που να σκάσει ο διάβολος.
Και θα χτίσουμε ένα κόσμο λέφτερο,
ανοιχτό, γεμάτο ελπίδα»
Ναζίμ Χικμέτ
Στα χρόνια προβλήματα της Παιδείας τελευταία προστέθηκαν και οι περικοπές της τρόικας και η αφερεγγυότητα της «κυβέρνησης». Ποιος εργολάβος – προμηθευτής θα τολμήσει να ανανεώσει σύμβαση αφού του χρωστάνε της Μιχαλούς.
Είδαν κι απόειδαν φοιτητές κομμένοι απ’ την σίτιση και πεινασμένοι προφανώς και με το έτσι θέλω μπήκαν να φάνε στον λούξ για τους καθηγητές χώρο. Άφθονος ο μπουφές, τσιπούρες, κοκκινιστό μοσχάρι, κοτόπουλο αλά κρεμ, μακαρόνια λιγκουίνι, ποικιλία από σαλάτες, ρύζι, τυρί ροκφόρ, μπιφτέκια για τους κυρίους καθηγητές, απ’ την μια και τίποτα γι’ αρκετές σχολές και εστίες για τους φοιτητές. Ακόμη και στα χρόνια της ευμάρειας ποιος μπορεί να ξεχάσει τις φτηνές λαχανοσαλάτες και τα μπιφτέκια μπόμπες με άφθονη σόδα για να αισθανόμαστε γεμάτο το στομάχι.
Σε τριτοκοσμική φοιτητική εστία της Αθήνας, δεν έφταναν όλ’ αυτά, χάλασε κι ο λέβητας, τα μπόιλερ. Αποτέλεσμα τα παγωμένα δώματα, τα κρύα ντούς, ευτυχώς για ένα 15θήμερο, αφού χρηματοδότησε άλλος φορέας για τις βλάβες. Ω του θαύματος βλάβη είχαμε και στο παλιό Νοσοκομείο της Λάρισας. Νοκ άουτ και ο τρίτος λέβητας παρακαλώ.
Πλήρης αποδιοργάνωση, πλήρης χρεοκοπία του συστήματος, αν λάβουμε υπ’ όψιν και τις ζωές που χάθηκαν στη Μάνδρα Αττικής. Καλά δεν μπορούμε να προβλέψουμε τους σεισμούς, ε ούτε και τις βροχές;
Αλίμονο σ’ αυτούς που έφυγαν απ’ τις θεομηνίες – να βρέθηκε κι εδώ η κατάλληλη λέξη – αυτές φταίνε!
Αλίμονο γι’ αυτά που μας περιμένουν απ’ την αποψίλωση της εθνικής κυριαρχίας της οικονομικής, πολιτικής, στρατιωτικής και διπλωματικής ισχύος. Δεν είναι ρουτίνας το πέρασμα Ερντογάν απ' την Ελλάδα.
Αλίμονο σ’ όσους έφυγαν και φεύγουν απ’ το αποδεκατισμένο σύστημα υγείας ακόμη κι από επιπλοκές γρίπης.
- Το παιδί μου! Φώναζε έξαλλη, η μάνα του 45χρονου στην αγίας Τριάδος, μες την απόγνωση κι εφορμούσε στη νεκροφόρα. Οι δικοί της δύσκολα τη συγκρατούσαν.
Ο συγκεκριμένος έφυγε καθ ‘ ύπνον αλλά πόση πίεση και άγχος διαχειριζόμαστε καθημερινά;
Είναι άδικο πέρα ως πέρα αυτό που επέλεξαν οι Έλληνες να ζούν. Ένας ατελείωτος εφιάλτης.
- Μη μου πείτε ότι δεν το επιλέξατε. Μόνο τον Παπαδήμο επέβαλε το σύστημα, όλοι οι άλλοι είναι επιλογή τσι πλειοψηφίας τάχα. Την ώρα που οι μισοί απαξιούν ν’ ασχοληθούν με την διοίκηση της χώρας με κυρίαρχη δικαιολογία «δεν θέλουμε να νομιμοποιήσουμε τα …καλόπαιδα»
Να βάζετε έλεγε ο Κινέζος φιλόσοφος Κομφούκιος, πρώτα απ’ όλα την πίστη και την αξιοπιστία. Μην έχετε φίλους κατώτερους από εσάς τους ίδιους. Αν έχετε μειονεκτήματα, μη φοβάστε να διορθώσετε τον εαυτό σας και να προχωρήσετε μόνοι σας.
