Το έφερε στην επικαιρότητα η επίμονη απαίτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής προκειμένου να μην διαλυθεί το παραπάνω ασταθές εσωτερικά και πληθυσμιακά ανομοιογενές κρατίδιο. Καθώς και για να περιορισθεί η επιρροή της Ρωσίας στο χώρο της Βαλκανικής.
Εντυπωσιακά σε όγκο τα συλλαλητήρια. Ξεπέρασαν κάθε προσδοκία. Εξέφρασαν με δύναμη και παλμό ψυχής τη λαϊκή βούληση να μην παραχωρηθεί το όνομά της Μακεδονίας υπό οιανδήποτε μορφή στο κράτος των Σκοπίων. Γιατί, αυτό θα αποτελεί διαρκή αφορμή αλυτρωτισμού και εδαφικών απαιτήσεων των Σκοπιανών από από τη χώρα μας προς δημιουργία της «Μακεδονίας του Αιγαίου».
Έλληνες από τη Θεσσαλονίκη και από κάθε διαμέρισμα της Ελλάδος ως τη λεβεντογέννα Κρήτη και τη μαρτυρική Κύπρο καθώς και ομογενείς από όλα τα μέρη του κόσμου (Ευρώπη, Αμερική, Αυστραλία, κ.α ) διακήρυξαν προς κάθε κατεύθυνση με αποφασιστικότητα και δυναμισμό ότι η Μακεδονία ήταν, είναι και θα μείνει Ελληνική. Ότι οι Έλληνες δεν αρνούμαστε την ιστορία μας και τον πολιτισμό μας, που θαυμάζουν οι αιώνες. Τον πολιτισμό, που έφερε στα πέρατα του κόσμου ο δοξασμένος Έλληνας στρατηλάτης Μέγας Αλέξανδρος. Και ότι δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε ως Μακεδόνες τους μη Μακεδόνες. Τους «Σλαβοαλβανούς» που εγκαταστάθηκαν στη Μακεδονία αιώνες, μετά τον Μεγαλέξανδρο. Δεν μπορούμε να κατοχυρώσουμε με την υπογραφή μας τον αλυτρωτισμό και τις επεκτατικές σε βάρος μας διαθέσεις του γειτονικού μορφώματος των Σκοπίων.
Αυθόρμητα ο λαός κατέκλυσε μαζικά, ανεξάρτητα από κομματικές τοποθετήσεις, τους χώρους συγκέντρωσης στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα, αδιαφορώντας και περιφρονώντας τους χαρακτηρισμούς των διαφεντευτών μας ότι οι διαδηλώσεις και τα συλλαλητήρια υπέρ της Μακεδονίας είναι "κραυγές που υπονομεύουν την υπόθεση, εκδηλώσεις μισαλλοδοξίας, ακρότητες που εν ονόματι του Έθνους οδήγησαν στο παρελθόν σε εθνικές ήττες". Τέτοια δημοκρατική ευαισθησία διαθέτουν; Γι’ αυτό δεν προβαίνουν σε δημοψήφισμα;
Παρά τα επαχθή μνημόνια και την τραγική οικονομική δυσανεξία και δυσπραγία, ο λαός απέδειξε ότι παραμένει ανυποχώρητος σε θέματα αρχών και αξιών. Ότι δεν αρνείται την ιστορία του και τον πολιτισμό του.
Κατέδειξε ο λαός άκαμπτο πατριωτικό φρόνημα στο θέμα της παραχώρησης στο κράτος των Σκοπίων του ονόματος της Μακεδονίας, το οποίο πολιτικοί και δημοσιογράφοι υποτιμούν. Και απαίτησε την επίλυση του θέματος του αλυτρωτισμού των Σκοπίων βάζοντας ως προϋπόθεση την αλλαγή του Συντάγματος τους με την απάλειψη των αλυτρωτικών άρθρων και την αλλαγή των σημάτων και των σχολικών βιβλίων.
