Εσένα που η μάνα σου μπορεί να μην ξαναείδε ποτέ, μα μια ζωή και έναν θάνατο ξεχειλίζει από υπερηφάνεια αγκαλιάζοντας τη φωτογραφία σου με τον πράσινο μπερέ. Εσένα που οι σφαίρες δίπλα σου έπαιζαν μουσική. Φοβήθηκες άραγε; δεν θα το μάθουμε ποτέ. Θα σου κάνουμε μνημόσυνο αύριο. Πολλοί δεν θα ξέρουν για σένα, μπορεί να μην τους το είπε ο δάσκαλος στο σχολείο, μπορεί οι γονείς τους να το θεώρησαν περιττό. Πέρυσι τέτοια μέρα κάποιος μου είπε να ασχολούμαι με πιο επίκαιρα θέματα. Τι πιο επίκαιρο λοιπόν από εσένα, πες μου. Από εσένα που ανέβηκες στο αεροπλάνο για να υπερασπιστείς ένα κομμάτι γης που ακόμη και τώρα που σου γράφω αυτές τι γραμμές απειλείται, για να υπερασπιστείς μια γωνιά του πλανήτη που ποθεί την Ελλάδα και πληγώνεται σαν ένας αιώνιος ανεκπλήρωτος έρωτας. Τι πιο επίκαιρο από εσένα που διδάσκεις ανιδιοτέλεια σε μια Ελλάδα που κατάντησε έρμαιο των αγορών και των θεσμών λόγω της έλλειψης αυτού του Εμείς που εσύ γιγάντωσες και το έκανες μύθο. Τι πιο επίκαιρο από το δικό σου το παράδειγμα για μια γενιά που φοβάται να κοιτάξει το μέλλον της κατάματα, όταν εσύ κοίταξες τον θάνατο στα μάτια και του χαμογέλασες ειρωνικά. Τι πιο επίκαιρο από εσένα που δεν σε ένοιαξε ότι οι άλλοι δεν θα προσέφεραν όσα εσύ σε μια κοινωνία που το υπόδειγμά της είναι γεμάτο παθογένειες και ο ένας περιμένει να βελτιωθεί πρώτα ο άλλος. Τι πιο επίκαιρο από σένα που έγινες ήρωας χωρίς να περιμένεις τις διαταγές. Τι πιο επίκαιρο από εσένα που έδειξες πως η Ζωή μα και ο Θάνατος σού ανήκει. Αιωνία σου η μνήμη. ΛΟΚ.
ΗΡΑΚΛΗΣ ΓΕΡΟΓΙΩΚΑΣ
*Ο Ηρακλής Γερογιώκας είναι καταδρομέας
