Εκεί που δικαιολογημένα οι άλλοι αποτυγχάνουν, αυτοί επιτυγχάνουν. Αυτή όμως είναι η Ελλάδα και οι Έλληνες. Το αιώνιο ακατάλυτο πνεύμα που ούτε συλλαμβάνεται, ούτε υποτάσσεται, ούτε και αποθνήσκει’’.
Το πρόβλημα σε αυτόν τον τόπο είναι διαχρονικό και όπως φαίνεται χωρίς γιατρειά τόσο σε κοινωνικό όσο δυστυχώς και σε πολιτικό επίπεδο. Λέγεται μόνιμη διαφωνία και έλλειψη ουσιώδους πολιτικής συναίνεσης στα σημαντικά ζητήματα. Σε αυτό το σημείο αρχίζει και η συζήτηση περί διαφοράς του πολιτικού από τον πολιτικάντη, καθώς ο μεν πρώτος σκέφτεται τις επόμενες γενιές ενώ ο δεύτερος τις επόμενες εκλογές. Στα σημαντικά ως Έθνος ήμασταν πάντα χωρισμένοι σε στρατόπεδα. Μας έτρεφαν οι ταμπέλες. Δεξιοί και Αριστεροί, Δωσίλογοι και Πατριώτες, Δημοκράτες και Συμμορίτες, Γαλάζιοι και Πράσινοι, Εκσυγχρονιστές και Φιλελεύθεροι, Μνημονιακοί και Αντιμνημονιακοί, Ευρωπαϊστές και μη.
Εύχομαι να διαψευστώ, αλλά σε μία ανάλογη συγκυρία μη συναίνεσης για το καλό του ελληνικού λαού, θα βρεθεί εκ νέου πολύ σύντομα το πολιτικό μας σύστημα, καθώς τα ζητήματα τόσο της συνταγματικής αναθεώρησης και της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας όσο και της αλλαγής του εκλογικού νόμου, βρίσκονται προ των Κοινοβουλευτικών πυλών. Όταν μία κυβέρνηση μετράει μόλις τρεις μήνες ζωής κερδίζοντας θριαμβευτικά τις τελευταίες εκλογές του Ιουλίου και απολαμβάνοντας άνετη Κοινοβουλευτική πλειοψηφία, είναι ίσως άνευ ουσίας να θέτει κανείς από τώρα προς σκέψη το ζήτημα των πρόωρων εκλογών. Και όμως πολλά δημοσιεύματα τρέφουν ένα τέτοιο σενάριο, το οποίο ως νέο κυρίως άνθρωπο, που θέλει πολιτική και κοινωνική ηρεμία, με λυπεί και με τρομάζει.
Μπορεί μάλιστα να υπάρχει έστω και μία χαραμάδα ουσίας σε αυτή τη φημολογία αν αναλογιστεί κάποιος την πολιτική νάρκη της απλής αναλογικής, που άφησε στο πέρασμά της η προηγούμενη κυβέρνηση, όχι προς όφελος της πολιτικής ηρεμίας αλλά, όπως θα αποδειχθεί σύντομα, προς καλλιέργεια μίας δύσκολης κατάστασης την οποία και απεύχομαι, αφού πράγματι ήξερε ότι θα ηττηθεί στις εκλογές.
Γνώριζαν συνεπώς ότι και θα ηττηθούν εκλογικά αλλά και ότι δεν θα υπάρχουν στη Βουλή που θα προκύψει οι διακόσιες απαιτούμενες ψήφοι για να αλλάξει άμεσα το εκλογικό σύστημα. Επομένως δεν θα είναι δυνατόν να εκλεγεί μονοκομματική κυβέρνηση στις εκλογές που θα ακολουθήσουν. Εδώ ακριβώς ανακύπτει η χρησιμότητα της πολιτικής συναίνεσης για το καλό του τόπου και όχι του κόμματος. Κάποιοι παίζουν με τους θεσμούς και αυτό είναι πολιτικά και κοινωνικά επικίνδυνο. Ο κίνδυνος να περιπέσει η χώρα σε μία δίνη ακυβερνησίας στην πιο κρίσιμη περίοδο, όπου ήδη αρχίζει να φαίνεται φως στο τούνελ, δείχνει ότι δεν ενδιέφερε κάποιους μπροστά στην πολιτική τους μελλοντική επάνοδο.
Σύντομα θα επιταχυνθούν οι διαδικασίες για την ολοκλήρωση της συνταγματικής αλλαγής, που είχε ξεκινήσει από την προηγούμενη Βουλή, οπότε και θα αποκλειστεί το ενδεχόμενο να συρθεί η χώρα σε εκλογές με πρωτοβουλία της αντιπολίτευσης λόγω μη εκλογής του Προέδρου. Σύμφωνα με τη νέα σχετική διάταξη του άρθρου 32 Σ, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα εκλέγεται με 151 ψήφους και όχι πλέον με 180, όπως απαιτούσε το Σύνταγμα.
Στο πλαίσιο της επιτάχυνσης εντάσσεται και η ψήφιση νέου εκλογικού νόμου, έπειτα από τη διευθέτηση του θέματος των Ελλήνων του εξωτερικού, προς την κατεύθυνση μάλλον μιας ενισχυμένης αναλογικής και ενός δικαιότερου εκλογικού συστήματος.
Στην πολιτική βέβαια τίποτα δεν είναι απόλυτα σίγουρο, αφού συχνά αναπάντεχα γεγονότα καθορίζουν τις εξελίξεις. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε πει κάποτε: Στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται αλλά και πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται.
Είναι αλήθεια ότι το άρθρο 54 του Συντάγματος, που αφορά στον τρόπο εφαρμογής του εκλογικού συστήματος είναι αναθεωρητέο στην παρούσα Βουλή με απαίτηση 180 ψήφων και αυτό από μόνο του μπορεί να μας οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι πιθανή άμεση αλλαγή του εκλογικού νόμου από την παρούσα Βουλή με αντίστοιχα 180 ψήφους αντί για 200 που απαιτούνται τώρα μπορεί να είναι εφικτή, αρκεί κάποιοι να δουν την πολιτική συναίνεση ως αυτοσκοπό για το αύριο της χώρας.
Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι η ενδεχόμενη μελλοντική ακυβερνησία για όσους την «οραματίστηκαν» μέσω της απλής αναλογικής αλλά και οι νέες πολιτικές περιπέτειες για μία χώρα, όπου ο λαός της τα τελευταία 10 χρόνια έκανε θυσίες άνω των δυνάμεών και των ευθυνών, που του αναλογούσαν, θα είναι και το κύκνειο άσμα. Είναι φανερό ότι κάτι πάει να αλλάξει τόσο στην καθημερινότητα των πολιτών όσο και στην ψυχολογία τους. Επομένως τώρα είναι και η ώρα το πολιτικό σύστημα να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να συναινέσει στην ευρεία αλλαγή του εκλογικού νόμου για το καλό όλων.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται και διδάσκει, όμως εμείς αδυνατούμε διαχρονικά να παραδειγματιστούμε από αυτή. Να η αφορμή για να αλλάξει κάτι στον τρόπο σκέψης μας. «Αλίμονό μας αν οι Έλληνες αποκτήσουν μόρφωση και ενότητα...» είχε πει κάποτε ο Ουίνστον Τσόρτσιλ.
Από τον Βάσο Π. Καραμπίλια
*Ο Βάσος Π. Καραμπίλιας είναι δικηγόρος Αθηνών, μέλος του μητρώου στελεχών της Ν.Δ., επιστημονικός συνεργάτης στη Βουλή των Ελλήνων
