Με αγώνες κατοχυρώθηκαν τα δικαιώματα των εργαζομένων για μια καλύτερη ζωή. Αναδύεται μια νέα κοινωνική τάξη, η αστική(έμποροι, βιομήχανοι, τραπεζίτες), η οποία έχει τα κεφάλαια και τις εγκαταστάσεις για την απασχόληση του εργατικού δυναμικού.
Μετά την μεταπολίτευση, ένα μεγάλο μέρος της αστικής τάξης στην Ελλάδα ήταν οι έμποροι και οι βιοτέχνες, που ήταν καλύτερα αμειβόμενοι από τους εργάτες. Ταυτίστηκαν, όμως, με τους μεγαλοαστούς, αντιγράφοντας συνήθειες και πρακτικές. Ο συνδικαλισμός δεν είναι προνόμιο της εργατικής τάξης, αλλά επεκτείνεται σε όλους τους εργαζόμενους.
Ένα ακόμη χαρακτηριστικό της μεταπολίτευσης είναι η γιγάντωση του δημοσίου τομέα, όπου οι συνδικαλιστικές ηγεσίες είχαν, δυστυχώς, προδώσει τον ρόλο που έπρεπε να παίζουν, εκείνον δηλαδή της προστασίας των επαγγελματικών και κοινωνικών συμφερόντων των πολιτών απέναντι στην πολιτική εξουσία, και είχαν μετατραπεί σε εξαρτήματα πολιτικής ελίτ και διαπλεκόμενων αντιλαϊκών συμφερόντων, που έκαναν εξυπηρέτηση. Μέλη τους είναι και πρώην αφισοκολλητές διαφόρων αποχρώσεων που πληρώθηκαν αδρά για τον ρόλο τους.
Η ανάγκη για συνδικαλισμό των μικρομεσαίων δεν υπήρχε, γιατί ο ρυθμιστικός τους παράγοντας ήταν το κέρδος και όχι οι συνθήκες δουλειάς -δουλεύω παραπάνω, κερδίζω, επενδύω, κερδίζω. Όπως και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που δημιουργήθηκαν, ήταν θέμα γοήτρου να ανήκουν στην νεοφιλελεύθερη πλευρά. Η παγκοσμιοποίηση με το φτηνό χρήμα έδωσε ανάπτυξη στους μικρομεσαίους δίνοντας τους επίσης την ψευδαίσθηση της αύξησής τους. Στην ουσία, ήταν παραπάνω εκτεθειμένοι σε περιόδους κρίσης, γιατί όταν πέφτουν τα σύνορα, ο μεγάλος επικρατεί, ή αλλιώς το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό.
Κάποιοι θα διάβασαν ή θα άκουσαν για την εμπορική συμφωνία Καναδά-ΕΕ, την CETA και την ταύτισαν μόνο με την βιωσιμότητα της φέτας: Καλό θα είναι να ενημερωθούν περισσότερο και να αφυπνιστούν γιατί θα αναπολούμε την καλοπέραση των μνημονίων!
Ποια είναι σήμερα η κατάσταση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων,(Μμε) είναι σε ανάκαμψη; Σταθεροποιήθηκαν; Ισχύουν και τα δυο για μικρό όμως ποσοστό ΜμΕ.
Το 2015 είχαμε 380.000 ανασφάλιστους ΜμΕ δηλαδή δεν μπορούσαν να πληρώσουν το ταμείο τους και οι προσδοκίες για 400.000 ΜμΕ να ενταχτούν στον εξωδικαστικό μηχανισμό δεν επετεύχθη. Η ραχοκοκαλιά της οικονομίας διαλύθηκε, παρόλα αυτά επειδή στους μικρομεσαίους δεν χαρίστηκε ποτέ τίποτα, σήμερα αγωνίζονται για την επιβίωση τους. Το κράτος οφείλει, ανεξάρτητα από τις μνημονιακές δεσμεύσεις, να στηρίξει τις περίπου 700.000 εναπομείνασες επιχειρήσεις που ζουν τις οικογένειες τους.
Δεν μπορείς να βοηθάς μόνο τους αδύναμους και να κουρεύεις δάνεια του ΟΕΚ και τους μικρομεσαίους να τους βάζεις σε διαδικασία κατάσχεσης των περιουσιακών τους στοιχείων, για να μπουν αύριο στην πλατφόρμα των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, που τα περισσότερα χρέη δημιουργήθηκαν στα χρόνια των μνημονίων με φόρους που δεν τους αναλογούσαν και ούτε μπορούσαν να πληρώσουν. Η σημερινή κυβέρνηση υποχρεούται να επουλώσει τις πληγές των μνημονίων στους μικρομεσαίους νομοθετικά γιατί το κράτος έχει συνέχεια.
Με την δεδομένη κατάσταση είναι επιτακτική ανάγκη να συσπειρωθούν οι ΜμΕ στα συνδικαλιστικά όργανα και να παλέψουν για την ανατροπή της λανθασμένης πολιτικής της κυβέρνησης. Παράλληλα, δεν πρέπει να τρέφουν αυταπάτες για τις υποσχέσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης που μοιάζουν με ανέκδοτο, ότι θα στηρίξει την ΜμΕ και σε τρία χρόνια θα δημιουργήσει 600.000 νέες θέσεις εργασίας όταν αυτοί με τις πολιτικές τους όταν κυβέρνησαν διέλυσαν μια υγιή κοινωνία και την οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση, και με χειροπέδες στη φυλακή για χρέη στο δημόσιο άνω των 5.000 ευρώ και αφήνοντας εκτός του συστήματος υγείας 400.000 οικογένειες μικρομεσαίων.
Κανείς δεν μπορεί να μηδενίσει αυτό που έκανε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δίνοντας ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε όλους τους Έλληνες. Ας ασχοληθεί τώρα με το 1% των οφειλετών του δημοσίου που αντιπροσωπεύουν το 74% του χρέους.
*Του Αριστοτέλη Ανδρέου
*Ο Αριστοτέλης Ανδρέου είναι μέλος της Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Λάρισας
