Παρ’όλα αυτά με όλες τις πολιτικές εξελίξεις που βλέπουμε αργά αλλά σταθερά από τις αρχές του τρέχοντος έτους, γίνεται αντιληπτό, ότι τόσο οι αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις στα κράτη μέλη όσο και οι γενικότερες γεωπολιτικές εξελίξεις προσδίδουν έναν αέρα αισιοδοξίας που είχαμε να δούμε αρκετό καιρό καθώς είχαν το προηγούμενο διάστημα επικρατήσει οι φωνές ευρωσκεπτικισμού και απαισιοδοξίας στους κόλπους της Ένωσης.
Τα δύο μεγάλα γεγονότα που τελικά έγειραν την πλάστιγγα σε πιο μετριοπαθείς φωνές και απόψεις εντός της ΕΕ στην κατεύθυνση της συνοχής και της αλληλεγγύης είναι οι εκλογικές αναμετρήσεις σε Γαλλία και Βρετανία αντίστοιχα για διαφορετικούς λόγους στην κάθε περίπτωση.
Πιο συγκεκριμένα, στη Γαλλία ο νεοεμφανιζόμενος πολιτικός Ε. Μακρόν, δημιουργώντας ένα νέο κόμμα στον μεσαίο χώρο, φιλοευρωπαϊκό και προσκείμενο στις μεταρρυθμίσεις, κατάφερε όχι μόνο να κερδίσει πανηγυρικά την Προεδρία αλλά και να κερδίσει την πλειοψηφία στην Γαλλική Βουλή γεγονός που του δίνει σοβαρό πλεονέκτημα διακυβέρνησης, ιδίως μετά και την πτώση της ακροδεξιάς Λεπέν στις βουλευτικές εκλογές.
Αντίστοιχα, οι πρόωρες εκλογές στη Βρετανία, όσο και αν θεωρούνται από τους αναλυτές μία λανθασμένη πολιτικά κίνηση, τελικά φαίνεται να βοηθούν την ΕΕ καθώς η Τερέζα Μέι κέρδισε μεν αλλά με ισχνή πλειοψηφία χάνοντας ταυτόχρονα την αυτοδυναμία, γεγονός που αναγκαστικά απομακρύνει τους Βρετανούς από μια σκληρή γραμμή όσον αφορά το Brexit.
Αυτό από μόνο του μπορεί να δημιουργήσει καλύτερο πεδίο συνεννόησης της ΕΕ με τη Βρετανία, αφήνοντας παράθυρο για την είσοδό της τελευταίας στην ενιαία αγορά, αναλόγως το πώς θα εξελιχθούν οι διαπραγματεύσεις τα επόμενα χρόνια.
Να μην ξεχνάμε φυσικά και την περίπτωση της Γερμανίας όπου το κόμμα Εναλλακτική για την Γερμανία, μειώνει διαρκώς τη δυναμική του ως ακροδεξιός θύλακας, ενώ η Μέρκελ είναι πολύ πιθανό να κερδίσει τις εκλογές τον προσεχή Σεπτέμβρη, αλλά ακόμα και αν χρειαστεί συγκυβέρνηση με τους Σοσιαλδημοκράτες του Σουλτς, θα επρόκειται για την πλέον φιλοευρωπαϊκή κυβέρνηση στη Γερμανία, η οποία δείχνει να προσεγγίζει την Γαλλία στο πλαίσιο ενός δυνατού γαλλογερμανικού άξονα ικανού να προωθήσει σημαντικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις στην ΕΕ προς όφελος των Ευρωπαίων πολιτών.
Εκτός αυτού η ΕΕ φαίνεται να προωθεί όλο και περισσότερο την αναπτυξιακή της στρατηγική για το 2020, καθώς έχουν συμφωνηθεί οι βασικοί στόχοι που πρέπει να επιτευχθούν για την απασχόληση, την έρευνα, την ανάπτυξη, το κλίμα, την ενέργεια, την εκπαίδευση αλλά και τη μείωση των ανισοτήτων και της φτώχειας, μέσω προγραμμάτων κοινωνικής ένταξης.
Μάλιστα επιταχύνονται οι διαβουλεύσεις μέσω του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου όπου πραγματοποιείται κύκλος συντονισμού των οικονομικών και δημοσιονομικών πολιτικών όλων των κρατών μελών.
Στο καθαρά μακροοικονομικό σκέλος, φαίνεται η ανάπτυξη στην Ευρωζώνη να σταθεροποιείται πέριξ του 2% όσον αφορά τον ρυθμό μεγέθυνσης, ενώ μισή μονάδα πιο κάτω περίπου στο 1,5% διαμορφώνεται ο δομικός πληθωρισμός όσον αφορά τα πρώτα στοιχεία για την ετήσια προβολή του 2017.
Αυτές οι προβλέψεις δείχνουν ότι υπάρχει μια αναθέρμανση της οικονομίας με την επένδυση αλλά και την κατανάλωση ν’ αυξάνουν σταδιακά δημιουργώντας νέα προοπτική για την Ευρωπαϊκή οικονομία, που καθοδηγείται ταυτόχρονα από τις πράξεις νομισματικής πολιτικής και χαλάρωσης που εφαρμόζει η ΕΚΤ.
Τέλος, πρέπει ν’ αναφέρουμε ότι η ΕΕ φάνηκε ενωμένη εναντίον των ΗΠΑ του Ν. Τραμπ όσον αφορά τη συμφωνία του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή και με διαδοχικές ανακοινώσεις, είναι δεδομένο ότι θα προωθηθούν ενιαίες πολιτικές για την πράσινη ανάπτυξη και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας που θα δημιουργήσουν χιλιάδες θέσεις εργασίας για τους Ευρωπαίους πολίτες.
Με βάση τα παραπάνω, η χώρα μας πρέπει να εκμεταλλευθεί την ευνοϊκή αυτή συγκυρία, να παραμείνει πάση θυσία στον σκληρό πυρήνα της Ευρωζώνης και να συμμετέχει ενεργά σε όλες τις αναπτυξιακές πολιτικές, προωθώντας τόσο μεγάλες επενδύσεις όσο και έργα υποδομής που θ’ αλλάξουν ριζικά την εικόνα της χώρας τα επόμενα χρόνια.
ΜΑΝΩΛΗΣ ΡΕΝΤΟΥΜΗΣ
* Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός
