Τρόπος χρειάζεται κι όχι κόπος!
Κατ' αρχήν δεν υπάρχει λόγος να πανικοβαλλόμαστε ως γονείς. Άνθρωποι είμαστε και σίγουρα όχι τέλειοι.
Όντως παίζουμε πολλούς διαδοχικά ρόλους, αλλά μην πνιγόμαστε και στην ''στολή'' και στις αδέξιες συμβουλές των φίλων. Προφανώς και τα παιδιά δεν είναι το ίδιο με τις άψυχες κούκλες των νεανικών χρόνων, αλλά λίγη αισιοδοξία και θάρρος δεν βλάπτει...
Από «Γιάννης » και «Μαρία» για να θυμηθούμε και το παλιό σήριαλ της tv ''μεταμορφώνονται'' ξαφνικά σε «μπαμπάς» και «μαμά». Η μεταμόρφωση αυτή έχει ως αποτέλεσμα να ξεχνούν ότι εξακολουθούν να είναι άνθρωποι με αδυναμίες, περιορισμούς, παροδικά αισθήματα και συναισθήματα. ''Δεν αισθάνονται πλέον ελεύθεροι να είναι ο εαυτός τους, να εκφράζουν ο,τι αισθάνονται στις διάφορες καλές και κακές στιγμές εξηγεί η Βιβή Πετμεζά, ψυχολόγος.
Ως γονείς πλέον, έχουν καθήκον να είναι κάτι καλύτερο από απλοί άνθρωποι. Αισθάνονται ότι τα συναισθήματά τους πρέπει πάντα να είναι στοργικά απέναντι στα παιδιά τους, να είναι άνευ όρων αποδεκτικοί και ανεκτικοί, να βάζουν στην άκρη τις δικές τους εγωιστικές ανάγκες και να θυσιάζονται για τα παιδιά τους, να είναι πάντοτε δίκαιοι και πάνω από όλα να μην κάνουν τα σφάλματα των δικών τους γονέων. Αυτό όμως είναι ένα τεράστιο φορτίο ευθύνης για τους ίδιους! Το πρότυπο που έχουν στο μυαλό τους οι γονείς, να είναι τέλειοι, είναι αρκετά ουτοπικό και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Αν υπήρχαν ιδανικοί γονείς, αυτό θα δυσκόλευε ιδιαίτερα τη ζωή του παιδιού, μια και θα το έκανε να αισθάνεται διαρκώς κατώτερο σε σχέση με εκείνους.
Πρέπει να λάβουμε υπ' όψιν ότι δεν υπάρχουν τέλειοι γονείς, υπάρχουν όμως οι «αρκετά καλοί γονείς», οι οποίοι αφουγκράζονται τα παιδιά τους, θυμώνουν μαζί τους κι έχουν το ψυχικό σθένος να αναγνωρίσουν τα λάθη τους, τις αδυναμίες τους και τους άσχημους χειρισμούς τους.
Ποια όμως είναι τα χαρακτηριστικά του αρκετά καλού γονέα;
- Έχει πολύ καλό επίπεδο αυτογνωσίας. Γνωρίζει δηλαδή καλά τον εαυτό και έχει συμφιλιωθεί με τα προτερήματα και τα ελαττώματά του.
- Έχει καλή επικοινωνία με το παιδί του, είναι ιδιαίτερα εκφραστικός, του χαμογελά, το χαϊδεύει, το αγκαλιάζει, του μιλά γλυκά και τρυφερά και μοιράζεται δημιουργικό χρόνο μαζί του.
- Έχει καλύψει τις βασικές ανάγκες και φιλοδοξίες του, είναι συμφιλιωμένος με τις επιλογές και την ζωή του και δεν προβάλλει στο παιδί τα δικά του απραγματοποίητα όνειρα.
- Έχει γεμάτη προσωπική ζωή και δεν περιμένει από το παιδί να καλύψει οποιαδήποτε δικό του κενό.
- Είναι συνεπής, δηλαδή τα λόγια του συμβαδίζουν με τις πράξεις του. Ο συνεπής γονιός φροντίζει να μην ζητά από το παιδί του να κάνει πράγματα που ο ίδιος δεν τηρεί. Επίσης ο συνεπής γονιός κρατά τον λόγο του, δεν εκτοξεύει απειλές απλά για να τρομάξει, μετρά τα λόγια που θα πει γιατί μετά ξέρει ότι πρέπει να τα τηρήσει.
