Ένα συνονθύλευμα ταξικό είμαστε
μακιγιαρισμένο φορτίο στο σκληρό χαρτονόμισμα του ανταγωνισμού.
Και εκεί που ακόμα υπάρχει η θέληση μιάς διαφωτιστικής παρέμβασης,
σε προφταίνει η υλιστική ''ευδαιμονία'' και σε γράφει γραφικό.
Έτσι η μόνη οδός γλιτωμού είναι η πυρίμαχος σκέψη του ατόμου
επ' ωφελεία του συνόλου και όχι ο πνευματικός ναρκισισμός του γράφοντος
που κουσούρια τέτοια δεν έχει.
Η ταπεινότητα μου προεξέχει πάντα σαν μιά ευδιάκριτη χαρακιά
που αναβλύζει μύρο, για τους εναπομείναντες αθώους.
Το πολυσέλιδο πείσμα μου πάντα θα δωρίζεται στην αυθεντικότητα
του Θεσσαλικού αέρα, όταν ακόμα το σιτάρι θα ευωδιάζει
σαν τις μνήμες των γονιών μας που το έσπειραν.
Χαίρε Πέτρο, xαίρε Λάρισα!.
(αφιερωμένο στον Πέτρο Ιωάννου)
Λάκης Τεάζης
Τάλεγα: ''Η ανθρωπογεωγραφία έχει και τις χάρες της. Δεν υπάρχουν μόνο αγκυλώσεις, εγκλωβισμένοι και βαρίδια στον δρόμο για τον βυθό, υπάρχουν υπέροχοι, ωραίοι και περήφανοι γύρω μας''. Επιβεβαιώθηκα την επομένη, γνωρίζοντας στο ράδιο, ένα ποιητή που έγραψε κατόπιν για μένα τους παρά πάνω στίχους, τον Λάκη Τεάζη.
Δεν χωρά αμφιβολία ότι κατ' εξακολούθηση, στα 185 χρόνια ''ανεξαρτησίας'' οι τρανές πρεσβείες λύνουν και δένουν, ιδιαίτερα δε στην ανάδειξη ηγεσιών των κομμάτων, ακόμη και στις νεολαίες...
Επειδή δυσκολεύεστε να το πιστέψετε να ...η απόδειξη!
''Είχαμε, μούλεγε προ 2ετίας κτηνίατρος, στη σχολή μια φοιτήτρια του ΚΝΕ, εξαίρετη ρήτορας, όλοι την θαυμάζαμε. Ένα βράδυ που εγώ δούλευα σεκιούριτι απέναντι απ'το αμερικανικό προξενείο, νάσου και το ταλέντο, μετά τα μεσάνυχτα απομακρύνονταν με σπουδή απ' το κτίριο.
-Εσύ εδώ τη φωνάζω; Δεν γύρισε να με δει. Μετά από χρόνια σε τυχαία συνάντηση, το στέλεχος των Βρυξελλών μου τόπε.
-Καλά έκανες και δεν μίλησες τότε, θάβρισκες μπελά ''
''Μήπως σήμερα οι λεβέντες της Βουλής, βουλεύονται: γράφει ο Χ.Γιανναράς, ψηφίζουν «κατεπειγόντως» μεταφρασμένες υποδείξεις των δανειστών, ουσία δε την επαγγελματική τους εξασφάλιση. Η δε κυβέρνηση που «διαπραγματεύεται» τάχα, πιστεύει στη λαϊκή κυριαρχία και κυβερνά; κουκλοθέατρο κάνει...Το κράτος επιτροπεύεται κατά πάντα, ως από στρατό ξενικής κατοχής. Ακόμη και το νερό που πίνουμε, έχουν απαιτήσει ως υποθήκη, αν δεν ξεπουληθεί...
Η ελλαδική φάρσα «δημοκρατίας», αποτυπωμένη θρασύτατα στο πρωθυπουργοκεντρικής απολυταρχίας, παπανδρεϊκό Σύνταγμα του '85, δεν προβλέπει τον παραμικρό κοινωνικό έλεγχο της εκτελεστικής εξουσίας. Ένας λαός προικισμένος με πολιτισμική δυναμική, ικανή να τον κρατά στο ιστορικό γίγνεσθαι, βυθίζεται αδυσώπητα στην ιστορική ανυπαρξία. Ενας λαός, με στοιχειώδες ένστικτο αυτοσυντήρησης, θα είχε δικάσει αμείλικτα τους φυσικούς αυτουργούς της καταστροφής του: όσους υπέγραψαν τον εξωφρενικό υπερδανεισμό της χώρας, για να συντηρήσουν το πελατειακό τους κράτος. Θα είχε διακρίνει την εξόφθαλμη ανικανότητα και το φαύλο φάσμα των κομμάτων και θα είχε βρει τον δρόμο για την αποτίναξη του ζυγού των «μνημονίων». Δυστυχώς μετά από πενήντα χρόνια (1966) επαληθεύεται, ο Μάρτιν Χάιντεγκερ: «Πάντως το συμβατό με την καινούργια εποχή πολίτευμα δεν μπορεί να είναι η δημοκρατία».
Τα ίδια λέει κι ο μέχρι το '97 σύντροφός σας και νύν επικεφαλής του ΕΠαΜ Δημήτρης Καζάκης: ''οι περισσότεροι δεν έχουν καταλάβει ότι χάσαμε την πατρίδα .Ιστορικά πρωτόγνωρο, ένας λαός να μην αναπτύσσει ένστικτα αυτοσυντήρησης σε τόσο κρίσιμη περίοδο και να οδηγείται σε αφανισμό, εξαιτίας γενικευμένης ''νωθρότητας'' κατά Θουκυδίδη.''
