Βέβαια δημιουργούν ενίοτε παρενέργειες, λένε πολλά λόγια και τα έργα τους δεν δείχνουν πολιτικό ένστικτο, ενίοτε το κακό το κάνουν χειρότερο. Είμαστε κι εμείς παράξενοι, θέλουμε πολιτικούς καπάτσους…
Η περίπτωση του Γιάνη Βαρουφάκη είναι έντονη. Σπάνιος συνδυασμός, πλουσιόπαιδο και διάνοια, τον κάλεσε μέχρι και ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος του εμφύτευσε στα επαγγελματικά του σχέδια οικονομία και πολιτική, ήθελε τότε να γίνει φυσικός. Εξελίχθηκε σε οικονομολόγο κύρους, συγγραφέα, κι όπως συμβαίνει σε αυτούς τους τύπους αποπνέει σύγχρονη εικόνα, μόδα στην τρίχα, life style. Σήμερα είναι ένας international man!
Στην Ελλάδα όμως επέστρεψε ως αιρετός πολιτικός. Αλλά όσο αμφιλεγόμενος είναι, άλλο τόσο δεν χωρά αμφιβολία ότι στη νέα Βουλή θα είναι επί των οικονομικών η πραγματική αντιπολίτευση. Ποιος Τσίπρας και άλλοι που απλώς γνωρίζουν πράσσειν άλογα! Δάσκαλος είναι, εκπαιδεύτηκε να μεταφέρει τα οικονομικά σε απλή γλώσσα, να τον καταλαβαίνουν φοιτητές. Aνεβάζει το επίπεδο του ακροατή του, αν μη και το θερμόμετρο στην αίθουσα των βουλευτών. Κριτική σκέψη σε ένα περιβάλλον υπό ανίχνευση. Ετοιμόλογος, άριστα ενημερωμένος στη σύγχρονη οικονομία διεθνώς, ακινητοποιεί τον κάθε (αυστηρό έως κακοπροαίρετο) συνάδελφο στη Βουλή, δημοσιογράφο στα πάνελ.
Είναι γνωστό πως τον άδειασαν σε μια πολιτική ουτοπία. Αλλά έχει λιγότερο φταίξιμο. Στην κυβέρνηση ο αρχηγός ορίζει τον κατάλληλο άνθρωπο σε μια πολιτική, τον ξέρει από πριν, όπως και τον κόβει αν αυτή αλλάξει. Συμφώνησαν να πάνε κόντρα στην ανάλγητη Ε.Ε. και έπαιξε το κεφάλι του. Ας έβαζαν άλλον, συμβιβαστικό. Ή να πήγαιναν, αν τολμούσαν, ως το τέλος…
Ο κ. Βαρουφάκης όχι μόνον δεν κάηκε στην ψήφο λαού, αλλά αναδεικνύεται σε ιστορικό φαινόμενο που εξηγεί ότι η χώρα μας, όπου λείπει ο πραγματισμός στην οικονομία-πολιτική εδώ και δεκαετίες, τον έχει ανάγκη. Μιλάει τη λογιστική αλήθεια που αποφεύγουν άλλοι. Π.χ. γνωρίζει ο κόσμος τι πιστεύει επί της οικονομίας ο κ. Δραγασάκης, ο κ. Σταθάκης; Σήμερα είναι ο μόνος που μιλάει για νέα επερχόμενη ευρωπαϊκή οικονομική κρίση. Είναι ευρωπαϊστής, υπέρ του ευρώ, αλλά δεν θέλει γερμανικό ή νεοφιλελεύθερο οδοστρωτήρα. Ανεβάζει το επίπεδο της πολιτικής συζήτησης με την ευπρέπεια του ακαδημαϊκού λόγου την ώρα που άλλοι χειρονομούν, δυναμώνουν την ένταση για να καλύψουν τον αντίπαλο (;) και λένε ότιδήποτε εκτός από το ζητούμενο. Μιλάει την αλήθεια του επιστήμονα, δεν αποκρύβει το προφανές τουλάχιστον, όπως κάνουν πλείστοι πολιτικοί, στην Ελλάδα. Ή υπολογίζουν το πολιτικό κόστος. Διάφοροι κύκλοι τον κατηγορούν, αλλά στην Ελλάδα όταν δουν, οι πιο επαγγελματίες της πολιτικής, έναν νέο, ωραίο και αυτόφωτο, με ανανεωμένο πολιτικό-ιστορικό λόγο, χτυπούν το πρόσωπο κι όχι τις θέσεις του. Γι’ αυτό το παράδειγμα Βαρουφάκη εξανέμισε πολιτικούς τύπου Λαφαζάνη, Στ.Θεοδωράκη, Δημαρίτες, παλαιοκομματικούς τύπου Λεβέντη. Ακριβώς γιατί ο λαός θέλει πια κάτι ουσιαστικό στην πολιτική. Όχι τον τέλειο, να διαθέτει επιστήμη, να αποφεύγει τα φαντασιώδη, τις αναβιώσεις του παρελθόντος. Να απευθύνεται στη λογική, όχι στο θυμικό. Από αυτή την πλευρά ο πολιτικός φθόνος ίσως γίνει ζήλος, μιμηθούν τον κ. Βαρουφάκη κάποιοι.
