*Η Νοτοπούλου διαχειρίζεται υπουργείο στα 30! Και ο πρωθυπουργός μια ολόκληρη χώρα κοντά στα 40!
*Η Περιστέρα από μηχανικός γίνεται ... καθηγήτρια Πανεπιστημίου! Παλαιότερα το αυτό έπραξε και η σύζυγος άλλου πρωθυπουργού. Από βρεφονηπιαγωγός η Νατάσα ... γιατρίνα!
*Η κυρία Παπακώστα θα φροντίζει πλέον για την ασφάλειά μας!
*Η καλλίγραμμη και πρώην αγωνίστρια, δικηγόρος, κυρία Αχτσιόγλου ως υπουργός, θα φροντίζει για την εργασία μας και τα δικαιώματά μας.
*Ο Πολάκης όταν δεν θα βρίζει τους αντιπάλους του στα διαδικτυακά μέσα και αφού θα βρίσκει τον χρόνο, θα «μάχεται» με τα συμφέροντα για την καλή μας την υγεία.
*Και ο Τέρενς, αυτός ο λαμπρός δημοσιογράφος, που αναγκάσθηκε να αφήσει το επάγγελμα για να προσφέρει περισσότερα, θα φροντίζει για την καλή μας εικόνα στο εξωτερικό...
«Ντρέπομαι για λογαριασμό όσων τον ψήφισαν» είχε πει η κυρία Παπακώστα για τον πρωθυπουργό Αλέξη που της έδωσε υπουργικό θώκο, αλλά εκείνος, υπεράνω, μεγαλόψυχος, έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια τη δυσφορία της κοινής γνώμης, ενώ βέβαια η επιλογή του δεν θα επιβαρύνει τον ίδιο αλλά την τσέπη των φορολογούμενων πολιτών.
Μήπως όμως έχουν κάποια εξήγηση όλα αυτά τα περίεργα που συμβαίνουν στη χώρα μας; Κάτι μου λέει ότι ο πρωθυπουργός Αλέξης, διορίζει συνεργάτες, περιορισμένων ικανοτήτων. Μην έχει, ή δείχνει κάποιος, παραπάνω ικανότητες από τον ιδιο! Το λες κόμπλεξ, το λες ανικανότητα ορθολογικής αξιολόγησης, όπως και να το πει κανείς, ο Αλέξης δείχνει αποφασισμένος «το δικό του πάντα να γίνεται» αδιαφορώντας για την απήχηση των επιλογών του στην ελληνική κοινωνία. Τόσο πολύ που γνωρίζει ότι δυσανασχετούν ακόμα και οι σύντροφοί του! Τακτική Ανδρέα Παπανδρέου! Με τη διαφορά ότι εκείνος έδινε πολλές υποσχέσεις αλλά αρκετές τις υλοποιούσε. Επέλεγε όποιον συνεργάτη ήθελε αλλά αν δεν του έβγαινε, μονομιάς τον παραιτούσε στον αέρα!
Και βέβαια κανείς δεν θα είχε αντίρρηση να μας κυβερνούν νέοι άνθρωποι, αρκεί να μην είναι αζύμωτοι στον στίβο της ζωής. Αλλά, να έχουν ένσημα εργασίας και εμπειρίες. Και η κοινωνική τους δραστηριότητα να μην περιορίζεται μόνο στην εκτόξευση ύβρεων και αντικειμένων στις εθνικές παρελάσεις και στις πορείες ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Δεν έχω τίποτα με τη μορφονιά κυρία Αχτσιόγλου, αλλά πώς σε τέτοια ηλικία να καταλάβει την αγωνία των γονιών που βλέπουν τα παιδιά τους να μαραζώνουν στην ανεργία; Ούτε βεβαίως έχω κάτι εναντίον της άλλης κοπελιάς, της κυρίας Νοτοπούλου, επιλογή «οικογενειακής» υπόθεσης είναι, αλλά η κυρία ούτε ως καθαρίστρια που προσελήφθη στον Δήμο Θεσσαλονίκης δεν εργάσθηκε. Πώς να την δούμε από ιδιαιτέρα σε γραφείο, ξαφνικά... υπουργό; Τι πρόλαβε να μάθει από τη ζωή στα 30;
Θυμάται μήπως κανείς πόσο πιο αποτελεσματικά απέδιδαν στη δουλειά τους σε υπουργεία κάποιοι άλλοι νεαροί και νεαρές, διορισμένοι τότε από τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου; Τι πρόσφεραν όλοι αυτοί «της παρέας», που μπαινόβγαιναν στα υπουργεία με τα ποδήλατα και τα σακίδια στην πλάτη; Πότε επιτέλους θα σταματήσει στην Ελλάδα το «φιλικό περιβάλλον» των πρωθυπουργών να παίζει με τα αξιώματα ευθύνης, σε βάρος των πολιτών;
Δεν είναι αληθές ότι τις αποτυχημένες υπουργοποιήσεις τις πληρώνουν στο τέλος μόνον οι πρωθυπουργοί και οι κυβερνήσεις τους. Η αλήθεια είναι ότι τις πληρώνει κάθε φορά ο ελληνικός λαός. Το «φιλικό περιβάλλον» σε πολλές κυβερνήσεις έχει καταχρεώσει τον κρατικό κορβανά αλλά κυρίως παρήγαγε πρόχειρα νομοθετήματα ασύμβατα με την ταυτότητα της χώρας και την ιστορία των Ελλήνων. Δυστυχώς όμως οι πιέσεις του «περιβάλλοντος» των πρωθυπουργών είναι πιο ισχυρές των επιθυμιών τους και των δεσμεύσεων για ολιγομελή υπουργικά συμβούλια, αλλιώς δεν εξηγείται η προεκλογική δήλωση Τσίπρα ότι «θα καταργούσε το έκτρωμα των 50 υπουργών των άλλων κυβερνήσεων». Αυτός, πριν λιγες ημέρες, όρκισε 53 υπουργούς!
Από τον Χρήστο Τσαντήλα
