Η τουρκική επιθετικότητα και οι δικές μας υποχωρήσεις

Ένας πόλεμος δεν έχει ποτέ νικητές και ηττημένους. Ο πόλεμος φέρνει πάντα φτώχεια και σταματά κάθε πρόοδο. Πόλεμος σημαίνει νεκρούς, αναπήρους, τραυματίες, μεγάλες υλικές καταστροφές και άλλα πολλά εξαιρετικά δυσάρεστα πράγματα.

Κατά συνέπεια, το όποιο όφελος προκύψει (αν προκύψει), σίγουρα έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Η απώλεια ανθρωπίνων ζωών δεν μπορεί να αναπληρωθεί ποτέ. Ωστόσο τον πόλεμο τις πλείστες φορές, ειδικότερα στις μέρες μας, δεν τον επιλέγουμε. Μας επιβάλλεται! Κατά συνέπεια εφόσον δεν μπορούμε να τον αποφύγουμε οφείλουμε και πρέπει να είμαστε έτοιμοι να τον αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά…
Τα γράφω όλα αυτά σήμερα, διότι τα όσα παρακολουθούμε να συμβαίνουν με αφορμή τις καθημερινές προκλήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο και στην Κύπρο, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια ειρηνικής συνεννόησης και σίγουρα δημιουργούν βάσιμες ανησυχίες για το μέχρι που μπορεί να το φθάσει η Άγκυρα. Εκτός κι αν ο απρόβλεπτος και αλλοπρόσαλλος τούρκος πρόεδρος λάβει σοβαρά υπόψη του τα όσα του διαμήνυσε ο Νίκος Κοτζιάς που ξεκαθάρισε: ότι η απάντηση της Αθήνας σε νέα παρόμοια πρόκληση όπως αυτή του εμβολισμού της ελληνικής ακταιωρού του Λιμενικού Σώματος από τους τούρκους, δεν θα τύχει ειρηνικής εκ μέρους μας απάντησης.
Οι προκλήσεις τη Άγκυρας εδώ και δεκαετίες αποτελούν μια συνήθη τακτική που με την πάροδο του χρόνου, αυξάνονται και αναβαθμίζονται. Στην εξέλιξη αυτή συνετέλεσε καθοριστικά και η παθητική ως επί το πλείστον στάση της Αθήνας που σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις άφηνε αναπάντητες τις τουρκικές ιταμές προκλήσεις. Ας θυμηθούμε μαζί στα γρήγορα μερικές από αυτές:
Ίμια Ιανουάριος 1996: Τούρκοι στρατιώτες των ειδικών δυνάμεων αποβιβάζονται στη Μεγάλη Ίμια (Δυτική). Οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις κινούνται αποφασιστικά και δείχνουν έτοιμες να αντιμετωπίσουν με κάθε τρόπο την πρόκληση. Το «ευχαριστώ τους Αμερικανούς» του «βομβιστή» Κώστα Σημίτη τους στέλνει πίσω στα στρατόπεδα τους. Την ίδια ώρα ο Θεόδωρος Πάγκαλος δήλωνε ότι την ελληνική σημαία από τα Ίμια δεν την αφήρεσαν τούρκοι κομάντος αλλά την πήρε μαζί του ένας δαιμονισμένος αέρας. Από τότε ούτε ελληνικό κατσίκι δεν ανέβηκε στην ελληνική βραχονησίδα! Και το Ελληνικό Ναυτικό θρηνεί τρεις ξεχωριστούς άνδρες του. Τρεις ακόμη Ήρωες: Τον υποπλοίαρχο Χριστόδουλο Καραθανάση, τον υποπλοίαρχο Παναγιώτη Βλαχάκο και τον αρχικελευστή Έκτορα Γιαλαψό.
Αύγουστος 1998: Σε συνέντευξη του Κώστα Σημίτη πρωθυπουργού τότε της Ελλάδας, που δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή, μαθαίνουμε ότι οι πύραυλοι S-300 δεν θα πήγαιναν στην Κύπρο, αλλά θα κατέληγαν στην Κρήτη για λόγους «εθνικού συμφέροντος! Στις 27 Νοεμβρίου έγινε μια βαρυσήμαντη και ιστορική συνάντηση στην Αθήνα, μεταξύ Κυπρίων αξιωματούχων με επικεφαλής τον πρόεδρο Γλαύκο Κληρίδη και της πολιτικής ηγεσίας της Ελλάδας με επικεφαλής τον Σημίτη. Στη σύσκεψη, η ελλαδική πλευρά, πίεσε τον Κληρίδη, να μην πάνε οι S-300 στην Κύπρο. Ο Κληρίδης και η κυπριακή αντιπροσωπεία έδωσαν μάχη μέχρι τέλους για να πάνε οι πύραυλοι στην Μεγαλόνησο, αλλά η ελλαδική πλευρά είχε ήδη προαποφασίσει να ενδώσει στις τουρκικές απειλές και κυρίως στην πίεση από Λονδίνο και Ουάσιγκτον.
Οι πύραυλοι παραδόθηκαν τελικά για αποθήκευση στην Κρήτη. Σχετικές αποκαλύψεις περιέχονται στο βιβλίο του Κώστα Ν. Χατζηκωστή «Έξι Προεδρικά Πορτραίτου». Στο βιβλίο παρατίθενται αποσπάσματα του συγκλονιστικού διαλόγου Κληρίδη - Σημίτη στην ιστορική συνάντηση τους στην Αθήνα, αφού από την ημέρα της ανακοίνωσής της αγοράς των S-300 προηγήθηκαν έντονες αντιδράσεις, συνοδευόμενες από απειλές τόσο της Τουρκίας όσο και των συμμάχων της. Ο Κώστας Σημίτης παραδόθηκε αμαχητί, υποκύπτοντας για άλλη μια φορά μπροστά στις απειλές της Άγκυρας!
Φεβρουάριος 1999: Η Αθήνα (κατά μια διαβολική «σύμπτωση» με πρωθυπουργό πάλιν τον Σημίτη) παραδίδει στα χέρια των Τούρκων πρακτόρων τον Κούρδο ηγέτη Αμπντουλάχ Οτσαλάν, προκαλώντας την έκρηξη αντιδράσεων του ελληνικού λαού (το θυμικό του οποίου ως συνήθως, κρατά μερικές μόνο ώρες ή μέρες). Ο Κούρδος Ηγέτης είναι από τότε φυλακισμένος στα τουρκικά μπουντρούμια! Και ξέρουμε όλοι πολύ καλά τι σημαίνει να είσαι κλεισμένος στις τουρκικές φυλακές.
Ύστερα από όσα περιγράφονται παραπάνω, υπάρχει έστω κι ένας που απορεί ακόμη γιατί οι νεο-Οθωμανοί πειρατές της Μεσογείου, των Βαλκανίων και του Αφρίν εξακολουθούν να προκαλούν ασύστολα! Ήδη ο πρώτος στόχος τους επιτεύχθηκε! Η Ιταλία στην οποία ανήκει το γεωτρύπανο SAIPEM 12000 το οποίο θα ενεργούσε ερευνητικές εργασίες στο θαλάσσιο οικόπεδο “3” της Κυπριακής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (Α.Ο.Ζ.), σωπαίνει προκλητικά! Παρά το γεγονός ότι το πλωτό γεωτρύπανο της “Eni” που παραμένει ακινητοποιημένο 25 ναυτικά μίλια ανοικτά της Κύπρου, παρενοχλήθηκε από τα τουρκικά πολεμικά πλοία και δεν του επιτράπηκε να προσεγγίσει τον στόχο "Σουπιά" στο τεμάχιο "3", προκειμένου να διενεργήσει τη διερευνητική γεώτρηση. Τα μέχρι στιγμής δεδομένα δείχνουν ότι η πολιτική των κανονιοφόρων πιάνει τόπο για τη Τουρκία αφού οι παρεμβάσεις από τρίτους για εκτόνωση της κατάστασης περιορίζονται σε απλές παραινέσεις και δεν λαμβάνουν υπόψη τη Λευκωσία και το Διεθνές Δίκαιο. Η ιστορία των S-300 φαίνεται να επαναλαμβάνεται…
Και όλα αυτά την ώρα που εμείς σκοτωνόμαστε στην Βουλή και στα τηλεοπτικά παράθυρα για την NOVARTIS που σίγουρα είναι ένα πολύ μεγάλο σκάνδαλο και επιβάλλεται να διερευνηθεί σε όλες τις διαστάσεις του, αλλά για δες καιρό που διάλεξαν… αλλά …. αλλά….. αν μισούνται ανάμεσα τους δεν τους πρέπει ελευθεριά!!
Υστερόγραφο: Σε περίπτωση πολεμικής σύγκρουσης με την Τουρκία (απευκταία σίγουρα), τα πραγματικά δεδομένα δείχνουν πως έχουμε τη δυνατότητα να ανταποκριθούμε με απόλυτη επιτυχία. Το συμπέρασμα αυτό δεν είναι καθόλου αυθαίρετο. Αντιθέτως εδράζεται σε πραγματικά δεδομένα, διότι, πρώτον: Στην Τουρκία υπάρχει ένας Ερτνογάν που έχει απέναντι του το μισό τουρκικό πληθυσμό και κυρίως έχει θανάσιμους εχθρούς χιλιάδες υψηλόβαθμους δημόσιους υπαλλήλους και κυρίως στρατιωτικούς που καταδιώκονται. Δεύτερον: Η Τουρκία βρίσκεται ήδη σε δύο πολέμους τους οποίους, με τα μέχρι στιγμής δεδομένα δεν φαίνεται ικανή να κερδίσει. Τρίτον: Ο τουρκικός στρατός στηρίζεται στο βούρδουλα και σίγουρα δεν είναι ανίκητος όπως νομίζουν πολλοί! Αντιθέτως ο Έλληνας στρατιώτης έχει πάντα μέσα του ανεπτυγμένο το αίσθημα αγάπης στην πατρίδα του. Το έχουν αποδείξει αυτό οι αιώνες….
Από τον Ντίνο Αυγουστή
* Ο Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή είναι επίκουρος καθηγητής στο Τ.Ε.Ι. Λάρισας