Συνολικά δέκα μέλη ΔΕΠ σήμερα. Ήμασταν είκοσι και σε βάθος 35ετίας μείναμε δέκα και σύντομα θα είμαστε επτά ίσως και έξι. Επίσης το έκτακτο προσωπικό που την εποχή της ευμάρειας ξεπερνούσε τα σαράντα μέλη, σήμερα μετά βίας ξεπερνά τα δέκα. Τα μαθήματα του προγράμματος σπουδών ήταν 48 υποχρεωτικά, επιλογής υποχρεωτικά και επιλογής προαιρετικά, εκ των οποίων τα 37 ήταν και εργαστηριακά. Σήμερα είναι 39, όλα υποχρεωτικά, εκ των οποίων 25 είναι και εργαστηριακά, με πρόθεση για περαιτέρω συρρίκνωση λόγω έλλειψης πόρων και προσωπικού. Προέκυψαν όμως τα τελευταία γνωστά γεγονότα και το θέμα πάγωσε. Η στροφή του τμήματος αλλά και άλλων τμημάτων της ΣΤΕΦ ήταν ολοφάνερη. Ο τεχνολογικός χαρακτήρας των ΤΕΙ άρχισε να φθίνει, ειδικότερα από το 2000 και μετά που άπαντες έπρεπε να είναι με Διδακτορικά. Οι συνάδελφοι που βρήκα τότε ήταν εξαιρετικοί στη δουλειά τους. Άοκνα χωρίς τα προσόντα καθηγητών με διδακτορικά, δούλεψαν σκληρά και δημιούργησαν καινούργια εργαστήρια, αναβάθμισαν υπάρχοντα, χρεώθηκαν εξοπλισμούς και ήταν οι πυλώνες του σημερινού Τμήματος, που κατά γενική ομολογία ήταν και είναι ένα από τα καλύτερα στην Ελλάδα.
Όπως φαίνεται όμως η πορεία του τμήματος έπρεπε να σταματήσει. Προσπάθησαν να το εφαρμόσουν με το σχέδιο «Αθηνά», αλλά δεν υλοποιήθηκε. Τώρα η κυβέρνηση με τις ευλογίες των μνημονίων και του ΤΕΕ το επιχειρούν πάλι. Δεν είναι τυχαίο ότι πρόσφατα άρχισαν να δραστηριοποιούνται στη Λάρισα γνωστά ΙΕΚ, που προφανώς θα θελήσουν να καλύψουν το κενό που πρόκειται να δημιουργηθεί. Έτσι βλέποντας μετά το 2000 τη χαμηλή βαθμολογία των εισακτέων στο Τμήμα και τη γενικότερη απαξία της πολιτείας, των γονέων και των παιδιών, των οποίων η προτίμηση για τμήματα ΤΕΙ ήταν αρκετά χαμηλή, σκέφτηκα πως μελλοντικά μία πιθανή εναλλακτική λύση θα ήταν η συνένωση με το Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Η/Υ του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, που ήταν άλλωστε και ομόφωνη απόφαση του τμήματος πολύ πρόσφατα.
Όταν διορίστηκα πίστευα ότι θα είμαι σε ένα υψηλού επιπέδου Τεχνολογικό Ίδρυμα, όπως τα IUT (Institute Universitaire de Τechnologie) της Γαλλίας, δηλαδή Πανεπιστημιακά Τεχνολογικά Ινστιτούτα. Εκπαιδευτικά ιδρύματα κάτω από τη σκέπη των Πανεπιστημίων με δυνατότητες «ώσμωσης», δηλαδή συγκοινωνούντα δοχεία τόσο για το εκπαιδευτικό προσωπικό όσο και για τους φοιτητές μεταξύ των δύο ιδρυμάτων. Ωστόσο παρόλο που την εποχή εκείνη είχα τα προσόντα να είμαι σε Πανεπιστήμιο, διορίστηκα στο Τμήμα Ηλεκτρολογίας του ΤΕΙ Λάρισας, αφού δεν αποδέχτηκα θέση PostDoc (Doctorat d' etat) στο École Nationale Supérieure de Physique de Strasbourg. Έτσι από το 1984 μέχρι σήμερα με γνωστικό αντικείμενο «Ηλεκτρονικά Ισχύος» διδάσκω θεωρία και εργαστήριο δύο πολύ σημαντικών μαθημάτων του προγράμματος σπουδών. Τώρα στη «δύση» της ακαδημαϊκής μου πορείας, έρχεται ένα νομοσχέδιο που επιτρέπει στους πανεπιστημιακούς να πουν σε πολλούς εξ ημών πως δεν κάνουμε για το Πανεπιστήμιο και δεν μπορούμε να ενταχθούμε άμεσα σε κανένα τμήμα του, αλλά θα τοποθετηθούμε σε ένα «Γενικό Τμήμα», από τον οποίο για να βγούμε πρέπει πρώτα «κάποιοι πανεπιστημιακοί» να αποφασίσουν αν έχουμε τα προσόντα. Προσωπικά δεν υποστηρίζω ότι έχω τα απαιτούμενα ερευνητικά για τα οποία ενδιαφέρεστε μόνον και τα οποία διατείνεστε ότι έχετε μόνον εσείς. Ωστόσο τα είχα κάποτε. Δηλαδή τότε που τις λέξεις «έρευνα», «Διδακτορικό» δεν τις συναντούσες εύκολα στο λεξιλόγιο των ΤΕΙ. Όμως έχω 34 χρόνια διδακτική και εργαστηριακή εμπειρία, 16 χρόνια διοικητική ως πρόεδρος του Τμήματος και 30 χρόνια επαγγελματική.
Παρ’ όλα αυτά η θέση μου ήταν και είναι σταθερά υπέρ της συνένωσης με ίσους όρους των δύο ιδρυμάτων αλλά όχι της κατάργησης του ΤΕΙ. Η ανεπάρκεια του νομοσχεδίου είναι εμφανέστατη, όχι μόνο για τον εμπαιγμό των καθηγητών, αλλά και των φοιτητών που τους χρυσώνουν το χάπι με τον δήθεν Πανεπιστημιακό τίτλο που θα πάρουν, αφού πρώτα απεμπολήσουν το πτυχίο του Ηλεκτρολόγου Μηχανικού ΤΕ για ένα πτυχίο, μη Μηχανικού, 4ετούς φοίτησης, χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα, αρκεί που θα είναι όμως του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Κ. Υπουργέ δεν μπορώ να πιστέψω ότι είστε της άποψης να «σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν». Θα ήθελα λοιπόν μια ευθεία απάντηση σεβόμενος τα 35 χρόνια ακαδημαϊκής προσφοράς που θα έχω στο ΤΕΙ στις 31/08/2019 οπότε και συνταξιοδοτούμαι. Γνωρίζω ότι προέρχεστε από τον ακαδημαϊκό χώρο. Απαντήστε μου λοιπόν αν είναι δίκαιο ή όχι ένας «Τακτικός Καθηγητής του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών ΤΕ του ΤΕΙ Θεσσαλίας, με γνωστικό αντικείμενο Ηλεκτρονικά Ισχύος από το 1984, να αποχωρεί αυτοδικαίως από το Πανεπιστήμιο πλέον Θεσσαλίας και όχι από το ΤΕΙ, από ένα αδιαβάθμητο Γενικό Τμήμα σε προσωποπαγή θέση». Θα πρότεινα λοιπόν η αξιολόγηση, όπως έγινε και σε άλλα ιδρύματα, να είναι μία απλή τυπική διαδικασία, με βάση την οποία τα μέλη ΔΕΠ να ενταχθούν κατευθείαν στα υπό ίδρυση νέα τμήματα ή ακόμη καλύτερα θα έλεγα στα ήδη υπάρχοντα ομότιτλα του Πανεπιστήμιου Θεσσαλίας, χωρίς επομένως να είναι απαραίτητη η δημιουργία του Γενικού Τμήματος, αλλά και των νέων τμημάτων της ΣΤΕΦ, τα οποία εκ προοιμίου θεωρώ θνησιγενή.
Απευθυνόμενος στους συνοδοιπόρους σας συναδέλφους μου, των οποίων τα γραφόμενα παρακολουθώ ανελλιπώς, χωρίς να θέλω να προσβάλω ούτε να μειώσω κανέναν, θεωρώ πως τα κίνητρά τους είναι ιδιοτελή και φαίνεται ξεκάθαρα ποιες ήταν και είναι οι προθέσεις τους. Θέλουν απλά να γίνουν «Πανεπιστημιακοί». Απόλυτα θεμιτό, αλλά όπως λέει η γνωστή ρήση «η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι μόνο τίμια, πρέπει και να φαίνεται τίμια».
Από τον Γιάννη Ανδρίτσο, καθηγητή του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών ΤΕ
