«Ας πούμε λοιπόν ότι όλοι από γενέσεως ελληνικού κράτους μέχρι την 25η Ιανουαρίου 2015 , ήταν χειρότεροι. Απατεώνες, κλέφτες, ψεύτες. Τα ηθικά και πολιτικά κενά τους όμως δεν τα έκαναν σημαία. Δεν τα πανηγύριζαν με χορούς στο Σύνταγμα. Δεν χαμογελούσαν αυτάρεσκα απέναντι στο ψέμα τους. Δεν έκαναν παντιέρα την ασυνέπειά τους. Δεν θριαμβολογούσαν πάνω από τις αποτυχίες τους.
Τώρα, ήρθε το τέλος των προσχημάτων. Η απενοχοποίηση του ψέματος. Ο αυταρχισμός χωρίς άλλοθι. Η συγκρουσιακή ιδεοληψία χωρίς προσχήματα. Ο απροκάλυπτος διαχωρισμός των πολιτών σε ημέτερους και αλλότριους ως κοινωνική δικαιοσύνη. Η μισαλλοδοξία ως πολιτική παντιέρα. Η υπονόμευση των θεσμών φόρα παρτίδα. Τα fake news χωρίς την παραμικρή προσπάθεια αληθοφάνειας. Η αυταπάτη ως πολιτική αρετή. Η διγλωσσία ως διαχειριστικό ταλέντο. Η άγνοια ως κοινωνική λεβεντιά.
Η κωλοτούμπα ως λεβεντιά. Ο καρεκλοκένταυρος κυβερνητισμός ως ιδεολογία. Ο κρατισμός ως κοινωνική πρόνοια. Η ακροδεξιά ως πατριωτικό κέντρο. Ο Καμμένος ως «σύντροφος». Η προπαγάνδα ως επικοινωνία. Η στοχοποίηση ως κάθαρση. Το ακαταλόγιστο ως μαγκιά. Να μιλάς Αγγλικά χωρίς να ξέρεις πώς μιλιούνται. Και να γράφεις Ελληνικά χωρίς να ξέρεις πώς γράφονται. Να εφαρμόζεις την πιο σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική και να διατυμπανίζεις την αριστερή σου ιδεολογία. Με δυο λόγια, να τραγουδάς αντάρτικα σε πισίνες που γεμίζεις με νερό του Δήμου. Ε και; Αυτήν την απάντηση δίνει το μεταλλαγμένο ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς.
Θα πείτε, έχει διαφορά αν κάτι γίνεται με πρόσχημα ή απροκάλυπτα; Ναι έχει. Διότι αυτή η κυβέρνηση μπορεί να φύγει ή να μείνει, να εκτροχιαστεί ή να διορθωθεί. Αυτή η νοοτροπία όμως του «δεν δίνω λογαριασμό» φαίνεται να έχει διαποτίσει την ελληνική κοινωνία ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης.
Οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στο ψέμα και την αλήθεια, το σωστό και το λάθος, την επάρκεια και την ανεπάρκεια, τη γνώση και την άγνοια, την ηθική και την αήθεια έχουν θολώσει, κι αυτό νομίζω ότι θα μείνει, για πολύ καιρό, ως χαίνουσα πληγή όχι στην πολιτική σκηνή αλλά στο αξιακό μας σύστημα».
Σαφώς και ισχύει ο Σωκράτειος λόγος «γηράσκω αεί διδασκόμενος». Πρόσφατα (στις 21/1) συμπλήρωσα τα 57 και θα πω με το χέρι στην καρδιά ότι αδίκησα τις κυβερνήσεις και τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ .Θεωρούσα μέχρι το χειμώνα του ΄15 ότι ήταν οι χειρότεροι που παρήλασαν απ΄τον τόπο ως ανακόλουθοι λόγων και πράξεων. Απ΄ το στρατόπεδο της δεξιάς ουδέποτε είχαμε προσδοκίες, ούτε δήλωσαν ποτέ επαναστάτες οι άνθρωποι.
Στα εφτά αυτά πέτρινα χρόνια της λεγόμενης κρίσης κάθε επόμενη κυβέρνηση είναι χειρότερη της προηγούμενης, μ΄ αποκορύφωμα τους σημερινούς που κλήθηκαν ως χρήσιμη αριστερά για την «βρώμικη» δουλειά ευκολότερα (Ανιέλι) .