Αν δεν σας αρέσει ο ''συντηρητικός'' Γιανναράς δέστε τον παλιό σας σύντροφο Λαφαζάνη: ''γιατί άραγε η άκρα δεξιά πήρε τα ηνία στην αμφισβήτηση της Ε.Ε.; Γιατί η Αριστερά μπήκε στον ευρωπαϊκό στίβο με ένα μειονέκτημα και δόγμα, ότι η Ευρώπη είναι ο διεθνισμός, το μέλλον, το μεγάλο πεδίο που πρέπει να επενδύσουμε ιδέες, αγώνες, αξίες.»
...«όλα αποδείχτηκαν μύθος και βάλτος. Η Αριστερά ήταν αιχμάλωτη της ευρωπληξίας της σχεδόν σ'όλες της χώρες».
«Στην Ιταλία για παράδειγμα το ευρωπαϊκό δόγμα ήταν ευαγγέλιο. Το ιταλικό κομμουνιστικό κόμμα είχε σημαία του τον ευρωπαϊσμό. Δέστε αποτελέσματα δημοψηφίσματος, οι δύο περιοχές στην Ιταλία που ψήφισαν «Ναι» είναι κατά παράδοση αριστερές».
«Η Αριστερά είχε μια αδυναμία με την Ευρώπη και αυτό το πληρώνει τώρα. Δεν μπορεί να προσαρμοστεί σε μία νέα κατάσταση όπου το ευρωπαϊκό δόγμα συντρίβεται, όπου οι λαοί το απεχθάνονται. Προσπαθεί τώρα να αναψηλαφίσει τα πράγματα, να πάει σπασμωδικά σε μία νέα κατεύθυνση αλλά δυστυχώς έχει πολλά βαρίδια. Το κάνει επιθετικά και κομπλεξικά κάτι που δεν την αφήνει να πάρει την ηγεσία στα χέρια της».
«Είναι δυστύχημα καταλήγει στο Press Project ο Π.Λαφαζάνης το ότι ουδέποτε η Αριστερά επιχείρησε να εκφράσει τον ευρωσκεπτικισμό στην Ελλάδα και στην Ευρώπη! ''
Άμοιρος ευθυνών γι'αυτό το χάλι είναι πολλοί κατά Λάκη Τεάζη: ''άσημοι και διάσημοι μια ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΑΣΙΜΗ!
Η φήμη κατασκευάζεται, συσκευάζεται σε κάποια εργαστήρια των Αθηνών . Οι εντολοδόχοι μάστορες των εργαστηρίων αυτών είναι οι αποτυχημένοι δημοσιογράφοι, οι ανίκανοι παρκαρισμένοι εραστές το Κατιναριό της επαρχίας που μετακόμισε στην Αθήνα, οι προαγωγοί παραγωγοί αφροδίσιας φαντασίας αλλά κι εσύ που τους στηρίζεις τρώγοντας μπροστά στο γυαλί ποπ κορν η τα νύχια σου .Γι' αυτούς τους λόγους σιχαίνομαι την πόρνη που την λένε κοινή γνώμη . Οι φίρμες οι φίρμες οι φίρμες . Ο σανός που τρώνε τα γαϊδούρια όταν απογαλακτιστούν από το βυζί της παιδείας .''
''Αιτία όλων αυτών, θα πει ο Θουκυδίδης είναι η φιλαρχία που έχει ρίζα την πλεονεξία και την φιλοδοξία που έσπρωχναν τις φατρίες ν’ αγωνίζονται με λύσσα. Οι αρχηγοί των κομμάτων, στις διάφορες πολιτείες, πρόβαλλαν ωραία συνθήματα. Ισότητα των πολιτών από την μια μεριά, σωφροσύνη της αριστοκρατικής διοίκησης από την άλλη. Προσποιούνταν έτσι ότι υπηρετούν την πολιτεία, ενώ πραγματικά ήθελαν να ικανοποιήσουν προσωπικά συμφέροντα και αγωνίζονταν με κάθε τρόπο να νικήσουν τους αντιπάλους τους. Τούτο τους οδηγούσε να κάνουν τα φοβερότερα πράγματα.
...Καμιά από τις δύο παρατάξεις δεν είχε κανέναν ηθικό φραγμό κι εκτιμούσε περισσότερο όσους κατόρθωναν να κρύβουν κάτω από ωραία λόγια φοβερές πράξεις.''
Με περισσή αυθάδεια, την υποτέλεια την βαφτίσατε έξοδο από το τούνελ κάπου στα 2060, μεγάλη τιμή για μένα, στα 100στά μου γενέθλια. Αν προσθέσουμε και τη 13η... θα σκίσετε ωσονούπω στις κάλπες. Το τόσο μαράζι για την εξουσία τυφλώνει, γυμνώνει, καίει. Θυμίζω, τον Καμμένο στο CRASH το '14:''Δεν θα γίνω πολιτική πόρνη, ούτε του Σαμαρά ούτε του Τσίπρα''. Όπως και να το κάνουμε, ο βασιλιάς παραμένει γυμνός όπως και η κοινή γνώμη, που καμώνεται πως δεν βλέπει...
Ο Πέτρος Ιωάννου ήταν καθηγητής και υπ.βουλευτής με το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο
petran61@hotmail.com
