Εν ψυχρώ δολοφονίες ή και προσπάθειες αυτών μας συγκλονίζουν, καθώς τις ζούμε καθημερινά. Συμβόλαια θανάτων. Αλήθεια, πόσο φτηνή κατάντησε η ζωή μας; Παράνομες διεργασίες και αιματηρά γεγονότα. Ξεκαθαρίσματα λογαριασμών από μαφιόζους. Αδίστακτοι εγκληματίες σε νυχτερινές επιχειρήσεις. Ακόμα και φόνοι από αδέσποτα πυρά, που δέχονται αθώοι και ανύποπτοι άνθρωποι. Τα αθώα αυτά θύματα ο αρχιεγκληματίας Κουφοντίνας, έντεκα φορές καταδικασθείς σε ισόβια, ψυχρός και αμετανόητος, τα χαρακτηρίζει ως «Παράπλευρες απώλειες». Ιδού πόρωση συνειδήσεως. Δηλ. δικαιολογείται για τον φόνο ενός παιδιού, που έτυχε να βρίσκεται στον χώρο δράσης του;
Εδώ, στην Ελλάδα, το έγκλημα εξαπλώνεται όλο και περισσότερο. Άλλαξαν παγκόσμια οι παγκόσμιες συνθήκες και οι συνήθειες των ανθρώπων. Η ελεύθερη επικοινωνία των λαών, ο λοιμός αλλά και ο λιμός, που μαστίζουν υποανάπτυκτες χώρες. Οι μαφίες, που διακινούν εύκολα από τόπο σε τόπο, τα κύματα των μεταναστών, με όσα εγκληματικά στοιχεία φέρουν μαζί τους, ανοίγουν μεγάλες ευκαιρίες για την εξάπλωση του εγκλήματος. Βλέπουμε καθημερινά, πως οι περισσότεροι δολοφόνοι στην Ελλάδα, είναι Πακιστανοί, Γεωργιανοί, Αφγανοί, κατατρεγμένοι από την Αφρική κ.λπ.
Το κακό συν τοις άλλοις είναι πως οι καθημερινές δολοφονίες, που γίνονται, σε μας διαμέσου των μέσων ενημέρωσης προκαλούν έναν εθισμό. Μας κάνουν αδιάφορους και αναίσθητους. Λες και μοιραία περιμένουμε τους δολοφόνους, να διαρρήξουν και τη δική μας πόρτα.
Το έγκλημα απλώνεται αδηφάγο. Εκατοντάδες σπείρες καλά οργανωμένες λυμαίνονται πόλεις και χωριά. Παρακολουθούν επιμελώς, ορμούν διαρπάζουν και εξαφανίζονται.
Το έγκλημα κυρίως στην Ελλάδα, έχει κι αυτό τη διαβάθμισή του. Αρχίζουν από τους «Τσαντάκηδες» τους διαρρήκτες, τους «μπουκαδόρους». Ξηλώνουν βιτρίνες καταστημάτων και εν ριπή οφθαλμού τα αδειάζουν. Φιμώνουν και πνίγουν γέρους ανήμπορους για λίγα ευρώ. Συνήθως μένουν ασύλληπτοι. Ένας διαρκής κλεφτοπόλεμος, μεταξύ του νόμου και της ανομίας. Συνήθως νικούν οι κακοί και οι Αστυνομικοί μπαίνουν σε μια άνιση μάχη, με κουτσουρεμένες αρμοδιότητες, με τους ανεπίτρεπτους, αλλά και άδικους χαρακτηρισμούς (μπάτσοι, Δολοφόνοι…) με ελλιπή ή εφθαρμένα μέσα και οπλισμό, εκτεθειμένοι καθημερινά σε εγκληματικές ενέργειες. Και η Πολιτεία, η μόνη υπεύθυνη για την ασφάλεια των πολιτών, αμοίβει τους Αστυνομικούς, με πενιχρούς μισθούς. Πόσο να βαστάξει η Αρετή ενάντια στην κακία; Διακινδυνεύουν καθημερινά τη ζωή τους, αντιμετωπίζοντας τόσους κινδύνους, με μισθούς απλής επιβίωσης.
Στην Ευρώπη και κυρίως στην Αμερική, ο αστυνομικός όταν βρεθεί σε κίνδυνο, πυροβολεί ατιμωρητί τον εγκληματία. Ο αστυνομικός όμως στην Ελλάδα όταν βρεθεί σε παρόμοια περίπτωση, διστάζει γιατί ξέρει πως τον περιμένει η Ε.Δ.Ε. Γι’ αυτό και οι εγκληματίες στην Ελλάδα αισθάνονται πως υπερτερούν έναντι των αστυνομικών. Άσε που κατάντησαν οι ποινές κατά των κακούργων να είναι χαϊδολογήματα.
Το έγκλημα όμως, δεν είναι αυτό, που βλέπουμε κάθε μέρα στα Μέσα Ενημέρωσης. Η διάβρωση που προκαλεί στην κοινωνία είναι πολύ βαθύτερη, από όσα ακούμε. Υπάρχουν αφανείς και αθέατες οργανώσεις, όπου τα εγκλήματά τους είναι τόσο οργανωμένα όσο και εκτεταμένα. Κρυφό εξωλοθρευτικό θανατικό.
Το εμπόριο όπλων, που περνούν και φεύγουν σ’ άλλες χώρες ή και κρατούνται στην Ελλάδα, προς εξυπηρέτηση της μαφίας. Εμπόριο λευκής σαρκός. Διακινούν νέα κορίτσια, που τα μπλέκουν στην πορνεία. Ο μεγαλύτερος εξευτελισμός της προσωπικότητας. Με μεθόδους απάνθρωπες, τα καταντούν τελικά κοινωνικά ράκη.
Η διακίνηση ναρκωτικών πολλαπλασιάζει τους χρήστες, που τελικά τους στέλνουν στον θάνατο. Μαφίες και συμμορίες πωλούν τα παράνομα εμπορεύματά τους, μπροστά στα μάτια πολιτών και Αστυνομικών. Και βέβαια σε βάρος των νόμιμων εμπόρων που πληρώνουν φόρους, ενοίκια κ.λπ.
Περνούν και αφήνουν πίσω τους τα αιματοβαμμένα ίχνη τους, Σπείρες Οικονομικών εγκλημάτων, όπως η NOVARTIS, διακινούν ευπρεπείς πατριώτες μας, με τις λευκές ποδιές και τα ματωμένα χέρια. Τρωκτικά λυμαίνονται τα κρατικά Ταμεία, με διασπάθιση χρημάτων πολλών εκατομμυρίων. Και πολλά άλλα, «ων ουκεστί αριθμός».
Πώς να διορθωθεί το κακό; Με ποινές τσεκουράτες; Απεδείχθησαν ανώφελες και ανεπαρκείς. Δυστυχώς για χρόνια θα πάμε χέρι χέρι με τους εγκληματίες. Εκτός και αν ληφθούν καίρια και αποτελεσματικά μέτρα. Πρώτα η ενίσχυση της παραπαίουσας Παιδείας. Η μόνη λύση, για μία ευνοούμενη και πολιτισμένη χώρα. Να παταχθεί η ανεργία η οποία τροφοδοτεί την παρανομία. «Αργία μήτηρ πάσης κακίας» έλεγαν οι Αρχαίοι. Να ισχυροποιηθούν οι θεσμοί και οι Αρχές, όπως είναι η οικογένεια, η αγάπη, η φιλία, η πίστη στον Θεό.
* Από τον Κων. Ι. Παπακωνσταντίνου
