* Από τον Βασίλη Σιουζουλή
Μπορεί το παλαιοκομματικό σύστημα να γέρασε, να βαρέθηκαν οι νέοι κυρίως να ακούν κολλημένα λόγια σε παλιές καταστάσεις που μας έβαψαν άσχημα, δυστυχώς όμως υπάρχουν ακόμα κάποιες μικρότερες εξουσίες όλων των αποχρώσεων, αν και γερασμένες κι αυτές, όμως επιμένουν να διατηρούν τη νοοτροπία του και να προσπαθούν έστω και ετοιμοθάνατο να το συντηρούν για το συμφέρον τους δήθεν. Λάθος μέγα.
Θαυμάζω , όσο ποτέ άλλοτε, τον ελληνικό λαό, που παρόλα τα δύσκολα που περνά, κρατιέται, αντιστέκεται, αρνιέται να ακούει φωνές του άσχημου χθες και αποφασίζει αυτός για τον εαυτό του. Ο κόμπος, βλέπει πως έχει φτάσει πια στο χτένι και δεν αντέχει άλλο.
Έχει δύναμη και υπομονή να περιμένει το καλό από τους νέους που πήραν την πολιτική εξουσία στα χέρια τους. Δεν αντέχει πλέον τη μίζερη κριτική Ελλήνων κατά Ελλήνων , με εμπάθεια, αντιπάθεια και με εχθρότητα σα να κρίνει εχθρούς ξένους αντιπαθείς και κακούς . Την βαρέθηκε πια, είδε πού οδηγεί, δεν την ακούει και βλέπετε, αποφασίζει ανεπηρέαστος. Αυτές τις ειρωνείες, τις κακίες, τις εξυπνακίστικες επιθέσεις εναντίον κάθε προσπάθειας επιτυχημένης, ή μη , αλλά με καλές προθέσεις, δεν θέλει ούτε να τις ακούει ούτε να τις βλέπει.
Δεν λέω, πως τα πράματα είναι καλά, ότι δεν θα είναι δύσκολα, ένα όμως τώρα πιστεύω ότι ο νέος αυτός άνθρωπος, ο νέος πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του εργάζονται και προσπαθούν για το καλό μας, του ελληνικού λαού δηλαδή. Το βλέπω στο λόγο τους, στις κινήσεις, στην κάθε τους προσπάθεια. Το βλέπω στην αλήθεια τους.
Η στάση του πρωθυπουργού απέναντι στους Ευρωπαίους ηγέτες εταίρους μας, που κάθε άλλο παρά εταίροι έδειξαν ότι είναι, όχι μόνο απέναντί μας, αλλά και απέναντι σε όλους τους ευρωπαίους πολίτες, ήταν τόσο ειλικρινής, τόσο ελληνικά θαρραλέα, που συγκίνησε όχι μόνο εμάς και τους λαούς της Ευρώπης αλλά και άλλους λαούς της οικουμένης.
Με το λόγο και τη στάση του έδειξε πρώτη φορά την πραγματική κρίση. Πρώτη φορά οι λαοί της Ευρώπης είδαν τα προβλήματα που είναι, ή θα γίνουν σε λίγο και δικά τους. Ακόμα και κόμματα μικρότερα ευρωπαϊκά κατάλαβαν την πραγματικότητα και άρχισαν να σκέφτονται αλλιώς. Πρώτη φορά πρωθυπουργός της Ελλάδας έδειξε τόσο καθαρά και έντονα τα προβλήματα της πατρίδας του, που έβαλε σε σκέψεις όχι μόνο τους λαούς, που άρχισαν να ξεσηκώνονται, αλλά και πολλές εξουσίες και δεν είναι ίδιες , που ήταν χτες.
Αλήθεια, ύστερα από αυτά που είδαμε και ακούσαμε από Ευρωπαίους ηγέτες, κοίτα Βέμπερ, έχουμε την ίδια γνώμη και το ίδιο ενδιαφέρον για την Ευρωπαϊκή Ένωση; Σε μένα τουλάχιστον τραυματίστηκε η αγάπη μου για κείνη που ήταν ειλικρινής και αληθινή. Ράγισε και πιστεύω πως είναι πολλοί σαν κι εμένα. Με πόσο μένος έπεσαν να φάνε τον ηγέτη της Ελλάδας μόνο και μόνο επειδή υποστήριζε τα δίκαια του λαού. Κι αυτός για να μην πάθουμε κι άλλο κακό μεγαλύτερο οι Έλληνες υποχώρησε και δέχτηκε αυτήν την κακή συμφωνία.
Πιστεύω εγώ και νομίζω και πολλοί άλλοι πιστεύουν ότι μετά την απόφαση αυτή αρχίζει η πραγματική προσπάθεια της κυβέρνησης για να ξεπεράσουμε πιο εύκολα τα δύσκολα που μας περιμένουν.