Υποστηρίζεται αφελώς ότι δεν πρέπει να επιμείνουμε στα ανωτέρω θέματα. Να δείξουμε κατανόηση, αφού τρεις περίπου γενιές Σκοπιανών έχουν γαλουχηθεί με την προπαγάνδα του «μακεδονισμού» και της «μακεδονικής γλώσσας και καταγωγής». Δηλαδή ζητείται να αναγνωρίσουμε τη χρησικτησία. Να αρνηθούμε τόσων αιώνων ιστορία και πολιτισμό μας.Έχουμε αυτό το δικαίωμα;Θα είμαστε υπόλογοι «σ’ αυτούς που ήρθαν, θα περάσουν. Κριτές θα μας δικάσουν , οι αγέννητοι, οι νεκροί».
Κακά τα ψέματα: Δείξαμε και δείχνουμε στο θέμα αυτό, όπως και σε πολλά άλλα, αφάνταστο ενδοτισμό. Όπως επισήμανε ο μεγάλος αρχαιολόγος ερευνητής της Βεργίνας Μανώλης Ανδρόνικος: «Αντιμετωπίσαμε το θέμα των Σκοπίων με δειλία και ωσάν να είμεθα εμείς οι ένοχοι και οι πλαστογράφοι της Ιστορίας». Είναι τόση η ενδοτικότητά μας, ώστε αντιμετωπίζεται ως μισαλλοδοξία η υποστήριξη της ιστορικής αλήθειας και ως δολιότητα η άποψη ότι δεν έχουν δικαίωμα οι γείτονες μας να προσδιορίζονται Μακεδόνες. Και προσερχόμαστε στον διάλογο αποδεχόμενοι εκ των πρότερων διπλή ονομασία στο γειτονικό κρατίδιο με δεύτερο συνθετικό τη λέξη Μακεδονία. Έτσι, φαίνεται, εννοείται η υπερήφανη εξωτερική πολιτική. Γιατί δεν μας παραδειγματίζει το γεγονόςότι η Αγγλία εισήλθε στην Ε.Ο.Κ υπό την εθνωνυμία Ηνωμένο Βασίλειο και όχι Μεγάλη Βρετανία, εξαιτίας των εντάσεων της Γαλλίας λόγω της Γαλλικής επαρχίας Βρετάνης;
Οι συνεχείς υποχωρήσεις μας οδήγησαν τους Σκοπιανούς σε περαιτέρω αυθαιρεσίες. Όπως επισημαίνει η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας στη συνεδρία της 4ης Ιανουαρίου 2018, διατρέχουμε «τον κίνδυνο μετακυλίσεως του προβλήματος της ονομασίας του γειτονικού κράτους από το πολιτικό στο εκκλησιαστικό επίπεδο και την επιβίωση ενός ιδιότυπου αλυτρωτισμού στη γείτονα χώρα μέσω του τίτλου της σχισματικής Εκκλησίας των Σκοπίων». Της «Μακεδονικής» , όπως την ονομάζουν Εκκλησίας .
Δικαίως λοιπόν αγωνιά ο λαός. Και εκφράζει την αγωνία του προς κάθε κατεύθυνση, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, με τα συλλαλητήρια. Αυτά είναι η δυνατή κραυγή του. Μένει να την ακούσουν αυτοί που μας διαφεντεύουν και να την αξιοποιήσουν καταλλήλως. Ή να προβούν σε δημοψήφισμα, αν νομίζουν ότι τα εν λόγω συλλαλητήρια δεν εκφράζουν το λαϊκό αίσθημα. Αυτό απαιτεί η δημοκρατική δεοντολογία και ο ρεαλισμός.
Διαφορετικά, ανοίγουμε τον ασκό του Αιόλου. Συνεργούμε στον βιασμό της ιστορικής αλήθειας που διαπράττουν οι γείτονες μας και υπονομεύουμε την εδαφική ακεραιότητα και το μέλλον της χώρας και των κατοπινών γενεών. Γι’ αυτό και θα είμαστε υπόλογοι απέναντί τους και της Ιστορίας.
* Του Βασιλείου Χ. Στεργιούλη, θεολόγου