- Ξέρει να οριοθετεί; Τα παιδιά μαθαίνουν τον κόσμο και οργανώνουν την ζωή τους αρχικά μέσα από τις σχέσεις τους με τους γονείς τους. Αν ένας γονιός δεν μπορεί να οριοθετεί το παιδί του και να του μάθει ότι στη ζωή κάποια πράγματα επιτρέπονται και κάποια όχι, ότι υπάρχουν κανόνες που δεν επιτρέπεται σε κανένα να ξεπεράσει, τότε το παιδί δυσκολεύεται να μάθει το περιβάλλον του, αλλά και να νιώσει ασφάλεια
- Ξέρει το παιδί του και το αγαπά γι’ αυτό που είναι και όχι γι’ αυτό που θα ήθελε ο ίδιος να είναι.
- Ξέρει να συγχωρεί Τα παιδιά κάνουν πολλά λάθη. Δοκιμάζουν, παθαίνουν, βλέπουν και μαθαίνουν. Ένας γονιός που ξέρει να συγχωρεί θα χρησιμοποιήσει το λάθος του παιδιού του για να το εκπαιδεύσει και να του διδάξει από αυτό και δεν θα μείνει αγκυλωμένος στον θυμό του.
- Ξέρει να ακούει;
- Ξέρει πότε και πώς να κάνει υπομονή;
-Ξέρει να αξιολογεί και να αναλαμβάνει τις ευθύνες του, δηλαδή δεν φοβάται να ομολογήσει τα λάθη που έκανε και να αναλάβει τις ευθύνες του γι’ αυτά και ούτε φοβάται να ζητήσει συγνώμη όποτε αυτό απαιτείται Ο αρκετά καλός γονιός είναι ανθρώπινος, καθημερινός, απλός και αληθινός. Θυμώνει, φωνάζει, γελάει, βαριέται, έχει όρεξη, συγκινείται, μαλώνει, αγκαλιάζει, κάνει λάθη, μετανιώνει, λυπάται, κλαίει, μιλά γι’ αυτά που νιώθει και σκέφτεται, αγαπά, μισεί, κατανοεί, αδιαφορεί. Ο αρκετά καλός γονιός είναι αυτός που φροντίζει να μαθαίνει, να συμβουλεύεται, να διαβάζει και γενικότερα να κάνει οτιδήποτε βοηθά στην προσωπική του εξέλιξη.
Άλλωστε φίλες και φίλοι ολάκερη η ζωή είν' ένα παιχνίδι.Παιχνίδια κάνει και η ίδια η φύση όχι μόνον με τις ατέλειες και τα προβλήματα αλλά και με τις ιδιαιτερότητες.
Την νοημοσύνη λόγου χάρη την δίνουν μόνο οι μανάδες κατά 40-60% ,εντός της μήτρας, μέσω των ''εξαρτόμενων γονιδίων'' που τα εντοπίζουν οι επιστήμονες ,μόνο στα ΧΧ (εγκεφαλικός φλοιός των γυναικών).Το υπόλοιπο εξαρτάται απ' το περιβάλλον και την ανατροφή των παιδιών, στην οποία και οι δύο γονείς συνεισφέρουν!
Στην ίδια έρευνα του Robert Lehrke, κι άλλων γερμανών στα 1984,βγήκε οτι η συνεισφορά των ανδρών αφορά το μεταιχμικό σύστημα που έχει να κάνει με το συναίσθημα,το ένστικτο και την διάθεση.
Αξιοσημείωτο είναι ότι αφού γεννηθεί το παιδί,οι πατεράδες έχουν μεγαλύτερη επίδραση στην ευφυία του.Τα παιδιά που περνούν περισσότερο χρόνομε τους μπαμπάδες σημειώνουν υψηλότερα επίπεδα IQ.
Συμπέρασμα 1ο: μην ''παρκάρουμε'' τα παιδιά στην τιβι που αποβλακώνει αλλά ...στους μπαμπάδες!
Συμπέρασμα 2ο: Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι τί να κάνω για να είμαι καλός γονιός αλλά πώς θα βελτιωθώ ως άνθρωπος για να είμαι καλός γονιός.
Συμπέρασμα 3ο:Μην αγχώνεστε, ιδιαίτερα μετά την 1η χρονιά, γιατί λίγα πλέον έχουν να πάρουν...Όλα κρίνονται στο 1ο έτος ,όπως μας λέγαν στη σχολή γονέων.
Πάμε γερά λοιπόν και ψυχωμένα όπως και οι αθλητές και οι προπονητές μας προσφάτως. ''Όταν δεν υπάρχουν δρόμοι ,εμείς θα τους ανοίξουμε!'' είχε πεί κάποτε ο στρατηγός Ανίβας. Όλα στρατηγηκή είναι και...
Θυμηθείτε: Δεν υπάρχει τέλειος γονιός, ούτε τέλεια παιδιά και επίσης θυμηθείτε ότι είστε άνθρωποι και όχι Θεοί!
* Ο Πέτρος Ιωάννου ήταν καθηγητής και υπ. βουλευτής με το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο, σήμερα παραγωγός καθημ. πρωινής εκπομπής σε ραδιόφωνο
