται ιδιαίτερα υπερήφανος.
Από τον Τάσο Πουλτσάκη