Ποια αξιοπιστία βρήκατε, ανακαλύψατε σ’ αυτό το «πολιτικό» ασκέρι; Γιατί για 180 και πλέον χρόνια οι Έλληνες επιλέγουν για νευραλγικούς τομείς, κατωτέρους τους;
Δεν υπάρχει χειρότερο απ’ το ν’ αδικείς εαυτόν και αλλήλους.
Η αδικία, οπουδήποτε κι αν συμβαίνει απειλεί την δικαιοσύνη παντού. Είμαστε παγιδευμένοι σ’ ένα ιστό αναπόφευκτης αμοιβαιότητας, δεμένοι μ’ ένα νήμα κοινού πεπρωμένου. Οτιδήποτε επηρεάζει κάποιον άμεσα επηρεάζει όλους μας έμμεσα, έγραψε πριν την δολοφονία του ο πάστορας και ηγέτης των μαύρων στις ΗΠΑ, Martin Luther King.
Εν γνώσει ότι η σημερινή κοινή γνώμη με τις γνωστές εμμονές στο «δεν γίνεται τίποτα», άρα εμπιστευόμαστε και μένουμε στο συμβατικό στρατόπεδο της αέναης υποτέλειας και υποταγής δεν έχουμε παρά: Να αγαπάμε όλους - κατά τον Άγγλο δραματουργό Γουίλιαμ Σαίξπηρ - να εμπιστευόμαστε λίγους, προσπαθώντας να μη βλάπτουμε κανέναν, έστω κι αν εκείνοι βλάπτουν τον τόπο.
Η δική μας πρόκληση, το δικό μας στοίχημα είναι και λέγεται αέναη εσωτερική επανάσταση που θα φέρει ανατροπές. «Δεξάμενος φλόγα τρέχε. Ου γαρ γιγνώσκεις πότε σβέννυται και εν σκοτία σε καταλείψει» θα γράψει ο άσκητής του 6ου μ.χ. αιώνα, άγιος Ιωάννης της Κλίμακος.
Το φως η φλόγα, η διαύγεια του πνεύματος είναι ακόμη ζητούμενα.
Σε κάθε περίπτωση ισχύει αυτό που διατύπωσε ο Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας Βολταίρος: «Πολλοί λίγοι είν’ αυτοί που μπορούν να ανυψωθούν πάνω από τις ιδέες του καιρού τους».
Κάθε φορά που συναντώ τον φίλο και συνάδελφο Γιώργο Δεληγιάννη παραπονιέται πως με παρασύρει το λογοτεχνικό στοιχείο και δεν επιμένω σε προτάσεις.
Δεν είναι ώρα για προτάσεις. Στον καιρό της ταχύτατης πληροφορίας (απ’ το πληρώ, πλήρες, πληρότητα) κανένας δεν ξέμεινε απληροφόρητος. Όποιος θέλει βρίσκει.
Το πρόβλημα είναι να εξιχνιάσουμε κατ’ αρχήν, γιατί δεν θέλει ο Έλληνας και εν τέλει να πεισθεί να σβήσει όχι μόνο τα δικά του δεδομένα απ’ τον «σκληρό του δίσκο» αλλά τις «καταγραφές» γενεών και γενεών.
Εκεί πάνω μόνον, μπορούμε να γράψουμε τι είδους χώρα θέλουμε. Απλά ένας χώρος του γηρασμένου, άδικου κι ετοιμόρροπου ευρωπαϊκου οικοδομήματος ή μια Χώρα, Κυρίαρχη χώρα;
Φιλώ σας
Ο Πέτρος Ιωάννου ήταν καθηγητής και υποψ. βουλευτής με το ΕΠΑΜ, τώρα δε ραδιοφ. παραγωγός
