Οταν μας διδάσκουν οι νέοι

ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

Aπό τον Βασίλειο Χ. Στεργιούλη

Είναι γνωστό ότι οι Eλληνες ζούμε μια ιδιότυπη κατοχική περίοδο. Φτωχοποίηση, ανεργία, χρεοκοπίες, πλειστηριασμοί, κατασχέσεις, υπερφορολόγηση, μετανάστευση των νέων μας -μάλιστα των επιστημόνων- στο εξωτερικό, τρομοκρατική αύξηση της εγκληματικότητας, ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση, ισλαμοποίηση της χώρας, αθεϊστική επίθεση κατά της Ορθοδοξίας, ίδρυση ισλαμικού τεμένους, φιλοξενία της ισλαμικής θεολογίας στις ορθόδοξες θεολογικές μας σχολές, αλλαγή του χαρακτήρος και του περιεχομένου του ορθοδόξου θρησκευτικού μαθήματος, άρνηση εκπλήρωσης του τάματος των Αγωνιστών του 1821, αλλαγή του οικογενειακού δικαίου με την ψήφιση αμοραλιστικών και διαλυτικών του θεσμού της οικογένειας και της κοινωνίας νόμων και πολλά άλλα.

Το παράδοξο είναι ότι πολλά από αυτά συμβαίνουν με τη δική μας ανοχή και συνεργασία, γιατί όχι και πρωτοβουλία. Ορθώς ειπώθηκε ότι ζούμε μια νέα τουρκοκρατία. Η καλύτερα oθωμανοκρατία. Ο δε εχθρός δεν βρίσκεται έξω, αλλά μέσα από τα τείχη. Είμαστε εμείς οι ίδιοι, αφού συνεργαζόμαστε και συμπράττουμε πολλές δε φορές και πρωτοπορούμε, σε όλα αυτά τα ανομήματα.
Εξαίρεται και εκθειάζεται δικαίως με λόγους η δημοκρατία. Το δημοκρατικό πολίτευμα. Όμως η συμπεριφορά μας είναι ήκιστα δημοκρατική. Η αληθινή δημοκρατία δεν είναι «φανφάρες» και κορώνες λεκτικές, αλλά τρόπος ζωής. Είναι εύκολη η καύχηση για τη δημοκρατία αλλά τη διασύρει και την εκθέτει κανείς, όταν δεν αποδεικνύεται στην πράξη.
Τονίζεται συχνά η λαϊκή κυριαρχία. Πόσο όμως σύννομες και δημοκρατικές και σύμφωνες με τη λαϊκή βούληση είναι πολλές από τις ενέργειες όσων διαχειρίζονται την εξουσία, είναι γνωστό. Πρόχειρη απόδειξη είναι ότι ποτέ δεν έγινε δημοψήφισμα για να εκφραστεί η λαϊκή θέληση σε βασικά και κεφαλαιώδη θέματα, όπως η αλλαγή του οικογενειακού δικαίου, τα σύμφωνα συμβίωσης, οι έμφυλες (ορθότερα άφυλες) ταυτότητες, που, όπως γράφηκε, ευτελίζουν κάθε έννοια ανδρισμού κ.ά.
Έλαβαν χώρα στις αρχές του τρέχοντος έτους δύο ογκώδη συλλαλητήρια στις δύο μεγάλες πόλεις Αθήνα και Θεσσαλονίκη για το εθνικό θέμα της Μακεδονίας. Για να μην γίνει δηλαδή αποδεκτή σύνθετη ονομασία του γειτονικού κρατιδίου των Σκοπίων με πρώτο ή δεύτερο συνθετικό τη λέξη Μακεδονία. Κεντρικό σύνθημα ήταν: «Η Μακεδονία είναι μία και είναι Ελληνική». Και αντί να γίνει σεβαστή η απαίτηση τόσου λαού, που διακηρύχθηκε με εθνικό παλμό, διεβλήθη και συκοφαντήθηκε το συλλαλητήριο. Αμφισβητήθηκε ο αριθμός των συμμετασχόντων, που κατέκλυσαν κυριολεκτικά την πρωτεύουσα, καθώς και οι ιδεολογικές τους πεποιθήσεις και τα κίνητρά τους εν γένει.
Και, σαν να μην έφθαναν όλα αυτά προχώρησαν οι κυβερνώντες σε διαπραγματεύσεις για την ονομασία των Σκοπίων με κεντρική βάση και άξονα σύνθετη ονομασία. Δηλαδή εντελώς αντίθετα προς την εκφρασθείσα θέληση του λαού. Και φαίνεται πως προχωρούν σε συμφωνία. Μένει να δούμε ποια ακριβώς θα είναι αυτή και πόσο θα αφίσταται από τη λαϊκή βούληση, που εκφράστηκε στα δύο ογκωδέστατα συλλαλητήρια.
Δεν είναι δε η πρώτη, ούτε η μοναδική φορά που ο ελληνικός λαός εκφράστηκε με αίσθημα ευθύνης και πατριωτισμού για το εθνικό ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων. Του κρατιδίου, που οικειοποιείται όλως αυθαιρέτως και ανιστόρητα την ελληνικότητα της Μακεδονίας και τον πολιτισμό της.
Πάντοτε έδειξε ο λαός την ευαισθησία του βάζοντας πάνω από οποιοδήποτε προσωπικό συμφέρον (κέρδος, φήμη, προβολή κ.ά.), το φιλότιμο και το εθνικό συμφέρον. Τόσος οι Έλληνες του εσωτερικού, όσο και οι του εξωτερικού με τις Μακεδονικές οργανώσεις τους. Είναι γνωστές οι ενέργειές τους για το εθνικό αυτό ζήτημα διαχρονικά. Και προκάλεσαν ιδιαίτερη συγκίνηση η παρουσία και οι δηλώσεις τους στα συλλαλητήρια.
Αλλά και η νέα γενιά, οι αθλητές μας έδειξαν αίσθημα ευθύνης και εθνικής υπερηφάνειας. Είναι χαρακτηριστική η ενέργεια των κοριτσιών της εθνικής ομάδος χάντμπολ. Αποσύρθηκαν από την EURO 2017 από αντίδραση προς τις σκοπιανές αντιπάλους τους, που επέμειναν να χρησιμοποιούν το όνομα «Μακεδονία». Πλήρωσαν βέβαια με ακριβό τίμημα αυτήν τους την αντίδραση. Τιμωρήθηκε η Εθνική Ομάδα με αποβολή από τη διοργάνωση. Τόσο εχθρικά τις φέρθηκαν οι άσπονδοι όντως φίλοι μας της EURO! Αλλά τι μ’ αυτό; Δεν υπέκυψαν. Έφυγαν με σεμνή περηφάνια οι κοπέλες μας. Με ψηλά το κεφάλι, όπως και το εθνικό τους φρόνημα, παρά την ταπείνωση που δέχθηκαν. Έδωσαν μάθημα τιμής και εθνικής αξιοπρέπειας. Πώς, αλήθεια, θα σταθούν απέναντί τους όσοι πολιτικοί τυχόν αποδεχθούν σήμερα εκχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς;