H Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

* Του Γιάννη Θεούλη, επιτίμου δικηγόρου

Οι γυναίκες όλου του κόσμου κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου γιορτάζουν την ημέρα της γυναίκας με απόφαση του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών.
Αρχικά οι εορταστικές εκδηλώσεις για την ημέρα της γυναίκας εξέπεμπαν πολιτικό μήνυμα. Σήμερα σε πολλές χώρες η γιορτή θεωρείται εκδήλωση αγάπης. Όμως στη χώρα μας οι γυναίκες και γενικά οι εργαζόμενοι που εργάζονται υπό τις σημερινές οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες στέλνουν το μήνυμα για καλύτερες συνθήκες απασχόλησης και καλύτερες αποδοχές.

Εκτός από το πολιτικό μήνυμα σήμερα θα τιμηθεί και θα υμνηθεί η προσφορά και η θυσία της γυναίκας προς την κοινωνία. Η γυναίκα όπως έχει πλασθεί από τη φύση και την υπέρτατη δύναμη είναι προορισμένη να γεμίζει τη ζωή μας με αγάπη, τρυφερότητα, χαρά, ελπίδα και αισιοδοξία, με πανάκριβο τίμημα και δυσβάστακτο κόστος γι’ αυτήν. Έχει πολλά ευεργετήματα και χαρίσματα, αλλά και βάρη και υποχρεώσεις που δυσκολεύουν τη ζωή τους, υπομένουν τον πόνο και αντέχουν στις αναποδιές και τις τρικυμίες της ζωής.
Έτσι λοιπόν η γλυκιά έκφραση των ματιών της θέλγει τον συνάνθρωπό της ή τον κεραυνοβολεί ή τον αναστατώνει. Το βελουδένιο μειδίαμά της συγκινεί τον συνομιλητή της, εκδηλώνει την ευγένειά της, και δείχνει την κοινωνικότητά της.
Η μελίρρυτη λαλιά της σαγηνεύει, μαγεύει. Το φωτεινό πρόσωπο της θαμπώνει, αιχμαλωτίζει. Η κομψότητα, η σοβαρότητα και το ντύσιμο με όλη τη γυναικεία χάρη δίνουν στη γυναίκα δύναμη και λάμψη, την κάνουν ένα τρομερό πλάσμα που συναρπάζει. Η θηλυκότητα είναι αρεστή σ’ όλους και γοητεύει.
Η σεμνότητα, η σιωπή, η υπακοή, η ευγένεια κερδίζουν τη συμπάθεια, την εκτίμηση και τον σεβασμό των ανθρώπων. Η αγάπη και η τρυφερότητα της γυναίκας δημιουργούν ωκεάνιο κύμα στις ψυχές των ανθρώπων εμπνέουν και μεταρσιώνουν τους συγγραφείς, τους ποιητές και τους μουσουργούς. Που προσφέρουν τα αριστουργήματά τους στον πολιτισμό μας. Ένας μεγάλος ποιητής ανά τους αιώνες, ο ΣΑΙΞΠΗΡ, που έπλασε τους περισσότερους ανθρώπους μετά τον Θεό, έφτιαξε 8.500 χιλ. χαρακτήρες με το τεράστιο ποιητικό έργο του, έγραψε την εξής στροφή για την αγάπη
«Να αμφιβάλλεις αν τα άστρα είναι φωτεινά.
Να αμφιβάλλεις αν ο ήλιος κινείται.
Να αμφιβάλλεις αν η αλήθεια είναι αλήθεια.
Μα να μην αμφιβάλλεις για την αγάπη μου.
Η αγάπη είναι ένα μέρος της ανθρώπινης ζωής, για τη γυναίκα είναι ολόκληρη η ύπαρξή της καταθέτει ο Βύρων. Είναι επίσης το γλυκύτερο νεανικό όνειρο, γιατί όχι και το γλυκύτερο όνειρο των ηλικιωμένων; Την αγάπη ύμνησαν πολλοί άριστοι χειριστές και εκφραστές του γλαφυρού και εκλεπτυσμένου λόγου, όπως ο διάσημος ΜΠΑΡΝΕΣ που με την όμορφη εκφορά του λόγου του εξύμνησε την αγάπη με την περίφημη στροφή του. «Ω, η αγάπη μου είναι ένα κατακόκκινο τριαντάφυλλο, που μόλις άνοιξε μιαν αυγή του Ιούνη. Ω, η αγάπη μου είναι σα μια μελωδία που η μουσική της είναι μια γλυκύτατη αρμονία».
Φαίνεται ότι οι συγγραφείς ανυψώνουν την ψυχή τους με την αγάπη και την παιδεία και εκδηλώνουν την ευαισθησία και τη συγκίνησή τους σε αριστουργηματικά προϊόντα. Θα γίνει αναφορά στο ιστορικό της ημέρας της γυναίκας.
Η 8 Μαρτίου ορίστηκε το 1977 από τον Ο.Η.Ε ως παγκόσμια ημέρα της γυναίκας επέβαλαν την καθιέρωση της γιορτής της γυναίκας οι προοδευτικές ιδέες του 20ού αιώνα. Η αφετηρία εκκίνησης, το έναυσμα δόθηκε στους αρχαίους χρόνους από τη Λυσιστράτη που πρωτοστατεί σε μια ιδιόμορφη φεμινιστική απεργία για να σταματήσει ο πόλεμος των ανδρών.
Κατά τη διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης οι γυναίκες του Παρισιού ζήτησαν στις Βερσαλλίες «Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη».
Με την αγωνιστικότητα και την αποφασιστικότητα των γυναικών γράφτηκε η ιστορία. Στη Νέα Υόρκη των Η.Π.Α στις 8/3/1857 οι εργάτριες υφαντουργίας και ιματισμού κινητοποιήθηκαν για τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και τους χαμηλούς μισθούς. Τη συγκέντρωση των λευκοφορεμένων γυναικών διέλυσε η αστυνομία. Οι ίδιες γυναίκες μετά από δύο χρόνια από τη διαμαρτυρία τους συνέστησαν εργατικό σωματείο. Στη Νέα Υόρκη το 1908 15.000 γυναίκες παρέλασαν, ζητώντας λιγότερες ώρες εργασίας, καλύτερους μισθούς και δικαίωμα ψήφου. Υιοθέτησαν το σύνθημα «Ψωμί και τριαντάφυλλα». Το ψωμί συμβόλιζε την οικονομική ασφάλεια και τα τριαντάφυλλα την ποιότητα ζωής.
Στις Η.Π.Α 28/2/1908 γιορτάστηκε για πρώτη φορά η ημέρα της γυναίκας από το Σοσιαλιστικό κόμμα. Με πρόταση της γερμανίδας σοσιαλίστριας CLARAZETKIN το 1910 καθιερώθηκε ο εορτασμός της ημέρας της γυναίκας.
Το 1960 με την άνοδο του φεμινιστικού κινήματος αναζωπυρώθηκε το ενδιαφέρον για την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας.
Σήμερα όπως αναφέρθηκε στην αρχή του κειμένου χάθηκε το πολιτικό μήνυμα.
Παρ’ όλα αυτά σήμερα πρέπει να τιμήσουμε και να υμνήσουμε τους αγώνες και τις θυσίες των γυναικών. Στην Τεχεράνη το 2007 γυναίκες και άνδρες γιόρτασαν την ημέρα της γυναίκας αλλά διαλύθηκαν από την αστυνομία.
Η σημερινή γυναίκα ισότιμη με τους άνδρες δίνει τον καθημερινό αγώνα και υπηρετεί την κοινωνία και την οικογένεια. Τα βάρη που κουβαλάει είναι επαχθέστερα από τα βάρη και τις υποχρεώσεις των ανδρών.
Η γυναίκα επάξια εισέβαλε σ’ όλους τους εργασιακούς χώρους, προσφέρει τις υπηρεσίες της με υπευθυνότητα και εντιμότητα, συμμετέχει στα οικογενειακά έσοδα συμβάλει στην αναγέννηση της ζωής με αγάπη, πόνο κι αφοσίωση. Και ως κόρη ως σύζυγος και ως μάνα μας καλεί να ζήσουμε την ομορφιά της ζωής. Η αγάπη, η τρυφερότητα, η καλοσύνη και ο πόνος της την καθιστούν μοναδικό, αξιολάτρευτο και αξιοθαύμαστο δημιούργημα της φύσης και του υπέρτατου όντος.
Είναι πράγματι η γυναίκα η δόξα του σύμπαντος, γιατί έχει εσωτερικό κάλος και υπηρετεί ηθικές αρχές και ηθικά βιώματα που καταξιώνουν τον άνθρωπο.
Επιπρόσθετα η γυναίκα είναι η ελπίδα, η αισιοδοξία, η χαρά, το αιθέριο όνειρο, το ζωογόνο φως, ο πόνος, η αφοσίωση και η πανανθρώπινη αξία, η αγάπη.