Και το κάνουμε αυτό, για να μπορούμε να βάλουμε κάποιο σύνορο, έναν σταθμό στο πέρασμα του χρόνου. Έτσι πιο εύκολα μπορούμε να προσδιορίσουμε χρονικώς τα γεγονότα και να συγχρονιστούμε με τους άλλους, τους συνανθρώπους μας. Η ζωή μας είναι προσωρινή. Και, δυστυχώς, δεν είναι μόνο αυτή προσωρινή. Είναι και όλα όσα έχουν σχέση μ’ αυτήν: τα υλικά αγαθά, οι απολαύσεις, οι χαρές και οι θλίψεις, οι φιλίες μας, οι γνωριμίες.
Για κάθε «νέο έτος» σημαίνει για μας μια «παράταση» της ζωής μας, μια ακόμη συνέχεια του μόχθου, της αγωνίας μας. Σημαίνει όμως, για όσους πιστεύουν, «δώρο» του Θεού. Σημαίνει μια «ευκαιρία», άλλη μια «ευκαιρία», μετάνοιας και αλλαγής. Σημαίνει το μικρό, το λίγο, μπροστά στο μεγάλο, στην αιωνιότητα που είναι ο Θεός.
Οι μαθητές του Πυθαγόρα κάθε βράδυ, όταν επρόκειτο να κοιμηθούν, έκαναν στους εαυτούς τους τον «απολογισμό» της ημέρας, «Τι παρέβην; Τι δ’ έρεξα; Τι μοι δέον ουκ εκτελέσθη;» ρωτούσαν στον εαυτό τους.
Όλοι οι άνθρωποι, όλων των εποχών, θέλουμε να ζήσουμε πολλά χρόνια. Όσο γίνεται πιο πολλά. Θέλουμε να μη διακοπεί η ζωή μας, να μη μας βρει ποτέ ο θάνατος. Αυτή η τάση μας για παράταση της ζωής μας, για μια ζωή χωρίς τέλος είναι αποτέλεσμα του προορισμού μας. Γιατί είμαστε προορισμένοι για την αθανασία, όπως αθάνατος είναι και αυτός που μας δημιούργησε. Και αυτός, που μας δημιούργησε, μας έδωσε τη ζωή μας δώρο. Ένα δώρο με προσωρινότητα, που κάθε «Νέο Έτος» είναι ευκαιρία να το αξιολογήσουμε. Να θεωρήσουμε, δηλαδή, αυτό το δώρο, τη ζωή μας, σαν ένα στάδιο για αγώνα. Και όπως κάθε αθλητής μετά από κάθε αγώνα κάνει την αυτοκριτική του, έτσι κι εμείς στο τέλος του αγώνα, που κράτησε όλον τον προηγούμενο χρόνο, πρέπει να αναλογιστούμε: Τι παραβάσεις κάναμε, τι πράξαμε και τι, από αυτά, που έπρεπε να κάνουμε, δεν κάναμε. «Νέο έτος», Λοιπόν. Νέο άνοιγμα στην αυλαία της ζωής μας. Τώρα, που η παλιά παράσταση της ζωής μας έγινε παρελθόν, τώρα, που ακόμα είναι νωπά τα χειροκροτήματα, μπορούμε να ιδούμε τα λάθη μας και τα σωστά μας. Μπορούμε να ιδούμε, αν ωφελήσαμε και αν ωφεληθήκαμε απ’ αυτήν. «Νέο έτος», νέο ξεκίνημα, νέα εξόρμηση με στόχο τη βελτίωσή μας. «Νέο έτος», ευκαιρία για τον ετήσιο απολογισμό μας. Μόνο με τον ειλικρινή απολογισμό θα μάθουμε να μην επαναλάβουμε τα σφάλματα του παλιού χρόνου. Να ξανακάνουμε ό,τι καλό κάναμε την προηγούμενη χρονιά. Να προγραμματίσουμε τη δράση μας για την καινούρια χρονιά.
Όταν με τέτοιες σκέψεις αντιμετωπίζουμε και υποδεχόμαστε κάθε «νέο έτος», πρέπει να είμαστε βέβαιοι ότι δε θα παρατείνεται άδικα η ζωή μας. Θα έχει νόημα και περιεχόμενο. Τότε μόνο θα έχουν αξία οι ευχές: «Χρόνια πολλά», «Ευτυχές το Νέο έτος», «Καλή χρονιά». Τότε μόνο ο Θεός θα ανοίξει τον καινούριο χρόνο νέους ορίζοντες. Γιατί χωρίς τον Θεό, όσο κι αν προσπαθήσουμε να καλοπιάσουμε τη νέα χρονιά με ευχές και κολακευτικά λόγια, τίποτα δεν θ’ αλλάξει. Μόνο, αν μέσα μας τώρα, το «Νέο Έτος», κάψουμε τα πάθη μας και τις κακές μας επιθυμίες, θ’ ανοίξουν νέοι δρόμοι μπροστά μας. Δρόμοι χαράς, αγάπης, ειρήνης, ελπίδας, ευτυχίας και προκοπής.
Από τον Γιώργο Ξενόφο, συγγραφέα
