Χρόνια τώρα η αριστερά αγωνιζόταν, πάλευε, πολεμούσε, να ανέλθει στην εξουσία. Τα λαϊκά συνθήματα της για δημοκρατία, δικαιοσύνη, λαϊκή κυριαρχία, ισότητα, ελευθερία, εργασία, παιδεία, πάντα ηλέκτριζαν και σαγήνευαν το λαό, γιατί ήταν δίκαια και τον αντιπροσώπευαν. Κοντά της βρέθηκαν από την πρώτη στιγμή, άνθρωποι των γραμμάτων, των τεχνών, διανοούμενοι, φιλόσοφοι, η αφρόκρεμα του πνεύματος και πίσω απ' αυτούς η μεγάλη μάζα του λαού. Όλοι τους βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή. Οι περισσότεροι από αυτούς, πιστοί στις ιδέες και στα ιδανικά τους, σε χαλεπούς καιρούς πέρασαν από τα μπουντρούμια και τα κρατητήρια της ασφάλειας, βασανίστηκαν, ξυλοκοπήθηκαν, εξορίστηκαν, φυλακίστηκαν, ουδέποτε όμως προσκύνησαν το αστυνοκρατούμενο πολιτικό κατεστημένο της εποχής που κυβερνούσε τον τόπο.
Ανεδείχθησαν ήρωες για τις ιδέες, την ακλόνητο και ασυναγώνιστο πίστη και αφοσίωση στα ιδανικά και τα οράματα που διακήρυττε και ευαγγελιζόταν η αριστερά. Θυσίασαν τα πάντα για να μείνουν πιστοί, εδραιωμένοι και αμετακίνητοι εκεί που η εκείνη τους κάλεσε. Θυσίασαν τις περιουσίες τους, τις οικογένειές τους, τις απολαύσεις, υπέμειναν θλίψεις, στερήσεις, βάσανα διωγμούς, για την πίστη, τις ιδέες και τις πεποιθήσεις τους στο όνομα της.
Τώρα η αριστερά βρίσκεται στην εξουσία. Ο πρωθυπουργός υποσχέθηκε με την άνοδο του σ' αυτή, άνοιγμα έντιμου διαλόγου με το λαό. Έταξε πως θα ευρύνει και θα αποκαθάρει τη δίοδο ειλικρινούς επικοινωνίας με τους πολίτες και πως θα αναβαθμίσει το βάθρο και την προσφορά του λαϊκού στοιχείου στην κοινωνική ζωή. Και απ' αυτά δεν έκανε τίποτε. Παραμέλησε το λαό. Όχι όμως και το δικό του προφίλ Έριξε στην αγορά φθηνά συνθήματα που σαγήνεψαν τη λαϊκή μάζα. Όμοια με εκείνα που ρίχνουν οι δημοσκόποι και οι λαοπλάνοι γενικά της πολιτικής. Προσπάθησε να προσεγγίσει το λαό με πολλούς και διαφόρους τρόπους. Στην αρχή το πέτυχε. Τώρα όμως τα πράγματα άλλαξαν και το μόνο που κατόρθωσε ήταν να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο την απόσταση μεταξύ αυτού και εκείνων.
Θα μπορούσα να αναφερθώ σε ένα μακρύ κατάλογο από άστοχες ενέργειες του πρωθυπουργού της χώρας και της κυβέρνησης του, που πίκραναν το λαό, τον προβλημάτισαν σε τέτοιο βαθμό, που αν μπορούσε θα επαναστατούσε εναντίον του και θα έπαυε να ασχολείται πια μαζί του. Περιορίζομαι σε μια συνολική αλλά ενδεικτική αναφορά γεγονότων που έχουν επισημανθεί και δημοσιοποιηθεί από τον τύπο και τα τηλεοπτικά μέσα της χώρας, απ' όπου και δανείζομαι ορισμένα στοιχεία..
Αναφέρομαι σε μερικά απ' αυτά: Μόνο στο γραφείο του πρωθυπουργού, από το Σεπτέμβριο μέχρι τώρα έχουν προσληφθεί 110 μετακλητοί υπάλληλοι σε θέσεις συνεργατών και ειδικών συμβούλων. Κοστίζουν στο Δημόσιο 180.000 ευρώ τον μήνα. Με πρώτο και καλύτερο τον αγράμματο Καρανίκα. Ο πειρασμός δεν με αφήνει να μη αναφερθώ και στον γραμματέα της νεολαίας του κόμματος που στο όνομα της εαμίτισσας γιαγιάς του διορίστηκε στο δημόσιο μαζί με την μητέρα του και τη φίλη του. Αντίστοιχη εικόνα σε όλα τα υπουργεία και υφυπουργεία, οι διορισμοί και τα ρουσφέτια στην πρώτη γραμμή. Ακόμη και εκδότης εφημερίδας διορίστηκε, μαζί με άλλους δημοσιογράφους, προφανώς για να προβάλλουν το κυβερνητικό έργο. Με την κυβερνητική εκπρόσωπο να αρνείται να αποκαλύψει την μισθοδοσία τους.