Στα συλλαλητήρια για την Κύπρο το ΄55 η αριστερά ήταν παρούσα. Τώρα που είναι… Πολεμούν τάχα τις πολυεθνικές και τρέχουν σαν σκυλάκια από πίσω.
Το φάντασμα της «μη λύσης» στο Μακεδονικό στοιχειώνει την εξωτερική πολιτική σημειώνει ο δικηγόρος Χρήστος Κουτσονάσιος. Το παλαιότερο και το σοβαρότερο think tank της Γερμανίας, το Stiftung Wissenschaft und Politik (SWP), σε ανάλυσή του (Δεκέμβριος 2016) για την διείσδυση της Τουρκίας στα Βαλκάνια σημείωνε την αυξανόμενη επιρροή της ιδιαίτερα στο κομμάτι του στρατού: «… οι περισσότεροι αξιωματικοί του στρατού της “Μακεδονίας” μιλούν τουρκικά παρά αγγλικά».
Αυτή η διείσδυση οικονομική, θρησκευτική, πολιτική, τάχα για προστασία τουρκικών και μουσουλμανικών πληθυσμών τρέχει απ΄ το 1992. Ε και ας σπεύδαμε και μεις. Ποιοί νομίζουν ότι είναι; στα παλιά λάθη θα δεχθούμε κι άλλα και δη τετελεσμένα;
Στην πολιτική, δεν υπάρχουν «κενοί χώροι», ούτε Ιστορία, ούτε συναισθήματα, αλλά η ισχύς και τα συμφέροντα.
Τουρκικές πρεσβείες εξυπηρετούν διπλωματικά τα Σκόπια σε Ιράν, Κιργιζία, Σαουδική Αραβία και Ουζμπεκιστάν. Τούρκοι απαίτησαν και δεν αναγνώρισαν τα Σκόπια την Κύπρο. Τούρκικες ΜΚΟ, περί τις 52 αλωνίζουν στα Σκόπια.
Ε και, ποιος μας διασφαλίζει ότι ένας συμβιβασμός, τάχατες λύση, θα περιορίσει την όρεξη των Τούρκων; Είναι τραγέλαφος να βαφτίζει ο ΣΥΡΙΖΑ εθνικιστές όσους διαδηλώνουμε στα συλλαλητήρια και την ίδια στιγμή να ρίχνει νερό στον μύλο των Σκοπιανών εθνικιστών.
Ο Αλέξης μετά τα μνημόνια θα σκίσει και χάρτες τους που φτάνουν ως το Τρίκερι;
Απ΄την 10ετία του ’70 ενδιαφέρονται ξένες και ντόπιες εταιρίες για τον δίαυλο Δούναβη – Μοράβα – Βαρδάρη (Αξιού). Με 17 δις θάναι έτοιμο το έργο σε 7-8 χρόνια. Θα μας διασφαλίσει η «χ» κυβέρνηση Κυριαρχία στις εκβολές; Αμφιβάλλω.
Σήμερα θάμαστε εκεί στο Σύνταγμα αρκετοί. Τόσοι, όσοι χρειάζονται να ξεπλύνουμε την ύβρη και ξιπασιά μιας ακόμη ανίκανης και επικίνδυνης κυβέρνησης .
Η νίκη θάναι δική μας αν κυριαρχήσει στην καρδιά μας μόνο το αίσθημα το Ελληνικό, απέναντι στους εκόντες άκοντες φιλήκοους των ξένων. Απέναντι στις εκ των ένδον προδοσίες, έγραψε πριν την δολοφονία του ο Ιωάννης Καποδίστριας και δεν έχει άδικο.
Όλους μας γοητεύει και μας συγκινεί η ανάλαφρη κυματιστή φωνή του Νίκου Ξυλούρη να τραγουδά … Πότε θα κάμει ξαστεριά, πότε θα φλεβαρίσει, μα εν τέλει κι αυτό , από μας εξαρτάται…
* Ο Πέτρος Ιωάννου ήταν καθηγητής, υποψ. βουλευτής με το Ε.Πα.Μ. τώρα δε ραδ. παραγωγός
