Η ακαδημαϊκή ελευθερία και η ελευθερία της διδασκαλίας δεν απαλλάσσουν από το καθήκον της υπακοής στο Σύνταγμα»! Αλλά αυτές οι τελευταίες τρεις γραμμές της Συνταγματικής πρόνοιας για την ακαδημαϊκή Ελευθερία δεν είχαν προσεχθεί ποτέ – κι από κανέναν: Ότι δηλαδή η ακαδημαϊκή Ελευθερία δεν απαλλάσσει «από το καθήκον της υπακοής στο Σύνταγμα». Δεν μπορεί να γίνει πρόσχημα ανοχής στην ανομία! Το Σύνταγμα το έλεγε σαφώς και όλοι... «αγρόν αγόραζαν»! «Το πανεπιστήμιο δεν δεσμεύεται να παρουσιάζει ιδεολογίες ασφαλείς για τους φοιτητές, αλλά δεσμεύεται να καταστήσει τους φοιτητές ασφαλείς έναντι των ιδεολογιών», γράφει στην είσοδο του μεγάλου αμφιθεάτρου του Πανεπιστημίου UCLA στο Λος Αντζελες. Το Πανεπιστημιακό Ασυλο είναι η κατοχύρωση της ελεύθερης διακίνησης ιδεών και της ελεύθερης αναζήτησης ιδεών. Αν, όλοι αυτοί που δήθεν, κόπτονται για την κατάργηση του ασύλου, έδιναν μάχες για να είναι τα πανεπιστήμια, χώροι ανταλλαγής ιδεών, χωρίς ναρκωτικά, γκράφιτι, μολότοφ, γραφεία μπαχαλάκηδων, ορμητήρια παράνομου εμπορίου κ.λπ., σήμερα, κουβέντες για κατάργηση ασύλου, θα έκαναν να φαίνεται ενδεχομένως γραφικός αυτός που θα το έφερνε στη συζήτηση. Οπότε, αν κάποιος έχει ευθύνη για την κατάργηση του ασύλου, δεν θα είναι ο νέος νόμος, αλλά όλοι αυτοί, που δεν έκαναν τίποτα για να τον προστατέψουν στην ουσία του. Στις σύγχρονες δημοκρατίες, καμία ιδέα δεν διώκεται πουθενά. Οπότε κανένας χώρος δεν χρειάζεται ιδιαίτερη... «ασυλία ιδεών»! Όπως γίνεται σε όλα τα κράτη σήμερα. Εκτός της Ελλάδας. Ελπίζω όχι για πολύ.
Από τον Δημήτριο Κουρέτα
* Ο Δημήτριος Κουρέτας, καθηγητής και πρώην Αναπληρωτής Πρύτανη στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
