Ο τελευταίος, δολοφόνησε για χάρη του .. «μεγάλου άλματος» 45 τουλάχιστον εκατομμύρια ανθρώπους μεταξύ των ετών ’58-’61. Είναι ο πρώτος στη λίστα των μεγαλύτερων δολοφόνων της ιστορίας. Ακολουθούν ο Στάλιν (21εκ.), Χίτλερ (12εκ.), Ατατούρκ, Νεότουρκοι (1,5 εκ.) κ.α.
Ο αριθμός των ανθρώπων που εργάστηκαν, πείνασαν και ξυλοκοπήθηκαν μέχρι θανάτου στην Κίνα της «πολιτιστικής επανάστασης» πλησιάζει το σύνολο των νεκρών του Β’ Παγκ. Πολέμου(55 εκ. νεκροί). Ο Μάο είναι «ο μεγαλύτερος κατά συρροή δολοφόνος της παγκόσμιας ιστορίας», έγραψε ο ιστορικός Φρανκ Ντικφτερ, που είναι ο μόνος που απέκτησε πρόσβαση στα αρχεία της υπηρεσίας δημόσιας ασφάλειας της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας.
Η σημερινή Κίνα του 1,38 δισ. ανθρώπων έχει ΑΕΠ 21,40 τρισεκ. δολάρια και ρυθμούς ανάπτυξης 6-8% τα τελευταία 15 χρόνια. Το δεύτερο τρίμηνο του 2016 η ανάπτυξη «έτρεχε» με 6.9%. Να λοιπόν η γάτα που πιάνει ποντίκια. Δεν έχει σημασία το κοινωνικοπολιτικό κλίμα, το μονοκομματικό κράτος, η έλλειψη κοινοβουλευτικών θεσμών. Το απόλυτο σύγχρονο πρόταγμα στεγάζεται κάτω από την κοινή λογική. Από τη στιγμή που στην Κίνα του Σιαοπίνγκ και των διαδόχων του επικράτησε η ορθή αντίληψη του παγκόσμιου γίγνεσθαι, μπήκαν στην άκρη οι ιδεοληψίες, ο κομματικός φανατισμός και η χειραγώγηση των ανθρώπων. Η Κίνα ξύπνησε από τον λήθαργο. Το Κόμμα απέβαλε τις Μαοϊκές πρακτικές επιδίωξης της ευτυχίας …δια της εξοντώσεως. Ο Σιαοπίνγκ επέτρεψε από τη δεκαετία του ’80 την ατομική πρωτοβουλία, απέλυσε πάνω από 35 εκ. κρατουμένους και σταμάτησε τις διώξεις αντιφρονούντων ανεξάρτητα από την έλλειψη κοινοβουλευτικών θεσμών. Άνοιξε τα σύνορα επιτρέποντας σχεδόν ελεύθερα την διακίνηση ανθρώπων και κεφαλαίων. Δημιουργήθηκαν δουλειές. Αυξήθηκε η κατανάλωση. Γέμισε η χώρα ουρανοξύστες. Από χώρα παρίας η Κίνα έγινε η δεύτερη παγκόσμια οικονομική υπερδύναμη.
Στη μικρή μας Χώρα των λίγων εκατομμυρίων ανθρώπων έχουμε σχεδόν Μαοϊκού και άλλου τύπου παθογένειες. Μεγάλη διαφθορά, πολιτικό αμοραλισμό, καταστροφικές ιδεοληψίες, αυταπάτες και εξαπατήσεις. Μια άναρχη Κοινωνία που δεν θέλει να ελέγχεται και να συμμορφώνεται στην πλειοψηφία της με την έννομη τάξη. Ένα πολιτικό εποικοδόμημα που αρνείται και το ίδιο να συμμορφώνεται με τους νόμους που ψηφίζει. Έναν διαχρονικό υπερδανεισμό για διορισμούς του παραθύρου, έως σκασμού φαγοπότι, ρουσφέτια και διαρπαγή δημοσίου πλούτου.
Η κακοδαιμονία αυτή πρέπει να πάψει. Χρειαζόμαστε δημοκρατικό …χειρουργείο. Έλεγχο και αξιολόγηση παντού. Όχι ψευτοαξιολογήσεις του ποδαριού. Όπου ο φίλος βάζει 10 στον φίλο. Ο Διευθυντής δεν θέλει να τα χαλάσει με κανένα τους, και ο επικεφαλής του θεσμού βολεύεται από τα δεκάρια των προηγούμενων. Σήμερα στο Δημόσιο λειτουργεί η «συναδελφική αλληλεγγύη», η συνανοχή και η συνενοχή. Το βόλεμα και ο ωχαδερφισμός. Κανένας σχεδόν δεν ελέγχει κανέναν. Θέλετε μια μορφή αξιολόγησης; Βάλτε όλους τους δημοσίους υπαλλήλους να γράψουν μια 3σέλιδη έκθεση με ελεύθερο θέμα. Σε καλυμμένο έγγραφο με δύο εξεταστές φιλόλογους άλλων Περιφερειών. Να δείτε θρήνος και σπαραγμός που θ’ ακολουθήσει.
Η Ελλάδα χρειάζεται ομαλό πολιτικό σύστημα. Πολυκομματική συνεργασία. Τροποποίηση θεμελιωδών συνταγματικών διατάξεων. Αναδιάταξη δύο τραγελαφικών θεσμών του Δημοσίου, που είναι εφοδιασμένοι με απεριόριστες εξουσίες. Είναι η δασική και η αρχαιολογική υπηρεσία. Δείτε λ.χ. τι έγινε πρόσφατα με το Ελληνικό. Ψάξτε, αν σας ενδιαφέρει, τη συντριβή μεγάλων επενδύσεων και τη φυγή εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων τα τελευταία 20 χρόνια. Θα πάθετε ίλιγγο. Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που λειτουργούν εκεί είναι καταστροφείς του τόπου τους. Όπου θέλουν βρίσκουν δάση και αρχαία.
