400 χρόνια μαρτυρικής σκλαβιάς! Πώς μπόρεσαν αλήθεια μια χούφτα άνθρωποι, φτωχοί, ρακένδυτοι, ανοργάνωτοι, χωρίς τη βοήθεια και την συμπαράσταση των ισχυρών δυνάμεων της εποχής τους ν’αποτινάξουν τον Οθωμανικό ζυγό; Τι ήταν αυτό που ανέδειξε τους αξιολύπητους ραγιάδες σε ήρωες; Ποια δύναμη τους έριχνε με ορμή στις μάχες αψηφώντας το θάνατο; Ειπώθηκε ότι το μυστικό τους ήταν ο πόθος τους για ελευθερία. Γι’αυτό και το σύνθημά τους ήταν «Ελευθερία ή Θάνατος»!
Είπαν, και δεν έχουν άδικο, ότι η ιδιοσυγκρασία του Έλληνα δεν αντέχει τον εξευτελισμό, τη ντροπή, την εθνική ταπείνωση. Άλλωστε, η ιστορία του τόπου μας γράφτηκε με τη γενναιότητα όχι εκείνων που προχωρούσαν με αριθμούς και πολεμοφόδια παρά μόνο «με της καρδιάς το πύρωμα και το αίμα». Πέρα και πάνω απ’όλα αυτά υπήρχε μία «δύναμη θεϊκή», έτσι όπως την ένιωσε ο Κωνσταντίνος Κανάρης στην κατασκότεινη νύχτα πριν τη φωτίσει με το πυρπολικό του. Ήταν η πίστη τους στο Θεό.
Μ’αυτήν την πίστη ξεκίνησαν! Την πίστη «εις το σημείον δι’ου πάντοτε νικώμεν, λέγω τον Σταυρόν», θα γράψει στην προκήρυξή του ο Αλέξανδρος Υψηλάντης. Γι’αυτό και διάλεξαν την ημέρα του Ευαγγελισμού, για να ξεκινήσουν τον άνισο αγώνα τους. Γι’αυτό και δε βασίστηκαν στη δική τους στρατηγική δεινότητα αλλά κυρίως στην «υπογραφή του Θεού». Έτσι όπως το διαβεβαίωνε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: «Ο Θεός έβαλε την υπογραφή του για την ελευθερία της Ελλάδας και δεν την παίρνει πίσω».
Γι’αυτό και γονάτιζαν μπροστά στα εικονίσματα των Αγίων και της Παναγίας και προσεύχονταν με δάκρυα, όπως ο Κολοκοτρώνης στην Παναγία στο Λιμποβίτσι, ο Μπότσαρης και ο Καραϊσκάκης στην Προυσιώτισσα, ο Μακρυγιάννης και τόσοι άλλοι. Γι’αυτό και δύναμή τους ήταν τα Άχραντα Μυστήρια, αυτά που κοινώνησαν όλοι οι «ελεύθεροι πολιορκημένοι» του Μεσολογγίου λίγο πριν από την έξοδό τους. Γι’αυτό και οι βιογραφίες των ηρώων είναι γεμάτες από περιστατικά που μαρτυρούν την πίστη τους και εκφράζουν τη βαθιά τους ελπίδα στο Θεό.
Και σήμερα η πατρίδα μας περνά δύσκολες ώρες! Ζει στιγμές οικονομικής εξαθλίωσης και εθνικού εξευτελισμού. Ο λαός μας αγωνιά μπροστά στην καιροσκοπία των Μεγάλων Δυνάμεων, οι οποίες εκμεταλλεύονται την αδυναμία μας και εποφθαλμιούν τη στρατηγική μας θέση, τις πλουτοπαραγωγικές πηγές μας, μα πιο πολύ επιδιώκουν να εξαφανίσουν την Ελληνορθόδοξη Παράδοση και το ήθος μας, που αποτελούν τροχοπέδη στην παγκόσμια νέα τάξη πραγμάτων.
Φαίνεται ότι είμαστε ανίσχυροι και πάλι να σταθούμε μόνοι μας στα πόδια μας. Φτωχοί από εξωτερικούς συμμάχους που θα συνηγορήσουν υπέρ των δικαίων μας. Ανυπεράσπιστοι από ηγέτες που με πυξίδα το εθνικό συμφέρον θα πορευθούν προς την έξοδο από την κρίση. Είμαστε ναρκωμένοι ως λαός από την καλοπέραση, τη φιληδονία και τον ευδαιμονισμό, με τα οποία τραφήκαμε τα τελευταία χρόνια.
Όμως η ελπίδα δε χάθηκε. Οι ήρωες του 1821 μας την προβάλλουν και πάλι! Αυτοί που με την αρετή τους, τη γενναιότητα και την πίστη τους ανέστησαν τότε την νεκρωμένη Ελλάδα. Αυτοί που δικαίωσαν τον παλαιοδιαθηκικό λόγο του Θεού: «ούτοι εν άρμασι και ούτοι εν ίπποις, ημείς δε εν ονόματι Κυρίου Θεού ημών μεγαλυνθησόμεθα» Ψαλμ. 19,8. Και επιπλέον «Δικαιοσύνη υψοί έθνος, ελασσονούσι δε φυλάς αμαρτίαι» (Παρ. ιδ΄34). Δηλαδή η αρετή εξυψώνει ένα έθνος, ενώ το συρρικνώνουν και το εξαφανίζουν οι αμαρτίες του.
Η πορεία του έθνους μας εξαρτάται τώρα από τη δική μας ζωή και από τις δικές μας επιλογές. Μόνον αν μετανοήσουμε και επιστρέψουμε στον Άγιο Τριαδικό Θεό, όπως οι ήρωες του 1821, θα ζήσει το έθνος μας και θα μεγαλουργήσει! Αμήν!
* Από τη Χρυσούλα Μότσιου- Τσανά
Η Χρυσούλα Χρ. Μότσιου-Τσανά είναι διδάκτωρ Θεολογίας στο Α.Π.Θ.
