Στο πλαίσιο της μπορεί να υπάρχει και μία διάσταση στο Κυπριακό, στις διαπραγματεύσεις δηλαδή. Ωστόσο, όπως από καιρό έχω υποστηρίξει (Φιλελεύθερος, 1.1.2015), αυτή δεν πρέπει να είναι κυρίαρχη και να απορροφά όλη την ενέργειά μας, καθώς η στιγμή δεν ήταν και δεν είναι (όπως και πάλι αποδείχθηκε) κατάλληλη για διαπραγματεύσεις. Αντίθετα θα πρέπει να δοθεί έμφαση στην προοδευτική, επίμονη και έξυπνη ανάπτυξη όλων των συντελεστών ισχύος. Εννοώ μία στρατηγική που να στηρίζεται πρωταρχικά στις δικές μας δυνάμεις και περιλαμβάνει:
1.τον διαρκή εκσυγχρονισμό των ενόπλων δυνάμεων με σύγχρονα και ευέλικτα συστήματα,
2.την υιοθέτηση έξυπνων αμυντικών πολιτικών που έχουν υιοθετήσει διάφορα μικρά κράτη,
3.την μεγαλύτερη ενεργοποίηση όλων των θεσμών της Δημοκρατίας (π.χ., διπλωματία της Βουλής, της Δικαστικής εξουσίας, των Πανεπιστημίων),
4.την συστράτευση όλων των οικονομικών παραγόντων,
5.την καλλιέργεια ενός δημοκρατικού πατριωτισμού,
6.την αντιμετώπιση του συβαριτισμού των πολιτών,
7.την ενεργοποίηση των επιστημόνων και των καλλιτεχνών,
8.την επαναδραστηριοποίηση του απόδημου Ελληνισμού,
9.την συνεργασία με άλλες ομάδες πίεσης (lobbies) στο εξωτερικό,
10.την προσέγγιση των διεθνών μέσων επικοινωνίας και την συστηματική χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Στο πλαίσιο της συνολικής στρατηγικής οι σχέσεις με άλλες δυνάμεις, όπως με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, είναι ιδιαιτέρως χρήσιμες και πρέπει να καλλιεργούνται διαρκώς και συστηματικά. Κυρίαρχο ρόλο, όμως στην εξωτερική ενδυνάμωση παίζουν οι σχέσεις με τις Μεγάλες Δυνάμεις. Η συνταγή είναι απλή: ενίσχυση των υφισταμένων καλών σχέσεων και μείωση της αντιπαλότητας των άλλων. Οι επισκέψεις κορυφής και η συμμετοχή στην πολιτική διαδικασία φιλικών προς την πλευρά μας δυνάμεων είναι το καλύτερο και προσφορότερο εργαλείο.
Τέλος, φυσικά, δεν πρέπει να αγνοείται η σημασία και το πολιτικό παιχνίδι στους διεθνείς θεσμούς και την ΕΕ, το οποίο γνωρίζουν πολύ καλά οι Ελλαδίτες και Κύπριοι διπλωμάτες. Σε αυτό το διπλωματικό παιχνίδι θα πρέπει να απονομιμοποιηθεί η ισότητα που έχει δημιουργηθεί μεταξύ της κυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας και της ψευδοκυβέρνησης των κατεχομένων. Ο θεσμικός συνομιλητής του Προέδρου της Δημοκρατίας δεν επιτρέπεται να είναι ο όποιος Μουσταφά, αλλά οι αντίστοιχοί του αρχηγοί κρατών.
*Του Ηλία Κουσκουβέλη
*Ο Ηλίας Κουσκουβέλης είναι καθηγητής Διεθνών Σχέσεων, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
