Τα 8χρονα σήμερα παιδιά, που γεννήθηκαν δηλαδή από τη χρονιά που άρχισε η οικονομική κατάρρευση και η δανειοληπτική κατρακύλα της χώρας και μετά, δεν είδαν ποτέ την άλλη Ελλάδα. Δεν γνώρισαν καν την προηγούμενη κατάσταση. Την πολύ - πολύ κοντινή. Την Ελλάδα του πλούτου, της απληστίας, της χλιδής, την Ελλάδα της σπατάλης, την κοινωνία της επίπλαστης ευημερίας και τη γενικευμένη ψευδαπάτη μιας εποχής, της εποχής του χρηματιστηρίου…
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ αυτά δεν είδαν τους γονείς τους σε πελάγη εργασιακής και ως εκ τούτου και οικονομικής ευημερίας. Ούτε είδαν τους σημερινούς έφηβους με τα απίστευτα έξοδα στα φροντιστήρια, σε ρούχα, σε διασκέδαση, σε εκδρομές και κινητά… Δεν είδαν τους λίγα χρόνια μεγαλύτερούς τους νεολαίους, τη γενιά δηλαδή των καλοζωισμένων, καλοταϊσμένων και κακομαθημένων νέων, με τα ακριβά ρολόγια και τα κάμπριο του μπαμπά, τα φιρμάτα ρούχα… «τα σέα και τα μέα τους».
ΑΥΤΟΙ οι άτυχοι νέοι, οι σημερινοί 8χρονοι και 10χρονοι, η γενιά της ανέχειας, προφανώς θα αντέξουν περισσότερο στη σκληρή δοκιμασία μιας ανοργάνωτης και απογοητευμένης κοινωνίας και τα επακόλουθα της κρίσης. Σε αντίθεση με την «φουρνιά» των σημερινών 20άρηδων και των 30άρηδων, τούτοι οι πιτσιρίκοι θα είναι πιο ανθεκτικοί, πιο σκληροί, πιο έτοιμοι, καθώς γεννήθηκαν μέσα στο χειρότερο. Και αυτό επειδή δεν είδαν ποτέ πώς είναι το καλύτερο. Αυτή λοιπόν η γενιά σίγουρα δεν θα αισθάνεται καμιά ευθύνη για το κατάντημα της χώρας αφού είναι η μόνη που δεν το δημιούργησε. Και θα είναι αυτοί οι νεολαίοι που θα δίνουν το ανάθεμα στους προηγούμενους, όχι μόνο για την κατρακύλα που ανέχθηκαν, αλλά και γιατί δεν έκαναν το παραμικρό να τη σταματήσουν…
ΕΙΝΑΙ αναμφισβήτητα η πιο άτυχη γενιά. Η οποία χωρίς προνόμια στη μόρφωση, στην εργασία και στη δημιουργία οικογένειας, καλείται τώρα να αντιμετωπίσει και να χτίσει πάνω σε ερείπια τη ζωή της. Απέναντι σε μια κοινωνία καταβεβλημένη από το μακροχρόνιο κτύπημα της οικονομικής κρίσης, απέναντι σε ένα κράτος απίστευτα διαλυμένο, σε ένα εργασιακό καθεστώς με συνθήκες μεσαίωνα και σε ένα στείρο σε παραγωγικότητα περιβάλλον, αυτοί οι νέοι δεν έχουν πολλές ελπίδες για κοινωνική, οικογενειακή ή προσωπική ανέλιξη…
ΑΥΤΑ τα παιδιά που δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με την εποχή του χρηματιστηρίου, ούτε βεβαίως με όσα δεινά έφεραν στον τόπο οι πολιτικές που ακολούθησαν συναλλασσόμενες (και εναλλασσόμενες) κυβερνήσεις, οι νέοι που δεν ευθύνονται για το μεγάλο εθνικό φαγοπότι των δανεικών, που δεν ήταν αυτοί που έφτασαν την ανεργία στο υψηλότερο ποσοστό μεταξύ των χωρών της συμμαχίας, αυτοί οι νεολαίοι Έλληνες θα χρειαστούν ηρωικές προσπάθειες να επιβιώσουν επαγγελματικά και ουσιαστικά θα πρέπει να πράξουν το ακατόρθωτο προκειμένου να επαναφέρουν τη χώρα και το βιοτικό επίπεδο σε δρόμους συμβατούς με ανάπτυξη, σε κατάσταση εθνικής ανάκαμψης...
ΜΙΑ γενιά που καλείται να αναμετρηθεί με την γενική χρεοκοπία σε ένα περιβάλλον αναξιοκρατίας που εξακολουθεί να ευλογεί η πολιτεία, παρά τις περί του αντιθέτου φανφάρες, της (και αριστερής) κυβέρνησης, ε λοιπόν, αυτή η γενιά που καλείται να φορτωθεί όλα τα κακά της μοίρας μας, αν μη τι άλλο, είναι μια ηρωική γενιά. Κληροδοτήσαμε δυστυχώς στους νέους την υποχρέωση να ξαναφτιάξουν μια Ελλάδα που καταστρέψαμε εμείς. Τουλάχιστον ας τους κατανοήσουμε…
Του Χρήστου Τσαντήλα