Είναι προφανές ότι, αφού η Βουλή δεν είναι σύνδεσμος Ειδικών, αλλά αυτοί που προκρίνουμε εμείς, φέρνει κάποιες ισορροπίες, το παν στην πολιτική. Επομένως ό,τι έγινε έγινε, ας τον προσέχουμε τώρα και στο εξής τι λέει. Δεν κυβερνά πια. Είναι χρήσιμος, όταν άλλοι παίζουν το παιχνίδι τους. Έχουμε εκλέξει καλύτερους (στην Αντιπολίτευση)… ;
Τα βάρη τα ρίχνουν στον Βαρουφάκη κι όχι στους παλαιούς συντρόφους του. Ανεξήγητο; Είναι ζήτημα παρόντος αφηγήματος. Το εκλογικό σώμα, πάντα εξαρτημένο από συνθήματα, εκτός από τα βάρη παλιών αμαρτιών στήριξε ένα κόμμα χωρίς εμπειρία στην πολιτική πράξη κι έναν νεαρό πολιτικό, που έκανε με όλους τους συμβουλάτορες, όπως λέει, το μοιραίο λάθος, αυταπάτη. Λεπτομέρεια: Δεν ήταν οποιαδήποτε στιγμή, αλλά η δυσκολότερη φάση της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας. Θα περάσει χρόνος να νιώσουμε το κάψιμο στο πετσί μας, το χρέος που κόστισε η πολιτική τους μύηση, τα χαμένα χρόνια. Ο Βαρουφάκης μετά φταίει!
Η ιστορία της κρίσης του 2015 έδειξε ότι ο Σύριζα με εκπρόσωπο τον κ. Τσίπρα είχε διπολική διαταραχή. Φαίνεται όμως ότι το σύστημα που κατευθύνει τον σημερινό αρχηγό της Αντιπολίτευσης έπαιζε έναν αγώνα για μια τιμή των όπλων σε έναν λαό που έχει τέτοια στερεότυπα πολύ πριν από τα τελευταία 200 χρόνια του. Εκτός αν όλα ήταν υποκρισία. Να μας φέρει στο «τζιζ», να το νιώσουμε ότι πάμε να καούμε μόνοι μας, να κλείσουν τα στόματα εσωτερικών πολιτικών αντιπάλων. Και να μη φανεί αναντιστοιχία με τις προεκλογικές «δεσμεύσεις», χάρη στις οποίες διέλυσε ένα διπολικό πολιτικό σύστημα 40 χρόνων! Φυσικά δεν υπολόγισαν στο οικονομικό κόστος αυτή την αλησμόνητη παράσταση. Να δούμε αν θα ξεχαστούν όλα με την Ερινύα που λέγεται Βαρουφάκης. Κατέγραψε τα πάντα σε φωνητικό αρχείο, τα έφτιαξε βιβλίο, έγινε νέος Σαρτζετάκης σε ταινία του ίδιου Κώστα Γαβρά!
Από τον Σταύρο Γουλούλη