Πριν 8 χρόνια Λαρισαίος επιχειρηματίας θέλησε να οικοδομήσει μεγάλο κτηριακό συγκρότημα έξω από τον Βόλο. Η επικεφαλής της εκεί αρχαιολογικής υπηρεσίας κήρυξε με το «έτσι θέλω» περιοχή αρχαιολογικού ενδιαφέροντος μια τεράστια έκταση, όπου βρισκόταν και το γαιοτεμάχιο που είχε αγοράσει νόμιμα ο υποψήφιος επενδυτής. Αγωνίστηκε ο άνθρωπος για 4 περίπου χρόνια για τον αποχαρακτηρισμό του χώρου, όπου υποτίθεται πως υπήρχαν αρχαία ευρήματα. Δε στάθηκε ποτέ δυνατό, αλλά ούτε και βρέθηκε ποτέ τίποτα αρχαίο στην περιοχή. Η επένδυση ματαιώθηκε και 30 θέσεις εργασίας χάθηκαν.
Πάρτε για παράδειγμα και την καταστροφή των έργων του Αχελώου, από τους ταλιμπάν της οικολογίας. Για την οδυνηρή αυτή ιστορία αφιερώσαμε στο πρόσφατο παρελθόν 4 άρθρα. Δείτε και την καταστροφή του μεγαλύτερου αιολικού πάρκου της Ελλάδας για χάρη του πουλιού «κούκος». Υπάρχουν και άλλα φαιδρά και τραγικά. Ήλθαν και .. «κούμπωσαν» τα τελευταία χρόνια με την πολιτική αλλοφροσύνη που κυριαρχεί, και το ..τριφασικό Κόμμα που Κυβερνά. Μια γλώσσα για το εξωτερικό. Δεύτερη γλώσσα για τους ..σανοφάγους, και μια τρίτη προς χρήση του κομματικού ακροατηρίου. Θέλουμε επενδύσεις το πρωί, αλλά τις διώχνουμε το βράδυ. Σκίζουμε τα μνημόνια τη μία μέρα, υπογράφουμε το μεγαλύτερο μνημόνιο την επόμενη. Παίρνουμε το «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος την Κυριακή της 5ης Ιουλίου 2015 και μας ξημερώνει η Δευτέρα με το «ΝΑΙ» του Τσίπρα. Μειώνεται η ανεργία σε αριθμούς, αλλά αυξάνεται ιλιγγιωδώς η τρίωρη και η τετράωρη απασχόληση του 52% όλων των εργαζομένων. Βγάζουμε «πλεόνασμα» 1,5 δισ. αλλά δεν πληρώνουμε 3 δισ. σε καθυστερούμενες 300χιλ. συντάξεις. Ο κατάλογος δεν έχει τέλος.
Αυτή η Χώρα αν θέλει, μπορεί. Όπου υπάρχει ένα «θέλω», υπάρχει κι ένα «μπορώ». Δεν μας αξίζει η τελευταία θέση των επενδύσεων στη Μεσόγειο. Από τα κεφάλαια που επενδύθηκαν τα τελευταία δύο χρόνια σε όλες τις χώρες που βρέχονται από τη Μεσόγειο, μονάχα ένα 5% επενδύθηκε στην Ελλάδα. Η πολιτική και κομματική νομενκλατούρα αντάμα με τη διαφθορά της ιδεοληψία, την γραφειοκρατία και την πολυνομία τείνουν να δημιουργήσουν ..λίαν προσεχώς μια Αλβανία της εποχής Χότζα.
Κακοί κυβερνήτες, κάκιστοι διαχειριστές και παγκόσμιοι ταξιδευτές για ..ψύλλου πήδημα με χρήματα ενός χρεοκοπημένου Κράτους. Είναι η εικόνα που προβάλλει η σημερινή Ελλάδα στην παγκόσμια Κοινότητα. Ας μην διαμαρτυρόμαστε όμως. Επειδή εμείς, ο πολύς και μέγας ελληνικός λαός δημιουργήσαμε αυτό το τουλάχιστον περίεργο πολιτικό μόρφωμα που κυβερνά. Εμείς που στο τέλος θα πληρώσουμε το λάθος. Ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος έγραψε κάποτε, ότι κανένα έθνος δεν είναι υποχρεωμένο να είναι μεγαλοφυές, αλλά και κανένα Έθνος δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τον κοινό νου. «Κοινός δε νους των Εθνών είναι η Κυβέρνησις», κατέληξε ο μέγας ιστορικός στο τέλος του προλόγου στον Α’ τόμο της ιστορίας του. Έχουμε λοιπόν μια γάτα παρδαλή. Μια γάτα που όχι μονάχα δεν πιάνει ποντίκια, αλλά είναι και ..ζημιάρα. Πολύ ζημιάρα. Δεν αφήνει τίποτα όρθιο._
Υ.Γ.: Όσα γράφονται σ’ αυτή την ανά Τρίτη στήλη με την υπογραφή «Όμηρος», αποτελούν προσωπικές θέσεις και απόψεις κατά δύναμη τεκμηριωμένες. Αυτά για να μην παρεξηγούμαστε: Ο ίδιος, οι αναγνώστες και η καλή εφημερίδα που με φιλοξενεί.
* Γράφει ο Όμηρος