Οι υπουργοί επικρατείας Ν. Παππάς και υποδομών Χρ. Σπίρτζης που συμπτωματικά διατηρούν κοινό γραφείο για τη διαδικασία μετατάξεων που ξεκινούν στην ΕΡΤ, δηλ. οι εργαζόμενοι σ' αυτή να μπορούν να μεταταχθούν σε φορείς του δημοσίου, να διορίζονται χωρίς διαγωνισμό και χωρίς κανένα έλεγχο των προσόντων τους, παρακάμπτοντας το ΑΣΕΠ. Εδώ υπάρχουν ποινικές ευθύνες.
Με ανάλογες διαδικασίες από το παράθυρο η κυβέρνηση επιχειρεί να ευεργετήσει μία σειρά στελεχών της. Υπάλληλοι που προσλαμβάνονται στα γραφεία υπουργών και υφυπουργών κατατάσσονται στο ανώτατο μισθολογικό κλιμάκιο και αναλόγως υπολογίζονται επιδόματα και υπερωρίες. Η πρόσληψη προσωπικού στα πανεπιστήμια μπορεί να γίνει κατά παρέκκλιση των διατάξεων του νόμου 2190/14 δηλαδή του ΑΣΕΠ. Η Κυβέρνησε ψήφισε μέχρι τις 20Απριλίου 13 νομοσχέδια στη Βουλή και σε αυτά συμπεριέλαβε 62 ρουσφετολογικές τροπολογίες σε πρόσωπα συγγενών, κολλητών και φίλων. Με τον πρόεδρο της Βουλής να εκφράζει τη δυσαρέσκεια του για την κυβερνητική αυτή πρακτική Με τον αναπληρωτή Υπουργό υγείας να ζητά τους πίνακες κατάταξης σε διαγωνισμό του ΚΕΕΛΠΝΟ, για να συντάξει δικούς του, να καταργεί τη διοίκηση του και να απειλεί να θάψει τους αντιπάλους του τρία μέτρα κάτω από τη γη. Να διορίζονται ως διοικητές Νοσοκομείων, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, απόφοιτος πληροφορικής και μία διευθύντρια λογιστηρίου, δηλαδή πρόσωπα αμφιβόλου ικανότητας. Ο μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ εγκαθιστά σε όλους τους τομείς της διοίκησης, στα σώματα ασφαλείας, ακόμα και στη δικαιοσύνη τα δικά του πρόσωπα.
Επιχειρεί να καταλάβει όλες τις θέσεις κλειδιά με δικά του και μόνο πρόσωπα, αντλώντας αυτό το δικαίωμα από την παλαιά βασιλική εντολή οι τζουμπέδες επανέρχονται. Και όταν οι αντίπαλοι τον κατηγορούν, ότι διαλύει το κράτος και εγκαθιστά ένα δικό του κράτος απαντά: «Τα ίδια κάνατε και σεις. Συνεπώς δεν δικαιούσθε να ομιλείτε». Συμφωνώ απόλυτα. Διερωτώμαι όμως. Τότε ποία η διαφορά μεταξύ τους;
Με το να επιτρέπεις να εισέρχονται στο κράτος συγγενείς, φίλοι, κολλητοί κ.τ.λ. δεν διαπαιδαγωγείς τους ανθρώπους να φροντίζουν για το κοινό αγαθό. Η εξουσία είναι σαν το βιολί. Το πιάνεις με το αριστερό, αλλά στη συνέχεια το παίζεις με το δεξιό. Αυτό δεν το ήθελε ποτέ η αριστερά. Δεν ομιλώ για τα «ανεμομαζώματα» και «ανεμοσκορπίσματα» του ΠΑΣΟΚ που βρήκαν στέγαστρο κάτω από το ΣΥΡΙΖΑ. Ομιλώ για την γνήσια αριστερά που περιγράφω στην αρχή. Αυτή η αριστερά δεν ήθελε ποτέ μια τέτοια κυβέρνηση. Ήθελε μία κυβέρνηση με άλλο ύφος και ήθος. Με ορθό πειστικό λόγο να σαγηνεύει και να ηλεκτρίζει τα πλήθη. Να βρίσκεται κοντά σ' αυτά, να αφουγκράζεται τα αιτήματα του και να πορεύεται μαζί του στις δύσκολες τούτες στιγμές που περνά ο τόπος. Και όχι να απομακρύνονται απ' αυτή, όπως συμβαίνει σήμερα. Η πραγματική αριστερά δεν αγωνίστηκε να έλθει στην εξουσία και να πραγματοποιήσει, όσα γίνονται σήμερα. Άλλο ήταν το όνειρο της. Άλλη η επιδίωξη της. Άλλο το όραμα της και οι σκοποί.
Οι αξιωματούχοι που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο πιλοτήριο της αριστερής εξουσίας, πρέπει να γνωρίζουν ότι έχουν κλείσει έξω από τις πόρτες των «μεγάρων» και των καρδιών τους τη λαϊκή ευθιξία και τη λαϊκή προσδοκία. Ο λαός το σώμα της αριστεράς περιφέρει τα ανάκατα αισθήματα της ντροπής του, της αγανάκτησης του και της μελαγχολίας. Ας ελπίσουμε στην ανάνηψη του πρωθυπουργού και των συνεργατών του. Το ευχόμαστε ολόψυχα. . .
Αθανάσιος Φώτος
Επί τιμή Δικηγόρος
