Όλα αυτά έχουν δημιουργήσει ένα κλίμα αναξιοπιστίας του Ελληνισμού απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία. Η οποία μέχρι σήμερα δεν έχει επιδείξει καμία έμπρακτη δυναμική στην τουρκική προκλητικότητα, παρά μόνον χλιαρές ανακοινώσεις που δεν ιδρώνουν τα αυτιά της γείτονος.
Γιατί όμως συμβαίνουν αυτά; Διότι η Ευρώπη δεν λειτουργεί ως ομοσπονδία, ως ολότητα που ενδιαφέρεται για τα συμφέροντα της ευρωπαϊκής κοινωνίας, αλλά μόνο γι’ αυτά των ολίγων. Και ιδιαίτερα των μεγάλων οικονομιών που δεν βλέπουν ολόκληρο το δάσος παρά μόνο το δέντρο. Τα δικά τους συμφέροντα. Άρα τα κατά καιρούς λεγόμενα από πολιτειακούς και πολιτικούς παράγοντες περί ταυτίσεως των ελληνικών συνόρων με τα ευρωπαϊκά έχουν μόνον εύηχο χαρακτήρα και όχι πρακτικό.
Είναι λυπηρό, αλλά τα συμβαίνοντα σήμερα στην κυπριακή Α.Ο.Ζ. ευτελίζουν ανεπανόρθωτα την Ε.Ε., απογοητεύουν τον κυπριακό λαό και το σημαντικότερο τη ρεζιλιοποιούν διεθνώς και ειδικώς απέναντι στους Τούρκους. Πιστεύω ότι κάθε νοήμων Ελληνας και πατριώτης διερωτάται: Τι είδους ένωση είναι αυτή, όταν δεν έχει την ικανότητα πιεστικά και δυναμικά να στείλει τους Τούρκους δαρμένους και ταπεινωμένους στο σπίτι τους; Τι σόι ομοσπονδία είναι, αφού δεν μπορεί να προστατέψει τους λαούς της, την περιουσία τους, που είναι και δική της; Ποιος τελικά είναι ο ρόλος της;
Η αλήθεια είναι ότι η ευρωπαϊκή υπόθεση είναι για γέλια και για κλάματα. Για γέλια, γιατί δεν έχει κοινή πολιτική. Τη βλέπουμε στο μεταναστευτικό. Την παρατηρούμε στην παραβίαση της κυπριακής Α.Ο.Ζ., όπου το ψήφισμα εναντίον της Τουρκίας, στο σύνολό του χαρακτηρίζεται από γενικότητες, αοριστολογίες, χλιαρότητα. Κι όλα αυτά, γιατί όπως και παραπάνω τονίσαμε η πολιτική της επισκιάζεται από τα συμφέροντα των μεγάλων οικονομιών. Που δεν θέλουν να τα χαλάσουν με την αγορά των ογδόντα εκατομμυρίων Τούρκων. Για κλάματα βεβαίως είναι, διότι οι αδελφοί μας Κύπριοι πίστεψαν στην ευρωπαϊκή ασφάλεια και προστασία, η οποία δυστυχώς αποδείχθηκε φενάκη. Ένας οργανισμός, ο οποίος ενδιαφέρεται μόνον για τα οικονομικά συμφέροντα των μεγάλων και όχι των μικρών. Δείγμα της ιδιοτέλειας αυτής είναι η μη επίλυση του κυπριακού και η καταπάτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Μεγαλονήσου.
Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι η Ευρώπη πορεύεται σε λάθος δρόμο. Πρέπει όμως να ορθοδρομήσει. Για το καλό των λαών της και ιδιαίτερα των αδύναμων. Και το σημαντικότερο να θεσμοθετηθούν κανόνες κοινής πολιτικής, δημιουργίας άμεσου και ουσιαστικού συστήματος ασφαλείας που θα κινείται υπεράνω συμφερόντων υποστηριζόμενο από ικανό και αμέσου επεμβάσεως ευρωπαϊκό στρατό.
Τότε θα δημιουργήσουμε την ικανή και δυναμική Ευρώπη. Η οποία δεν θα έχει καμία σχέση με τον ευτελισμό, το ρεζιλίκι, την ταπείνωση, την εγκατάλειψη, την απουσία προστασίας και ασφάλειας των λαών της. Αυτήν την Ευρώπη της αλληλεγγύης και των αξιών θέλουμε. Για να έχει νόημα η ύπαρξή της. Διαφορετικά δεν χρειάζεται να υπάρχει…
Από τον Κων/νο Τσιρονίκο