Ο πρωθυπουργός με την κυβέρνησή του από δω και πέρα πιστεύω να φανεί, ότι είναι πραγματικός ηγέτης. Τα δύσκολα να τα κάνει λίγο πιο εύκολα για μας τον ελληνικό λαό. Θα δείξει πόσα στόματα ελληνικά πρέπει να κλείσει, τα οποία ως τώρα κάθε άλλο παρά λαϊκά ελληνικά μιλούσαν για το καλό μας. Θα δούμε να πληρώνουν οι έχοντες και κατέχοντες. Πάντως πιστεύω πως δεν θα περάσουμε τόσο φρυχτά, όπως τα προηγούμενα χρόνια. Ας μην προτρέχουμε λοιπόν, ας μη βιαζόμαστε να ρίχνουμε ανάθεμα. Ας περιμένουμε και όπου να ναι θα δούμε.
Εμείς όμως τι θα κάνουμε οι πολλοί; Θα βγαίνουμε και θα λέμε καθένας το μακρύ του και το κοντό του και θα χαιρόμαστε με τις κακίες μας; Μήπως είναι καιρός να καταλάβουμε σε πόσο δύσκολη κατάσταση βρισκόμαστε ως λαός, μήπως πρέπει να αντιληφθούμε ότι είμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση μιας μορφής, που δεν είδαμε ως τώρα και πρέπει να ανασκουμπωθούμε και να προσφέρει ο καθένας μας ό, τι μπορεί; Μήπως πρέπει να αφήσουμε τις εύκολες εξυπνάδες μας και ειρωνείες εναντίον του ίδιου του εαυτού μας και να πιαστούμε με τα δύσκολα, γιατί οι καιροί δε περιμένουν; Μήπως όλοι πρέπει να δώσουμε χέρι βοήθειας για τον τόπο μας, για την Ελλάδα, γιατί πολλοί δυνατοί τη βλέπουν με μισό μάτι και θέλουν να μας την αρπάξουν;
Ας το καταλάβουμε όλοι. Δεν αγωνιζόμαστε πλέον για κόμματα και παρατάξεις, δεν έχουμε εμείς ο λαός διαφορετικά καλά ο καθένας από μας. Όλοι ένα καλό επιδιώκουμε: Να σωθούμε, να σώσουμε τον τόπο μας και να αποδυναμώσουμε τους εχθρούς μας εντός και εκτός των τειχών. Ας μην κρυβόμαστε. Τα συμφέροντα είναι πολλά και δεν είναι μόνον έξω. Είναι και εδώ. Ας μη γινόμαστε εχθροί του εαυτού μας , εναντίον του καλού μας, αλλά να παλέψουμε για το καλό μας. Ας βοηθήσουν ο Τύπος και τα άλλα μέσα ενημέρωσης, γιατί συμφέρει και σε αυτά, αφού το δικό μας καλό είναι και δικό τους. Έβλεπα όλο ν αυτόν τον καιρό, πως ο Τύπος της περιφέρειας στάθηκε πολύ πιο καλά, απ’ τη συντριπτική πλειονότητα του τύπου και των άλλων μέσων μαζικής ενημέρωσης του κέντρου, όλο αυτόν τον καιρό. Διάβασα θέσεις που μας βοήθησαν θετικά. Πιστεύω να συνεχίσουν να δείχνουν αυτό το καλό τους πρόσωπο και στη συνέχεια, οι πιο πολλοί τουλάχιστον και θα βοηθήσουν όσο μπορούν και μπορούν πολύ.
Εμείς ο λαός έχουμε καιρό να λύσουμε τα δικά μας μικροπροβλήματα. Ας ενωθούμε όλοι, ας δείξουμε πως στα δύσκολα είμαστε όλοι μαζί, ας παλέψουμε να διώξουμε το κακό, που δεν μας έλαχε, αλλά που από μέσα ήρθε, ή τουλάχιστον να το λιγοστέψουμε για να φανεί μια ελπίδα ότι μόνοι μας μπορούμε να σταθούμε στα πόδια και να αγωνιστούμε για το καλύτερο
Συγχωρήστε το ύφος μου, το λίγο διδακτικό, το λίγο παρακλητικό, συμβουλευτικό. Σας λέω πως δεν μου αρέσει καθόλου, αλλά θέλω να το δείξω κι εγώ ότι είμαι μεγάλος πια, γέρος και κάποτε πρέπει να μιλήσω και έτσι.
Τον πρώτο λόγο τώρα τον έχουν οι νέοι. Ας πετάξουν εμφύλιους και λόγια των παιδουπόλεων της τότε Φρειδερίκης, που ξεθάβουν μερικοί δυστυχώς ακόμα και με νέες αντιλήψεις υγιείς όλοι μαζί να παλέψουν για το καλό τους. Ας λιγοστέψουν την αξία των λέξεων δεξιός, αριστερός κι ας γίνουν όλοι ένας, Να ξέρουν όμως ότι και πολλοί γέροντες θα είναι δίπλα τους συμπαραστάτες, όσο θα είμαστε ζωντανοί.
